راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

راه حل قطعی

برای جلوگیری از

گسترش کرونا در ایران

 

 

 

 

اوضاع بیماری کرونا در کشور بشدت وخیم شده است. علاوه بر خبرهای وحشتناکی که از مناطق مختلف کشور و بخصوص سیستان و بلوچستان می رسد، شهرهای بزرگی مانند تهران نیز در وضعیت قرمز قرار گرفته اند. روند واکسیناسیون کرونا لاک پشت وار و بدون برنامه ادامه دارد و هر روز وعده های جدید داده می شود. بلبشوی کامل در تولید و توزیع واکسن حاکم است و شمار دستگاه های غیرمسئول که در کار واکسیناسیون دخالت می کنند هر روز اختلال بیشتری بوجود می آورد.

بسیاری از مردم که برای مدتی با این فکر که ایران خود می خواهد واکسن بسازد قانع شده بودند، اکنون می بیینند که نه از واکسن ایرانی خبری هست و نه از واکسن های غیرایرانی. اینکه ایران خود واکسن بسازد برخلاف نظر برخی که تا مغز استخوانشان با تجارت و واردات گره خورده البته بسیار منطقی و مثبت است. شنیده های موثق حکایت از آن دارد که کار واکسن سازی در ایران در سال گذشته پیشرفت جدی کرده و دستگاه های مدرنی بویژه از کشور چین وارد شده که هم از نظر علمی و فنی و هم از نظر اقتصادی بسود کشور خواهد بود. بنابراین نه تنها با ساخت واکسن در داخل کشور نمی توان به هیچوجه مخالف بود، برعکس باید کاملا از آن هم استقبال کرد. بویژه اینکه برخی پژوهشگران معتقدند که موجی از اپیدمی ها و پاندمی ها در راه هستند که در پیوند با سبک زندگی تمدن سرمایه داری در مرحله کنونی انحطاطی آن است. یعنی این اپیدمی ها یک پدیده صرفا طبیعی نیستند، بلکه پیامد تحولات اجتماعی و دستکاری های سرمایه داری در طبیعت هستند. به هر حال بحث اکنون بر سر این موضوع نیست، بحث بر سر این است که از این پس ما با امواج پاندمی ها روبرو خواهیم شد و بنابراین لازم است که از نظر مقابله با آنها بویژه در زمینه واکسن آمادگی داشته باشیم. واکسن سازی از این پس یک صنعت استراتژیک است و کشوری که در این زمینه وابسته باشد یعنی زندگی شهروندان آن در دست قدرت هایی است که توانایی ساختن واکسن را دارند. 

بنابراین نقدی اگر هست به این نیست که چرا ما واکسن ایرانی می سازیم، نقد بر این است که چرا این کار به این شکل غیرمتمرکز با صرف انبوهی از منابع و هزینه های کلان توام است؟ ما چه نیازی داریم که شش نوع واکسن داشته باشیم و آیا بخشی از اینها فقط برای گرفتن بودجه نیست؟ در این شرایط چه تضمینی وجود دارد که واکسن سازی هم بنوعی تجارت تبدیل نشود؟ چرا در این زمینه شفاف به مردم توضیح داده نمی شود؟ اگر واکسنی را با کمک تکنولوژی کشور دیگری ساخته ایم چه لزومی دارد که بدروغ بگوییم که خودمان آن را ساخته ایم؟

نتیجه همه اینها این شده که مردم اکنون آن اعتماد و تحمل و حتی غرور اولیه را به اینکه کشور ما در حال واکسن سازی است از دست داده اند و فقط فشار و زیان های آن و عقب افتادن کشور در منطقه در واکسیناسیون را شاهد هستند. اگر یک برنامه شفاف وجود داشت و حکومت با مردم با صداقت سخن می گفت، اگر کار واکسن سازی به دستگاه های مختلف و بعضا غیرمسئول سپرده نمی شد و در این کار یک تمرکز ملی بوجود می آمد و از همه کارشناسان و پژوهشگران برجسته در یکجا بهره گرفته می شد و همه امکانات در یک جا متمرکز می شد، بی گمان کار واکسن سازی با سرعت بیشتری پیشرفت کرده بود و اکنون ما هم می توانستیم بخشی از مردم خود را با واکسن های داخلی واکسینه کنیم. حکومت معلوم نیست چه زمانی می خواهد درک کند که کرونا هم مثل همه مسایل دیگر بدون شفافیت، صداقت و جلب حمایت مردم ممکن نیست.

 

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh
 



 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 794  - 16 تیر 1400

                                اشتراک گذاری:

بازگشت