این مقاله از "نوآم چامسکی" در  تحلیل جنگ غزه و در روزنامه اومانیته فرانسه منتشر شده است:

با برقراری آتش بس در جنگ غزه، حالا اسرائیلی ها می توانند به یک بعد از ظهر دلپذیر در ساحل دریای مدیترانه بازگردند. در حالی که چند مایل دورتر در غزه کودکان - حداقل کسانی که هنوز زنده هستند و معلول و مجروح نشده اند - درآوارهای خانه خود در جستجوی وسائل خانه اند که زیر آوارهای ناشی از بمباران هواپیماهای اسرائیل مانده است. پلیس اسرائیل هنوز دست بردار نیست و در تلاش دستگیری فلسطینی هائی است که مدعی اند نظم را برهم زده اند. مقامات دادگاه عالی تل اویو در جستجوی "سند مبهم دوران عثمانی" برای توجیه اخراج تعداد بیشتری از فلسطینیان از خانه خود در "شیخ جراح" هستند.

دولت نتانیاهو درحال سقوط است اما اسرائیل همچنان در رویای پنجاه ساله خود برای ایجاد اسرائیل بزرگ در کرانه باختری است و میخواهد آن را در پروژه های مسکن خود در خاک اسرائیل بگنجاند. پروژه های مسکونی و زیربنایی یارانه ای که هرگونه آگاهی از وجود مرز بین المللی را نادیده می گیرد و به رسمیت نمی شناسد .همه این موارد نقض آشکار قوانین بین المللی و دستورات شورای امنیت سازمان ملل است. مانند الحاق ارتفاعات جولان سوریه و منطقه وسیع معروف به "اورشلیم" ،که بسیار فراتر ازسرزمین اسرائیل "قدس تاریخی" است.

پروژه اسرائیل بزرگ با دقت برای تصاحب سرزمین فلسطینی ها طراحی شده است تا سرزمین فلسطین  در کرانه باختری را از فلسطینی ها خالی کند.

تعداد زیادی غیر یهودی در دولت هستند که باید پاکسازی شوند. این پروژه بی توجه به تغییر دولت ها از طرف کل طیف سیاسی اسرائیل پشتیبانی می شود.

 برجسته ترین مدافعان این پروژه "اسحاق رابین" و "شیمون پرز"، معماران استعمار در اعماق کرانه باختری بودند که آخرین بار در سال 1996 با این اطمینان که در آینده هرگز دولت فلسطین وجود نخواهد داشت، سمت های خود را ترک کردند .این روند تا سالهای 1970 ادامه داشت، تا هنگامی که حزب کارگر حاکم تصمیم سرنوشت ساز خود برای رد دیپلماسی گذاشته، و تصمیم اجرای طرح گسترش قلمرو اسرائیل در سرزمین های اشغالی فلسطین را گرفت.

تا آن زمان، گزینه های روشن دیپلماتیک وجود داشت، از جمله قطعنامه شورای امنیت 1976 که خواستار حل و فصل درگیری ها بین اسرائیل و فلسطینی ها و به رسمیت شناختن مرزهای تعیین شده بین المللی با تضمین های رعایت "صلح و امنیت" بود. این برنامه توسط "کشورهای عربی" از جمله - مصر، سوریه، اردن پشتیبانی شد اما اسرائیل به شدت با آن مخالفت کرد. نخست وزیر وقت "اسحاق رابین" گفت اسرائیل هرگز با فلسطینی ها مذاکره نخواهد کرد. ایالات متحده این قطعنامه را وتو کرد  و الگویی را با تغییری جزئی پیشنهاد کرد .

برای فلسطینیان، نگرانی از آینده همراه با تکرار وحشت همچنان وجود دارد. جنگ غزه و مرگ و ویرانی از ژانویه 2006 آغاز شد. در آن زمان فلسطینی ها انتخاباتی آزاد و منصفانه را برگزار کردند که از  نزدیک نظارت می شد، مردم غزه راه اشتباهی را انتخاب کردند و در آن انتخابات رای منفی دادند. اسرائیل بلافاصله با افزایش سرکوب و خشونت واکنش نشان داد.

ایالات متحده برای تصحیح اشتباه خود، یعنی پیشنهاد انتخاباتی که برگزار شد طرح کودتای نظامی را آغاز کرد. هنگامی که دولت منتخب حماس از کودتا جلوگیری کرد، ایالات متحده و اسرائیل با خشونت واکنش نشان دادند و خفقان و خشونت در غزه حاکم شد. غزه محاصره شد، تا حد کمیابی آب. حتی زندانیان از نوشیدن آب محروم شدند.

اسرائیل تلاش می کند با تبلیغات رسانه ای افکار عمومی را به سمت راکت پرانی حماس  منحرف و جنایات خود را توجیه کند. اسرائیل با سیستم دفاعی موشکی خود "گنبد آهنین" در مقابل موشک  پرانی غزه مقاومت کرد. نتانیاهو با اخراج فلسطینی ها از "شیخ جراح" و حمله نظامی به فلسطین ها در"الاقصی" و غیره... انتقام جوئی کرد. این جنگ و جنایت می توانست روی ندهد اگر اسرائیل به محاصره غزه خاتمه میداد. تا زمانی که پروژه "اسرائیل بزرگ" ادامه دارد این راه حل غیر ممکن است. اسرائیل همچنان به سیاست " سرائیل بزرگ" ادامه میدهد و به این آسانی حاضر نیست از این پروژه دست بردارد. فلسطینیان نیز راه حل دیگری جز مقاومت در برابر این طرح اسرائیل ندارند. شاید تحریم جهانی فروش اسلحه و قطع تجارت با دولت اسرائیل راه حل مناسبی به نظر برسد اما این نیز ممکن نیست!

.https://www.humanite.fr/israel-palestine-noam-chomsky-il-existe-des-moyens-dagir-tels-que-les-emba

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده