|
با فرارسیدن زمان برگزاری انتخابات در نیکاراگوئه، دخالت و نفرت پراکنی از
طرف سازمان های وابسته به امپریالیسم، علیه مسئولین این کشور آغاز شده است.
نیکاراگوئه از جمله کشورهائی است که مورد تحریم های اقتصادی آمریکا است. از
هم اکنون رادیو صدای آلمان گزارش کرده است که «ند پرایس» سخنگوی وزارت امور
خارجه آمریکا می گوید :انتخابات ۷ نوامبر نیکاراگوئه یک انتخابات «بی
اعتبار» است.
جوزپه بورل نماينده عالی اتحاديه اروپا در جلسه وزرای خارجه آن سازمان در
27 مهر، پیشنهاد کرد تا اتحاديه اروپا پيش از انتخابات رياست جمهوری بر
فشارهای سیاسی خود علیه ساندنیست ها بیفزاید. بورل وضعیت نیکاراگوئه را
«بسیار فاجعه بار» توصیف کرد و گفت اعزام هیئت نظارت بر انتخابات
نیکاراگوئه از طرف فرانسه نادرست خواهد بود.
روزنامه چپگرای چاپ آلمان «یونگه ولت» در این رابطه نوشت: لوئیس آلماگرو
مسئول سازمان کشورهای آمریکائی OAS) ) که یک ارگان سازماندهی شده توسط
آمریکاست و مرکز آن در شهر واشنگتن قرار دارد نیز اظهار نظر های تحریک
آمیزی را علیه دولت چپگرای «دانیل ارتگا» عنوان کرده است. دولت نیکاراگوئه
اظهارات مسئول سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) علیه رئیس جمهور را مردود می
داند. اگرچه OAS سرانجام از طریق دخالت های مکرر در امور داخلی و نقش تحریک
آمیز آن در کودتا علیه رئیس جمهور وقت «مورالیس» در بولیوی، خود را در
منطقه بی اعتبار کرده است، اما ظاهراً واشنگتن برای دور دوم انتخابات
پارلمانی در نیکاراگوئه یعنی 7 نوامبر دوباره توطئه هایی شبیه توطئه
کودتایی در بولیوی برنامه دارد. چهارشنبه گذشته شورای دائمی OAS قطعنامه ای
را که به ابتکار آمریکا ارائه شد، تصویب کرد و از جمله دولت های راست گرای
شیلی و اکوادور نیز از آن حمایت کردند. در این قطعنامه از دولت های
راستگرای منطقه دعوت شده است تا «راه حلی فوری برای بحران رژیم اورتگا»
پیشنهاد کنند. به نظر می رسد سناریویی مشابه کودتای بولیوی علیه مورالیس در
نیکاراگوئه در حال تکرار است.
در همین رابطه، «اتحاد بولیواری برای مردم آمریکای ما» (ALBA) اظهارات
مقامات دولتی آمریکا در مورد روند انتخاباتی نیکاراگوئه را به عنوان یک
توطئه و اعمال دخالت در امور داخلی یک کشور و تلاش های بی ثبات کننده علیه
کشور نیکاراگوئه ارزیابی می کند.
پیش از این، عضو دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست و وزیر امور خارجه
کوبا، «برونو رودریگز پاریلا»، از طریق شبکه اجتماعی توییتر، تحریم های
جدید اعمال شده توسط آمریکا علیه نیکاراگوئه و همچنین دخالت در امور داخلی
آن کشور را محکوم کرد. این دیپلمات کوبایی در پیام خود همبستگی مردم این
جزیره با رئیس جمهور نیکاراگوئه «دانیل اورتگا» را اعلام کرد. «اتحاد
بولیواری برای مردم آمریکای ما - پیمان تجاری مردم» (ALBA-TCP)، همچنین
همبستگی و حمایت خود را از کشور برادر نیکاراگوئه اعلام کرد.
انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری نیکاراگوئه هفتم نوامبر برگزار می شود.
در آخرین نظرسنجی موسسه تحقیقات نظر M&R Consultores، 63.9 درصد از پاسخ
دهندگان گفتند که به جنبش FSLN و نامزد اصلی آن، رئیس جمهور «دانیل اورتگا»
رای خواهند داد. اکثریت احزاب مخالف راست گرا می باشند و در هماهنگی با هم
فقط 13 درصد آرا را حساب می شوند. گفته می شود حدود 23;2 درصد از رای
دهندگان هنوز تصمیم نگرفته اند که به چه کسی رای بدهند.«دانیل اورتگا» و
جنبش ساندنیستی FSLN در صورت پیروزی مجاز است یک دولت پنج ساله تشکیل دهد.
بدین ترتیب مشخص شده است که دو هفته پیش از انتخابات پارلمانی و ریاست
جمهوری در نیکاراگوئه، تقریباً دو سوم رای دهندگان واجد شرکت در انتخابات
طرفدار جبهه آزادی بخش ملی ساندنیست های حاکم ( (Frente Sandinista de
Liberación Nacional, FSLN) هستند. انتخابات در 7 نوامبر برگزار خواهد شد و
مطابق پیش بینی ها حدود 4,5 میلیون تن از 6,5 میلیون مردم این کشور در
انتخابی که در آن علاوه بر رئیس جمهور و معاون او، 92 عضو پارلمان ملی نیز
انتخاب می شوند شرکت خواهند کرد.
به گفته ناظران، حمایت از حکومت ساندنیست ها و بویژه دانیل اورتگا رئیس
جمهور که تا دسامبر 2019 حدود 18 درصد بود اکنون 7 درصد افزایش یافته است.
با وجود شیوع کرونا، از سال 2007 تا 2017 نیکاراگوئه «با میانگین نرخ رشد
بیش از 5درصد بهترین دهه تاریخ کشور را داشته است.». در مقایسه با کشورهای
همسایه، اقدامات انجام شده توسط دولت ساندینیستی توانسته پیامدهای شیوع
کرونا را کنترل کند. یک «طرح ملی برای مبارزه با فقر» از سال 2022 تا 2026
در برنامه دولت پیش بینی شده است.
پرتال «صدای ساندنیست» نوشت:
تا پایان سال 2022 دسترسی به مسکن شایسته و امن برای 18660 خانواده
نیکاراگوئه ای پیش بینی شده و در دست اقدام است.
نیکاراگوئه یک کشور کوچک در حال توسعه با جمعیتی 6,6 میلیونی است، که از
نظر سیاسی در تضاد آشکار با کشورهای همسایه اش قرار دارد. بیش از نیم
میلیون تن از خشونت، هرج و مرج و شرایط بد اقتصادی از کشورهای هندوراس،
السالوادور و گواتمالا بمنظور پناهندگی به ایالات متحده به مکزیک وارد شده
اند. در این کشورها سیاست ریاضتی نئو لیبرالیستی تحت تحمیل آمریکا اعمال می
شود. مهاجران از این کشور ها گریخته، در مرز آمریکا ـ مکزیک، با انواع
حملات، یورش ها و اخراج های نژادپرستانه مواجه هستند.
نیکاراگوئه در تضاد آشکار با دیگر کشورهای آمریکای مرکزی که مراقبت های
بهداشتی طبق برنامه نئولیبرالیستی تحمیلی آمریکا را خصوصی سازی کرده اند،
مراقبت های بهداشتی عمومی رایگان و نیز آموزش رایگان را برای همه ایجاد
کرده است. نیکاراگوئه بر خلاف همسایگانش تمرکز قابل توجهی را برای اقدامات
پیشگیرانه علیه فجایع طبیعی در منطقه ای که مستعد توفان ها، آتشفشان ها،
زمین لرزه ها و سونامی های غیر قابل پیش بینی است، ایجاد کرده است.
تا سال 1979 جبهه آزادی بخش ملی ساندینیستی دیکتاتوری سوموزا که مورد حمایت
آمریکا بود را شکست داد. اما هنگامی که جنبش چپگرای FSLN به قدرت رسید،
آمریکا با دست سازمان سیا مزدوران مسلح منطقه را برای راه اندازی یک جنگ بی
امان در نیکاراگوئه بسیج کرد.در این حرکت ضد انقلابی حتی از قاچاقچیان مواد
مخدر در منطقه نیز استفاده شد. سازمان سیا با سرازیر کردن میلیون ها دلار و
به وحشت انداختن بخشی از سرخ پوستان ساکن نیکاراگوئه توانست دولت FSLN را
شکست داده و در سال 1999 دولتی تحمیلی را بر سر کار آورد. اما 8 سال بعد و
در سال 2007 ائتلاف ساندینیستی از FSLN در یک انتخابات عمومی بار دیگر به
پیروزی رسید و دولت را تشکیل داد. برنامه های غارتگرانه دولت نئولیبرالیستی
مورد حمایت آمریکا که دارائی های ملی را به سرمایه داران وابسته و شرکت های
غربی سپرده بود، لغو شد. از زمان بازگشت ساندینیست ها به قدرت، پیشرفت های
قابل توجهی در «بقای مادر و کودک»، «امید به زندگی» و حتی در ایجاد زیرساخت
های جاده ای جدید، برق رسانی و بهداشت صورت گرفته است. زنان حدود نیمی از
کرسی های قوه مقننه را در اختیار دارند. طرح سرمایه گذاری عمومی در خدمات
اولیه بهداشتی، آموزش، آب پاک و بهداشت محیط زیست را به ویژه در مناطق
روستایی که مدت ها نادیده گرفته شده بود، تا حد زیادی افزایش داده است.
امروزه 66 درصد بودجه نیکاراگوئه به سلامت و آموزش اختصاص دارد که سرمایه
گذاری عظیمی برای هر کشوری است. این موفقیت های ملموس، نگرانی واشنگتن و
شرکت های بزرگ آمریکا را باعث شده است. امپریالیست های غربی استقلال
کشورهای کوبا، ونزوئلا، بولیوی و نیکاراگوئه را برای منافع استعماری خود
نگران کننده و خطر ناک ارزیابی می کنند.
از سال ها پیش از انقلاب ساندنیستی در سواحل کارائیب نیکاراگوئه، بیشتر
نیکاراگوئه های با تبار آفریقایی در آن زندگی می کنند. این منطقه تقریباً
به طور کامل فقر زده بود .عملا حدود ۹۰ درصد خدمات پزشکی به کمتر از 10
درصد جمعیت منطقه یعنی نخبگان حاکم اختصاص داده شده بود و میلیون ها تن به
مراقبت های بهداشتی دسترسی دسترسی نداشتند.
اما اکنون مرگ و میر نوزادان و مادران کمتر از یک سوم میزان سال 2007 است.
در آن زمان کمتر از 50 درصد جمعیت به برق دسترسی داشتند. دولت FSLN با
افتخار اعلام می کند که اکنون 98 درصد خانوارها به برق دسترسی دارند. این
کشور از نظر نیازهای اولیه غذایی خودکفا است. در حالی که سال 2007 تعداد 48
درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می کردند، اکنون میزان زیر خط فقر
18 درصد است. آموزش و پرورش، از جمله تحصیل پزشکی رایگان است. حفاری در
مناطق مختلف و آزمایش مداوم آب، آب آشامیدنی را به 95 درصد مناطق شهری و
بیش از نیمی از جوامع روستایی رسانده است. میزان فاضلاب و بهداشت مدرن در
مناطق شهری بیش از دو برابر شده است، اما همچنان یک چالش در مناطق روستایی
باقی مانده است. مراقبت های بهداشتی رایگان شامل بسیاری از چیزهایی است که
حتی در کشور آمریکا وجود ندارد، مانند مراقبت از دندان، شنوایی، عینک، و
داروی رایگان. داروهای گیاهی سنتی، فیزیوتراپی، ماساژ و تغذیه در حال ادغام
در بهداشت و درمان هستند. تفریح، ورزش و فرهنگ بخشی از مراقبت های بهداشتی
محسوب می شوند. نیکاراگوئه به دلیل توزیع ناهموار واکسن ها در سطح جهانی با
یک روند آهسته به واکسن COVID دسترسی پیدا کرد. آمریکا واکسن ها را به
کشورهای متحد خود در آمریکای مرکزی اهدا کرد، اما حاضر نشد این واکسن را
دراختیار مردم نیکاراگوئه و دولت حاکم قرار دهد. آمریکا، با استفاده از هر
فشاری قصد سرنگونی دولت نیکاراگوئه را دارد!
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
|
