با نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری شمار نامزدهای انتخابات 1400 روزبروز بیشتر می شود. پس از علی مطهری و مصطفی تاجزاده، اکنون سخن از احتمال نامزدی محمود صادقی، نماینده جسور مجلس دهم، و همچنین محمد رضا عارف رئیس فراکسیون امید در آن مجلس در میان است. این غیر از چهره هایی نظیر محسن هاشمی، مسعود پزشکیان، صادق خرازی، عباس آخوندی و ... است که در میان نامزدهای احتمالی نام برده می شوند. علاوه بر اینها حزب اتحاد ملت از نامزدی تاجزاده، شهیندخت مولاوردی، محمد صدر، جواد ظریف و اسحاق جهانگیری پشتیبانی کرده است. در جناح نظامی علاوه بر محمد باقر قالیباف و محسن رضایی، کسانی نظیر سعید محمد، افشار، رستم قاسمی، حسین دهقان تا بحال رسما نامزد شده اند. به همه اینها محمود احمدی نژاد نیز افزوده می شود که با ظن رد صلاحیت خود بر روی معامله با ابراهیم رئیسی – یکی از بی اصول ترین چهره های "اصولگرا" - سرمایه گذاری کرده است. 

در کنار اینها جبهه تحریم انتخابات نیز مشغول است. بخشی از این تحریم کنندگان اصولا معتقد به تحریم هر انتخاباتی در جمهوری اسلامی صرفنظر از نامزدهای آن هستند. بخشی دیگر معتقد به تحریم این انتخابات و نه هر انتخاباتی، بخشی دیگر معتقد به تحریم در صورت رد صلاحیت این یا آن نامزد هستند. این در حالیست که هنوز معلوم نیست که رهبری جمهوری اسلامی  چه طرحی برای مهندسی انتخابات دارد و برای تحریم کنندگان انتخابات چه نقشی را در این مهندسی در نظر گرفته است. اگر قرار باشد تحریم کنندگان انتخابات هیزم تنوری باشند که در آن نان نامزد مورد نظر بیت رهبری پخته شود در اینصورت باید منتظر رد صلاحیت های گسترده باشیم. برعکس، اگر سیاست حکومت بر این باشد که راه مشارکت بیشتر مردم در انتخابات فراهم شود، در اینصورت شرایط مساعدتری برای تنوع نامزدها فراهم خواهد شد و کار بر تحریم کنندگان سخت خواهد شد.

در واقع بحث تحریم یا عدم تحریم انتخابات بیش از آنکه ناشی از ملاحظات کلی و غیرمشخص درباره آزادی انتخابات در جمهوری اسلامی باشد، مسئله ایست مربوط به سمت و سوی رویدادها. یعنی مربوط به لحظه. تا چندی پیش که محتمل ترین احتمال، ریاست جمهوری یک نظامی بود، دقیق ترین سیاست نیز کوشش برای مطرح کردن یک نظامی معتدل‌تر از میان آنان بود. با کاهش بخت نامزد نظامی، مسئله به این تبدیل شد که از میان نامزدهای غیرنظامی آنها که بیش از همه با نامزدهای حجتیه و جبهه پایداری فاصله دارند و بیشتر توان اداره کشور را در این شرایط پیچیده دارند مورد حمایت قرار گیرند.  

اکنون آنچه بیش از همه بر روی انتخابات ریاست جمهوری تاثیر دارد نتیجه مذاکرات برجام و سمتگیری تازه دیپلماتیک و مناسبات منطقه ای حکومت است. تمام ناراحتی اخیر مخالفان داخلی این مذاکرات و دیپلماسی جدید منطقه ای ایران در اینجاست که می دانند که اگر این مذاکرات به موفقیت بیانجامد رویای آنها برای قبضه قوه مجریه نقش بر آب خواهد شد و ایران به رئیس جمهوری نیاز خواهد داشت که بتواند با تیم کنونی در وزارت خارجه هماهنگ باشد تا این روند را بتوان ادامه داد. در آنصورت علاوه بر نظامیان که بخت خود را فعلا برای ریاست جمهوری از دست داده اند، مرتجعان دست راستی و دار و دسته جبهه پایداری و عماریون و عاملان آتش زدن سفارت عربستان و حمله به سفارت انگلستان نیز در زمره بازندگان انتخابات آینده خواهند بود.

به همین دلیل هنوز برای ترسیم صحنه انتخابات آینده و نتیجه گیری از آن زود است و آنها که برای عقب نماندن از سلطنت طلب ها و تحریم کنندگان حرفه ای هر انتخاباتی درایران اطلاعیه تحریم داده و دیگران را نیز دعوت به جبهه تحریم کرده اند فرسنگ ها از تحولات ایران و منطقه عقب اند. خواه بنام توده ای خود را در دیگ حلیم انداخته باشند و یا بنام "چپ"، بنام "جبهه عبور از جمهوری اسلامی" و یا همسو با شعار رضا پهلوی برای "نه به جمهوری اسلامی" پریده باشند وسط باتلاق. نه می توان سرنوشت انتخابات را به سرنوشت این یا آن نامزد و این یا آن گروه و حزب وابسته کرد و نه هیچ گروه و نامزدی حق دارد سرنوشت ایران را به سرنوشت خود گره بزند. آنها که شتابزده انتخابات را از هم اکنون تحریم کرده اند یا برای آن خط و نشان می کشند بی خبرند که اوضاع بسرعت می توان تغییر یابند. آنها حتی از انتخابات های پیشین در جمهوری اسلامی نیز درست نگرفته اند!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده