کارشکنی و مخالفت با مذاکرات اتمی که به برجام ختم شد، خروج ترامپ از این معاهده و بازگشت دوباره بخشی از تحریم هایی که لغو شده بود، فلج کردن دولت روحانی، فشار سنگین معیشتی به مردم و بالاخره پافشاری کنونی رهبر جمهوری اسلامی بر بازگشت امریکا به برجام و لغو تحریم ها، پیشینه ای دارد که باید آن را مرور کرد تا مبادا فراموش شود.

در هفته های پس از اجرایی شدن برجام و چشم انداز لغو تحریم ها، شماری از کارشناسان و هیئت های خارجی وارد ایران شده و قراردادهایی به امضا رسید. رویکرد و سمتگیری دولت روحانی در این قراردادها جلب سرمایه گذاری خارجی بود که از یکسو ناشی از خالی شدن خزانه در نتیجه غارت دوران احمدی نژاد و فشار پرداخت یارانه نقدی بود و از سوی دیگر و مهمتر، کوشش برای درگیر کردن سرمایه های کشورهای خارجی به ویژه اروپایی در ایران که آنها را ناگزیر کند به خاطر حفظ سرمایه های خود هم که شده در تداوم ثبات اقتصادی و ثبات سیاسی ایران ذینفع باشند.

 آقای خامنه ای در سخنان آغاز هفته دوم اسفند 94 در جمع اعضای مجلس خبرگان، کارشکنی علنی علیه برجام را آغاز کرد و مدعی شد که از این رفت و آمدها هیچ فایده ای نصیب مردم ایران نشده است. ایشان توضیح نداد که در ظرف دو سه هفته چه فایده ای می تواند نصیب مردم ایران شود و اصولا قراردادهای کلان اقتصادی چگونه می تواند فایده خود را در ظرف چند هفته آشکار کند. بحث بر سر خرید پورشه و مازاراتی و واردات چوب بستنی در دوران احمدی نژاد نبود که ظرف چند هفته وارد ایران شود و "فایده" آن فوری به جیب رویش یافتگان بعد از انقلاب برود. بحث بر سر قراردادهای درازمدت با چارچوب های ده ساله و گاه بیشتر بود.

برای یک نمونه از این قراردادهای درازمدت می توان به تلاش برای نوسازی ناوگان راه آهن ایران در چشم انداز 2025 اشاره کرد. شبکه ای که دولت می کوشید با نوسازی ناوگان راه آهن و خطوط ریلی آن 65 میلیون نفر را در 2025 جابجا کند. برای رسیدن به این مقصود دو خطه کردن خطوط ریلی، افزایش شمار واگن ها، برقی کردن خطوط، سریع السیر کردن قطارها، گسترش ایستگاه ها لازم بود که البته به‌ تدریج و گام به گام عملی می شد و به معنای آن نبود که باید برای همه اینها تا سال 2025 یا 1404 صبر کرد. دولت در حال مذاکره و امضای قراردادهایی برای کشیدن خطوط آهن با چینی ها، برقی کردن و نوسازی ناوگان با آلمانی ها و طراحی شبکه و خطوط و اتوماتیک کردن تنظیم حرکت قطارها با فرانسوی‌ها بود. تلاش دولت قانع کردن طرف های مذاکره کننده به انتقال تکنولوژی بود که با توجه به کاهش قدرت چانه زنی ایران به دلیل ویرانی دوران احمدی نژاد دستاوردهایی که بدست آمده قابل پذیرش بود.

این تنها یک نمونه بود. آنان که از همان ابتدا علیه برجام در ایران بسیج شدند هشت سال ویرانگر احمدی نژاد را دیده و دم بر نیاورده بودند و بقول رهبر جمهوری اسلامی برای دیدن "نتایج  برجام روی زمین" دم نزده بودند.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده