مرکز تحلیلی مستقل آمریکایی بنام موسسه اصلاح سیاست های امنیتی، لیست ذینفعان و سودجویان اصلی در افغانستان را که بزرگترین لقمه آن بیش از دو تریلیون دلار توسط آمریکا در کوره جنگ افغانستان انداخته شد، منتشر کرد. پنج شرکت نظامی «لاکهید مارتین»،«ریتیان»،«جنرال داینامیکس»،«بوئینگ»،«نورثروپ گرومن» جزو این سودجویان بزرگ جنگ هستند. در مجموع براساس داده‌های موسسه «واتسون» در دانشگاه «براون»(شهر پراویدنس آمریکا) از سال 2001 تا 2021، آمریکا برای جنگ در افغانستان 313 /2 تریلیون دلارهزینه کرد. کارشناسان موسسه اصلاح سیاست های امنیتی معتقدند که این ارقام که از سایتهای دولتی گرفته شده اند ارقام تخفیف یافته ای هستند. جهش صعودی هزینه‌ها در سال 2020 به تسریع پرداخت های پنتاگون به پنج شرکت نظامی تحت قراردادهایی که با آنها در ارتباط با خطرات کووید 19 بسته شده است، مربوط است. دلایل جدی برای چنین شک و تردیدی وجود دارند: در سالهای 2015- 2019 حقوق مدیران کل پنج رهبر مجتمع نظامی – صنعتی آمریکا از نیم میلیارد دلار فراتر رفته است. گزارش موسسه اصلاح سیاست های امنیتی به نقل از «جولیان آسانژ» که در سال 2011 گفت که هدف آمریکا از جنگ افغانستان «در این است که از افغانستان برای پولشویی از مراکز و بنیادهای مالیاتی آمریکا و اروپا و بازگرداندن آنها به دست نخبگان سرویس های ویژه فراملی استفاده کند. هدف یک جنگ بی پایان است و نه یک جنگ موفقیت آمیز. از نوشته روزنامه سوئیسی «Neue Zürcher Zeitung» چنین برمی‌آید که بازسازی افغانستان هرگز هدف واقعی آمریکا نبوده است. «تریلیون‌ها دلار از جیب مالیات دهندگان آمریکایی خرج جنگ شد و تنها بخش ناچیزی از آن پول برای بازسازی کشور صرف شد.««Neue Zürcher Zeitun  می‌نویسد که در این میان بخاطر ریخت و پاش، «اسراف» و سوء استفاده از بودجه، واشنگتن در افغانستان موفق نشد. بر اساس داده‌های اداره بازرس کل ویژه در امور بازسازی افغانستان در کنگره آمریکا، تنها 133 میلیارد دلار(کمتر از7 درصد از دو تریلیون برای جنگ در  افقانستان هزینه شده است) توسط آمریکایی ها بعنوان هزینه بازسازی این کشور اعلام شد. علاوه بر این، سهم شیر این بودجه «برای امنیت» خرج شد.  نزدیک 90 میلیارد دلار برای آموزش سربازان افغانستان، مبارزه با قاچاق مواد مخدر و «حفظ صلح» اختصاص داده شد. حدود 37 میلیارد دلار برای پروژه های زیربنایی، برنامه های اجتماعی و سیستم مراقبت‌های بهداشتی هزینه شد. بخشی از این پول همچنین به «مبارزه با قاچاق مواد مخدر» رفت که گذشته از این چیزی هم ازآن کاهش نیافت.

افغانستان همانند سابق بزرگترین تولید کننده تریاک در جهان است. روزنامه«Neue Zürcher  Zeitung»  می نویسد که تجارت پیرامون شیره خشخاش که از آن هرویین تهیه می شود، پس از حوزه نظامی دومین شاخه مهم اقتصاد افغانستان محسوب می‌شود. اگر طالبان پیش از تصرف قدرت تنها بیش از 60 درصد تولید تریاک را کنترل می کرد، اکنون کل کشور را کنترل می‌کند و تمامی 100 درصد تولید خشخاش و 85 درصد از تولید جهانی تریاک را اداره می کند. طرح های پرهزینه دیگر آمریکا نیز از بین رفتند. دو میلیارد دلار در ساخت جاده هایی سرمایه گذاری شد که افغانها نتوانستند خود بخاطر کمبود بودجه و امکانات تکنیکی آنها را در وضعیت قابل استفاده ای نگه دارند. 660 میلیون دلار برای خرید و تحویل خودروهای زرهی برای ارتش افغانستان هزینه شد، اما ارتش افغانستان در زمینه نگهداری و تعمیر تجهیزات پیچیده نظامی آموزش ضعیفی داشت. سودهای نجومی ناشی از جنگ در افغانستان تنها بخش کوچکی از سود شرکتهای نظامی آمریکایی در 20 سال گذشته است. طبق ارزیابی دانشگاه «براون» آمریکا، تمامی عملیات نظامی پس از عمل تروریستی 11 سپتامبر، از جمله جنگ در عراق و ماموریت های ضد تروریستی در سایر کشورها، 4/6 تریلیون دلار برای مالیات دهندگان آمریکایی تمام شد که بودجه پنج هیولای نظامی به رهبری «لاکهید مارتین» را تکمیل کرد. ثروتمند تر شدن بی سابقه رهبران مجتمع نظامی- صنعتی به نفع ارتش آمریکا نبود. بودجه عظیمی برای تهیه، طراحی و ایجاد گویا نمونه‌ها و مدلهای امید بخش سلاح ها و تجهیزات نظامی صرف شد، که در واقع  برای مشارکت در عملیلت جنگی با شدت بالا نامناسب بودند. بنحوی که یکی از فاجعه ‌بارترین پروژه‌های پنتاگون، آنگونه که نوشته بودیم، ساخت ناوشکن‌های غول پیکر «Zamvolt» بود. ایده ساخت این گروه ناوها پس از رویداد 11 سپتامبر 2001 نمایان شد. این ناو‌های جنگی برای انهدام پایگاه‌ها و اردوگاه‌های جنگجویان و همچنین برای پشتیبانی از فرود سپاه تفنگداران دریایی در نظر گرفته شده بود. سلاح اصلی آنها- 80 موشک«Tomahawk» است. درآغاز آمریکایی‌ها قصد داشتند 32 کشتی از این گروه را بسازند. سپس24 و سپس 7 تا و در نهایت در سه فروند متوقف شد و نه تنها به دلیل هزینه بالای آنها(هزینه یک چنین ناو جنگی برابر هزینه ناو هواپیمابر است) و خطاهای سیستم تسلیحاتی. در زمان به آب انداختن اولین «Zamvolt» مشخص شد که این ناوها اهمیت جنگی خود را از دست داده اند، زیرا ماموریتهای پشتیبانی از عملیات زمینی اهمیت پیشین خود را از دست داده بودند. بنحویکه یکی از فاجعه‌بارترین پروژه‌های پنتاگون، آنگونه که نوشته بودیم، ساخت ناوشکن‌های غول پیکر « Zamvolt» بود. ایده ساخت این گروه ناوها پس از رویداد 11 سپتامبر 2001 نمایان شد. این ناو‌های جنگی برای انهدام پایگاه‌ها و اردوگاه‌های جنگجویان و همچنین برای پشتیبانی از فرود سپاه تفنگداران دریایی در نظر گرفته شده بود. سلاح اصلی آنها- 80 موشک«Tomahawk» است. در‌ نتیجه سه ناوشکن«Zumwalt» سرانجام به «فیل سفید» تبدیل شدند (به معنی مجازی اش این فیل را نه می توان فروخت و نه می توان در خانه نگه داشت و مراقبت از آن هزینه بردار است. یا به اصطلاح روسی چمدانی بدون دسته شد. مترجم). طراحی و ساخت «فیلهای سفید» توسط «تیم طلایی» متشکل از «نوزثروپ گرومن»،« ریتون سیستم»،«جنرال دینامیکس»،«لاکهید مارتین» و«بویینگ» انجام شد. اسکادرانی از ناوهای جنگی ساحلی که توسط شرکتهای«لاکهید مارتین» و«جنرال دینامیکس» به تعداد بیش از دوجین ساخته شده بودند، بتدریج از رده خارج شدند. نقض جبران ناپذیری در دستگاه‌های موتور آنها یافت شدند و به همین دلیل این ناوها یکی پس از دیگری توسعه و مکانیسم خود را از دست دادند. «ایلین لوریا» عضو مجلس و نماینده دمکرات از شهر ویرجینیا که از ایده جمع آوری ناوهای اخیرا سفارش داده شده  بنام سرمایه گذاری در چیزی نامفهوم خشمگین شده بود اعلام کرد که «من این ناو را نمی خرم»!. کنگره تنها توانست مهلت تعلیق جدیدترین ناوهای جنگی را به عقب بیندازد. و شگفت انگیزترین چیز این است که «لاکهید» و «جنرال داینامیکس» به ساخت ناوگان‌های ساحلی غیر ضرور که هر کدام 500 میلیون دلار در آمد دارند ادامه می‌دهند. نه تنها پنج شرکت سودبرنده برتر مجتمع نظامی و صنعتی آمریکا، بلکه شرکتهای کوچکتر نیز بخود اجازه می‌دهند بدون مجازات پول مالیات دهندگان آمریکایی‌ها را حیف و میل کنند. بنحویکه پس از 16 سال تحقیق طرح و برنامه ایجاد«ریل گان»، توپ الکترومغناطیسی که گلوله‌ها را با سرعت شش برابر سرعت صوت تیراندازی می کند بسته شد. شرکتهای«بی‌ای‌ئی سیستمز»(شرکت صنایع دفاعی و هوافضایی بریتانیایی و دومین شرکت بزرگ دفاعی دنیا پس از لاکهید مارتین است.مترجم) و«جنرال اتمیکس»(شرکت آمریکایی و سازنده تجهیزات نظامی از جمله پهپادهای پیشرفته است.مترجم) برای توسعه این اسلحه فوق العاده 500 میلیون دلار بدست آوردند، اما از عهده این مسئله بر نیامدند. شرکتهای دفاعی آمریکایی در ساخت سلاح های مافوق صوت نیز موفق نیستند. شرکت«لاکهید» در دومین آزمایش موشک مافوق صوت شکست خورده که باعث تمسخر رسانه های آمریکایی شد. ماهی از سر می گند‌د و سر امپراتوری نظامی گری آمریکا و مجتمع نظامی- صنعتی، هرچه بیشتر به  یاد تاس ماهی  گندیده می اندازد.

https://www.fondsk.ru/news/2021/08/28/kto-zarabotal-na-vojne-v-afganistane-54338.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده