برخی محافل در انتظار خروج ترامپ از کاخ سفید و استقرار جوبایدن در کاخ سفید هستند. امید آنها تغییر سیاست و چرخش مهم سیاسی در امریکاست و این درحالی است که در امریکا این روسای جمهور و انتخابات ریاست جمهوری نیست که سیاست را تعیین می کند بلکه سیاست در محافل اقتصادی و نظامی تعیین میشود و روسای جمهور از هر دو حزب مجری این سیاست ها هستند. مرکز ثقل این سیاست، حفظ و تحکیم هژمونی جهانی امریکاست. حال اگر فردی مثل ترامپ قادر به اجرای بی سر و صدای این سیاست نشده باشد، با تغییر او سیاست تغییر نمی کند، بلکه فردی با تاکتیک دیگری برای اجرای این سیاست وارد کاخ سفید می شود. به همین دلایل، باید دید بایدن واقعا اهل مذاکره برای حل بسیاری از مسائل جهانی که در دوران ترامپ بوجود آمد هست یا خیر؟ و دراین مذاکره احتمالی چیزی میدهد که چیزی دریافت کند و یا تنها می خواهد دریافت کند.

دمکرات های امریکا تفاوت ناچیزی با جمهوری خواهان در سیاست خارجی دارند. خط دیپلماتیک دولت بوش (2002 ــ 2008) حمله به عراق در10 اکتبر سال  2002 یک جنگ "پیشگیرانه" معرفی شد. وی بر خلاف اوباما  که زیرکانه مسائل دپیلماتیک را درک می کرد سیاست پیشینیان کاخ سفید را دنبال کرد.

هیلاری کلینتون زمانی که وزارت امور خارجه را بر عهده داشت نیز  به وضوح از بمباران لیبی و مداخله در سوریه دفاع کرد، همچنان که بایدن با مانورهایی چنین خواهد کرد.

دونالد ترامپ قصد لشکر کشی به خاورمیانه را نداشت. وی  در 3 مارس در متینگ انتخاباتی خود گفت "ما هزاران میلیارد دلار در جنگ خاور میانه و شرق میانه هزینه کردیم در حالیکه زیر ساخت کشور ما در حال فروپاشی است." بایدن نیز می آید تا راهی برای احیای این زیر ساخت های ویران شده بکند و شاید همان سیاستی را دنبال کند که ترامپ آن را وعده داده بود اما با جنجال سازی ها و ناسازگاری اش با تیمی که  همراه او وارد کارخ سفید شده بودند نتوانست آن را عملی کند. بویژه که خوی شعاری و ناسازگار او با همه نیز او را عملا فلج کرد و زبان و قلم مدیاها و رسانه ها را دراز.

نگاه کنیم به یکی از نتایج دوران حضور دمکرات ها در کاخ سفید:

گروههای جهادی (دولت اسلامی) ترازنامه دولت باراک اوباما و و زیر امورخارجه وی هیلاری کلینتون بود. جنگ در روسیه نیز محصول دوران حضور دمکرات ها در کاخ سفید بود، همچنان که متلاشی شدن لیبی. بنابراین، سیاست یکی است اما تاکتیک ها تفاوت می کنند. جمهوریخواهان فاجعه عراق و افغانستان را موجب شدند و دمکرات ها فاجعه لیبی و سوریه را سبب ساز.

سیاست امریکا در تمام سالهای پس از فروپاشی اتحاد شوروی تشویق حامیان محلی خود به جنگ و از این طریق مداخله در مناطق داغی مانند خلیج فارس و خاورمیانه بوده است و از طرف وعده همراهی با کسانی که خواهان  پایان استفاده از قدرت در منطقه هستند. با همین سیاست است که امریکا در جهان و از جمله در منطقه خاورمیانه سنگر بندی کرده است.

 در راهنمای استراتژی وزارت دفاع امریکا که در سال 2012 منتشر شد نوشته شده "ما برای رسیدن به اهداف امنیتی خود از تاکتیک های کم هزینه تر استفاده می کنیم". این همان جنگ نیابتی است که امریکا کنار ایستاده و آن را دامن می زند و کمک می کند!

.       :  http://www.humanite.fr/syrie-les-raisons-dun-nouvel-embrasement-616800

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده