جایگزین دولت روحانی، یک نیروی مترقی – مذهبی یا غیر مذهبی- است؟

ما با همه تجربه حزب توده ایران و تجربه تاریخ تحولات اجتماعی می گوئیم:

در شرایط کنونی (تاکید می کنیم روی شرایط کنونی) با رخوت  و سر گیجه ای که اکثر طرفداران تحولات در ایران گرفتار آن شده اند، یک جایگزین بیشتر وجود ندارد و آن هم راست از نوع افراطی و قشری است که می‌تواند ایران را با خود به قهقرای نابودی کامل بکشاند. در ادامه این درک خود می نویسیم که هیچ سیاست عینی و واقعی جایگزین سیاست پشتیبانی از روحانی و آگاه کردن از خطر آینده وجود ندارد. این پشتیبانی را به چه شکل باید انجام داد؟ برنامه‌‌های خود را به چه شکل می توان پیش برد؟ نظرات خود را به چه شکل می توان در جامعه مطرح کرد؟ و نسبت بدان پشتیبانی جمع کرد. دامنه نقد و انتقاد را به چه شکل می توان توسعه داد؟ تا خطر راستگرایان خنثی شود؟

شاید عده ای فکر کنند اگر این دولت برود یک دولت سوسیالیستی جای آن را می گیرد. در حالی که بنظر ما سیاست‌‌های دولت روحانی نسبت به رقبا و جایگزین‌‌هایی که می‌خواهند و می‌توانند در توازن قوای کنونی جای آن را بگیرند به مراتب مثبت تر است، چرا که ناگزیر از اتکا به رای مردم و خواست آنها برای بهبود و بازسازی اقتصادی کشور با عبور از تنگناهای بسیار جدی حکومتی و عبور از هفت خوان مافیاهای حاکم است.

در شرایط کنونی ایران، آنچه تعیین کننده برنامه‌‌های اقتصادی است، سمتگیری سیاسی آن است. یعنی  باز کردن فضای سیاسی و نوع رابطه‌ دولت و شخص روحانی با دیگر قوا و با مردم. طبیعی است که دولت حسن روحانی اگر بخواهد پشتیبانی مردم را تا پایان دوره دوم ریاست جمهوری اش داشته باشد و  در برابر رقبا و نیروهای قدرتمندی که در برابر آن صف کشیده اند بایستد باید از اقتصاد لیبرالی فاصله بگیرد که این مستلزم تفاهم با رهبر جمهوری اسلامی است که طراح و حامی سیاست های اقتصاد لیبرالی است. نگه داشتن مردم پشت این دولت بطور متقابل به معنای موظف کردن دولت برای حفظ پشتیبانی مردم نیز هست. بنابراین رشته ارتباط میان دولت و مردم را باید حفظ کرد نه آنکه آن را قطع کرد. حفظ این ارتباط بسود مردم و بسود کشور ما در شرایط سخت و دشواری است که اکنون در آن قرار دارد.

در شرایط کنونی و در موقعیتی که قرار داریم، ما با نشان دادن توان خود در پشت سر دولت روحانی است که می‌توانیم نقشه راست داخلی و برخی قدرت‌‌های جهانی برای اینکه از نارضائی های مردم به عنوان سیاهی لشگر خود علیه روحانی بهره گیرند را خنثی کنیم. چنان که در دی ماه 96 با همین هدف و با شعار "مرگ بر روحانی" در مشهد یک تظاهرات هدایت شده را مخالفان دولت و از جمله امام جمعه این شهر سازمان دادند که البته به ضد خود تبدیل شد و در یکصد شهر تظاهرات مردم علیه کل نظام آغاز شد.

عدم شناخت این واقعیت هاست که می‌تواند طرفداران تحولات و تغییرات را بازیچه سیاست بازان راستگرا و مرتجع کند.

پشتیبانی از دولت حسن روحانی هر ضعف و کمبودی که داشته باشد حداقل این حسن را دارد که در خدمت بازگشت راست حکومتی به قدرت یا هموار کردن راه فروپاشی ایران نیست، این سیاستی است که در شرایط کنونی هیچ جایگزینی ندارد.

        پیج فیسبوک راه توده