اخبار مهم چین در رسانه های روسیه غایب است سایت حزب کمونیست روسیه- آزاده اسفندیاری |
دستگاههای ارتباط جمعی روسیه، خواه طرفدار دولت باشند و خواه تابع نیروهای لیبرال، به نحو شگفت انگیزی تقریباً هیچ خبری درباره آنچه در چین سوسیالیستی، یعنی پر جمعیت ترین کشورجهان روی می دهد گزارش نمی دهند. کشوری که در دهه های اخیر تغییراتی عظیم در آن روی داده و چهره جهان نیز تا حدود زیادی تابع رخداد های آنست. مثلا اخبار مربوط به ریشه کن کردن کامل فقر در چین، فقط در گوشه و کنار فضای اطلاع رسانی روسیه انعکاس یافته است. گزارش های رادیو تلویزیون های روسیه عمدتا روی اخبار تکراری زمستان سخت و سرما و یخبندان تگزاس که کوچکترین اهمیتی برای مردم روسیه ندارد متمرکز است تا رویدادهای چین. و یا روی انتقاد از اظهارات تکراری و بی اهمیت ولادیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین که کریمه را «قلب اوکراین» نامیده است. همینگونه است تکرار گزارش تبلیغاتی سازمان عفوبین الملل درباره الکسی ناوالنی. در این میان خبری از تحولات چین که با سرنوشت صدها میلیون انسان در ارتباط است نیست. دلیل این نابینائی، امری است تعمدی. اگر شروع به پوشش خبری کنند و نظری منظم و عینی به زندگی چین سوسیالیستی بیاندازند، مخاطبان به ناچار در مورد مزیت های تعیین کننده سوسیالیسم نسبت به سرمایه داری نتیجه گیری خواهند کرد. هر چند دولت روسیه باید این واقعیت را در نظر بگیرد که حزب کمونیست فدراسیون روسیه با حزب کمونیست چین توافقنامه همکاری دارد و رهبر کمونیست های روسیه، گنادی آندریویچ زیوگانف، و رهبر حزب کمونیست چین، رابطه ای طولانی و عمیق دارند. ( اولین دیدار دو رهبر در سال 2007، زمانی که رفیق شی، ریاست کمیته شهر شانگهای را بر عهده داشت، صورت گرفت). دلیل روشن نزدیکی روابط حزب ما و حزب کمونیست چین، اشتراک نظر در باره برنامههای اقتصادی - اجتماعی است که در جمهوری خلق چین اجرا می شود. بر مبنای داده های سازمان ملل متحد، معیارهای خاصی برای فقر تعیین شده است. مانند، «آستانه فقر» و یا « فقر مطلق» که بر اساس آن متناسب با در آمد کشورهای مختلف فقر معنا پیدا می کند. سال 1990، یعنی 30 سال پیش، بیش از 60 درصد از جمعیت چین به تناسب درآمد فقیر بودند. سال 2012، حدود 100 میلیون فقیر در این کشور وجود داشت. آن زمان حزب کمونیست چین هدف خود را برای پایان دادن به فقر در کشور تا سال 2020 تعیین کرد. زمان به سر رسید و اکنون رهبر کمونیست های چین اعلام کرده است که این وعده تاریخی محقق شده است. طی 30 سال گذشته، حدود 800 میلیون نفر در جمهوری خلق چین از بند فقر نجات یافته اند. یعنی 5/5 برابر بیشتر از کل جمعیت فعلی روسیه. البته همه جای دنیا با فقر مبارزه شده است لذا موفقیت آمیز ترین آن شامل شهروندان جمهوری خلق چین شده است. ( حدود 20٪ جمعیت جهان در این کشور جای دارند.) بدین معنا که نقش چین سوسیالیست در کاهش فقر در جهان جای اول را نشان می دهد. با چه نیرویی و چگونه چنین امری امکان پذیر شد؟ رمز این موفقیت را باید در توسعه سریع اقتصاد سوسیالیستی جمهوری خلق چین جستجو کرد. برای دستیابی به این واقعیت، بیایید آمار صندوق بین المللی پول را در نظر بگیریم. آمار ارائه شده در شرایطی است که این صندوق، کوچکترین دلسوزی و یا نظر مثبتی نسبت به سوسیالیسم ندارد. از آمار و اطلاعات صندوق بین المللی پول چنین برمی آید که از سال 1990 تا 2020، اقتصاد جمهوری خلق چین 14 برابر رشد کرده است! حال باید دید کشورهای درجه اول سرمایه داری در همین مدت به چه رشدی رسیده اند؟ همان کشورهای G7 که لیبرال های روسی به درگاه آنان توسل می جویند؟ اقتصاد ایالات متحده طی 30 سال گذشته فقط 1.9 برابر، کانادا، 1.8، انگلیس، 1.6، آلمان و فرانسه، 1.4، ژاپن، 1.2 و ایتالیا، 1.1 برابر رشد داشته اند. در سال 2020، تولید ناخالص داخلی چین، 16 درصد بیشتر از ایالات متحده بود. چین سوسیالیست قدرتمند ترین نیروهای تولیدی را در تاریخ دنیا ایجاد کرده است. این کشور «کارخانه» عظیمی در جهان است که کالاهای آن به همه گوشه و کنار کره زمین راه پیدا کرده است. هر چند این موفقیت یک جنبه منفی نیز دارد: یعنی وابستگی خاص اقتصاد سوسیالیستی چین به فراز و نشیب های اقتصاد جهان سرمایه داری. از این گذشته، اگر سرمایه داری جهانی دچار بحران شود، تقاضا برای کالاها در جهان کاهش می یابد و در نتیجه روند رشد اقتصادی جمهوری خلق چین را کند خواهد کرد. سیاست یکسان سازی سطح توسعه در مناطق مختلف کشور، نقش مهمی در ریشه کن کردن فقر داشته است. از این گذشته، اکثریت قریب به اتفاق افراد فقیر، در محروم ترین مناطق زندگی می کردند. من اتفاقاً این وضعیت را با چشمان خود مشاهده کردم. سال 2016، به دعوت کمونیست های چین، من در راس هیئت بزرگی از کارگران حزب کمونیست روسیه از چین بازدید کردم. ما از پکن و شانگهای دیدار داشتیم. آنچه در آنجا مشاهده کردیم، به فیلم های علمی تخیلی، در باره شهرهای آینده شبیه بود. آنها همچنین ما را به استان گوئیژو، بردند که طی قرنهای متمادی فقیرترین استان چین بود. این فقر دلایل طبیعی و عینی داشت. گویژو، یک حاشیه عمیق از پادشاهی قرنهای میانه است. بیش از 90 درصد قلمرو گوئیژو را کوهها تشکیل می دهند، به همین دلیل فعالیت اقتصادی را بسیار کند و پیچیده می کند. کافی است بگوییم، ساخت یک کیلومتر جاده در اینجا 5.7 برابر بیشتر از مناطق مسطح چین هزینه دارد. در این محل ما متوجه شدیم که سبک نوع چینی در کاهش فقر چیست. ما به منطقه گویانگ، مرکز استان پرواز کردیم و اولین موردی که منجر به حیرت ما گردید، میزان ساخت و ساز بود. به نظر می رسید، همزمان کل شهر در حال بازسازی است. در بعضی از نقاط، ردپای عقب ماندگی سابق هنوز دیده می شد، از جمله خانه های قدیمی و فرسوده که ماشین آلات سنگین آنها را تخریب می کردند و ساختمان های جدید در همان حوالی سر بر می آوردند. در مرکز گویانگ، ده ها ساختمان بلند مرتبه اداری و هتل از قبل ساخته شده بودند. بعداً متوجه شدیم، تنها مرکز نیست که به سرعت در حال ساخت و ساز است. در حقیقت در همه جا یک جنگل از جرثقیل های ساختمانی در افق دید ما خود نمایی می کرد. در دیدار ما، نحوه اجرای برنامه ساخت یک دهکده جدید نشان داده شد. اساس کار جاده سازی بسیار گسترده است. زمانی که یک جاده مدرن، روستا را با دیگر مناطق پیوند می دهد ثروت نیز حاصل می شود: فروش محصولات براحتی امکان پذیر است. ما شاهد وجود سکونتگاه های روستایی کاملاً شگفت انگیزی با مدارس جدید، باشگاه های روستایی، کتابخانه ها، زمین های ورزشی و سالن های ورزشی بودیم. من شخصاً به این نتیجه رسیدم که پروژه های ساختمانی، آئینه تمام نمای مبارزه چینی ها با فقر می باشند. این پروژه ها که سراسر چین را فرا گرفته است، هزاران کارخانه جدید با مشاغل و بهره وری روز افزون، جاده های جدید و مسکن تازه ساخت، برای راحتی و آسایش مردم در قرن 21 ایجاد کرده است. اینگونه بود که فقر از عرصه زندگی مردم چین رخت بر بست. بر مبنای چنین تحولات عظیمی است که شی جین پینگ گفت: «ریشه کن کردن فقر معجزه دیگری در جمهوری خلق چین است که در تاریخ جهان ثبت خواهد شد». درستی این گفته در عمل به اثبات رسیده و نمیتوان آن را از نظر دورداشت! تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 777 - 13 اسفند ماه 1399