همه شرایط برای یک جنگ در دریای چین فراهم شده است: رقابت های سرزمینی، تهاجمات متقابل نظامی، مسابقه اقتصادی...

برخی وضعیت اقیانوس آرام را با اروپا در سال 1914 مقایسه می کنند. برخورد ناسیونالیستی"ملی گرایایی" که کوچکترین حادثه ای می تواند به جنگ منجر شود. منافع استراتژیک ملی هم به ائتلاف های قدیمی توجه چندانی ندارند.

ایالات متحده، انگلستان و استرالیا در 15 سپتامبر با انعقاد یک پیمان امنیتی "اوکوس" که شامل "افزایش اشتراک اطلاعات و فناوری های هسته ای" و ادغام عمیق تر علم و صنعت نشانه های عمق خطر است.

استرالیا با اتکا به ظرفیت های صنعتی شرکای خود، قصد دارد در مدت هیجده ماه زیر دریایی های هسته ای را از شرکای خود "امریکا و انگاستان" تحویل بگیرد و به این دلیل قراردادی را که با  نیروی دریایی فرانسه در حال امضا بود به بهانه این که، فناوری آن بر اساس پیشروانه هسته ای نبوده لغو کرد و ضربه اقتصادی 17 میلیاردی متوجه فرانسه شد.

انگلستان پس از برگزیت، باید  ادغام خود را در صحنه بین المللی تقویت کند و به این دلیل  برنامه "بریتانیا جهانی" را اجرا می کند که هدف ظاهری آن مقابله با نفوذ چین در منطقه هند و اقیانوس آرام است.

چین اکنون مرکز ثقل اقتصادی در منطقه "اسیا" و بخش بزرگی از جهان است. چین نه تنها موتور رشد اقتصادی در منطقه، بلکه به عامل یکپارچگی منطقه ای تبدیل  شده است . پروژه عظیم جاده  ابریشم جدید به جهانی شدن این ارتباط کمک می کند. این پروژه بخش هایی از اروپا، آفریقا و آمریکای لاتین را تحت تأثیر قرار می دهد .

اوباما، رئیس جمهور پیشین امریکا هشدار داد: "اگر ما قوانین جهانی را تعیین نکنیم، چین این کار را انجام خواهد داد".

ایالات متحده مداخلات نظامی در خاورمیانه و افغانستان را کاهش داده تا برای رقابت بین المللی استراتژیک در دریای هند و اقیانوس ارام  قدرت خود را تقویت کند .

ترامپ، استراتژی سازماندهی نظامی دریای هند و اقیانوسیه در اطراف هند، ژاپن و استرالیا را پیش گرفته بود تا چین را در یک محاصره نظامی منطقه ای قرار دهد. این استراتژی در دو قاره  آفریقا و آسیا، به همراه رقابت های فضایی و فضای مجازی کامل شده است.

در سال 2017، ترامپ گفتگوی چهار جانبه ای را برای امنیت (چهارگانه) با دهلی نو، کانبرا و توکیو آغاز کرد. این اتحاد نظامی که از آن به عنوان "ناتوی آسیایی" یاد می شود، امسال برای دومین بار در 24 سپتامبر با هدف تقویت حضور نظامی در حومه چین اغاز شد  .

هدف حاکمیت بر آبهای دریای چین و بویژه در مجمع الجزایر"اسپراتلی و پاراتسل"، تایوان، برونئی، ویتنام و مالزی است. یک سوم حمل و نقل دریائی جهان از آبهای این سرزمین ها عبور می کند و دارای منابع ماهیگیری غنی و ذخایر قابل توجه نفت و گاز است.

سازمان سیا، که از نزدیک تحولات این منطقه از اقیانوس آرام را دنبال می کند، هفت ایستگاه چینی را شناسائی کرده که در آنها پایگاه های هوایی، محل استقرار بالگردها، آشیانه هواپیماها، رادارها، آشیانه موشک های ضد کشتی و ذخایر سوخت است.

 از ژانویه 2014 تا نوامبر 2016، فعالیت های احیای زمین  پیش روی در سطح دریا تا فاصله 1000 متری از ساحل را به اجرا گذاشته شد. این پیشروی به نیروهای نظامی امکانات  جدیدی را برای تقویت توانایی پرتاب موشک ها میدهد. در سال 2009، یک قرارداد 2 میلیارد دلاری برای خرید شش زیردریایی جدید روسی که تقویت کننده تسلیحات مورد نیاز ویتنام است منعقد شد که به تقویت نیروی دریای ویتنام کمک کرد.

ایالات متحده و متحدانش برای توجیه عملیات خود از قانون" آزادی دریانوردی" استفاده می کنند و به حریم دریای چین تجاور می کنند. بدین ترتیب آنها مرتباً عملیات نظامی را انجام می دهند  و مناطق اقتصادی منحصر به فرد چین را تهدید می کنند، در حالی که آنها برای عبور از آبهای چین نیاز به   مجوز قبلی دارند. وزارت دفاع چین، این گشت کشتی های نظامی را درارتباط با شناسائی"ساخت تاسیسات دفاعی چین" اعلام کرده است، زیرا این عملیات با کشتی های تجاری ساده انجام نمی شود، بلکه کشتی ها و هواپیماهای جنگی این عملیات را برعهده دارند. وزارت دفاع ایالات متحده یک  تیم هوا- دریا  برای مقابله با چین را در منطقه مستقر کرده است .

رئیس گروه بین دولتی سازمان ملل متحد در زمینه حق توسعه ـ به صدها مأموریت شناسایی در نزدیکی سواحل چین اشاره میکند که ظاهرا امریکا هدف از آن را کنترل الکترونیکی هواپیماهای در حال پرواز در منطقه اعلام کرده است. تمرینات نظامی غرب در منطقه نیز افزایش یافته و در ماه مه 2021، فرانسه برای اولین بار به این مداخله پیوست. ازجمله تمرینات زمینی و هوایی و حمل تجهیزات نظامی از طریق دریا و غیره . دولت فرانسه نیز از همان واژه آمریکایی استفاده می کند و منطقه "هند و اقیانوس آرام" را در اولویت قرار داده است. فرانسه با حضور نظامی قوی در دریای هند و اقیانوسیه، شامل 8300 سرباز، پانزده ایستگاه نظامی و حدود چهل هواپیما در منطقه مستقر شده است . این کشور قصد دارد از سرزمین های خود در خارج از کشور، با جمعیتی معاد ل  1.65 میلیون تبعه فرانسوی و منافع اقتصادی خود در منطقه دفاع کند.  بنابراین فرانسه و پکن هردو برای منافع اقتصادی خود در منطقه مستقیما در رقابت  هستند .

رئیس جمهور فرانسه  "مکرون" در سخنرانی خود در پایگاه دریایی گاردن آیلند (استرالیا) در سال 2018  منکر هر گونه هژمونی قدرت شد اما از سپتامبر 2020 ، "مأموریت ماریان" بدستور دولت فرانسه سازماندهی شد و در فوریه گذشته، پاریس برای اولین بار یک زیردریایی تهاجمی برای گشت در دریای چین اعزام کرد و به وضوح در حالیکه قدرت نظامی خود را به پکن نشان داد، این پیام را هم به چین فرستاد که فرانسه متحدان خود را ترک نخواهد کرد.

.https://www.humanite.fr/geopolitique-les-raisons-du-bras-de-fer-en-mer-de-chine-722862

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده