الناز گرجی

تاشکند با چماق و هویج اوضاع را در قره قالپاقستان سر و سامان می دهد: رئیس جمهور «میرضیایف» وضعیت فوق العاده را در این جمهوری - برای یک ماه - اعلام کرده است و در مقابل قول داده است آن قانون اساسی ازبکستان را تغییر ندهد. ولی، در ناآرامی‌هایی که در «نوکوس»، پایتخت قره قالپاق رخ داده و مردم طعم شورش‌های خیابانی را چشیده‌اند، رسانه‌های غربی هجوم آورده‌اند تا «یک نقطه داغ دیگر را در آسیای مرکزی» بوجود آورند. برای درک این موضوع، حداقل باید سه مورد را در نظر گرفت.

1-    «معدن نزدیک ازبکستان». قره قالپاقستان منطقه خاصی است. طبق قانون اساسی ازبکستان، این کشور یک جمهوری مستقل و دارای پرچم-آرم-سرود خاص خود است. در سال 1993، این کشور یک توافقنامه بین ایالتی برای مدت 20 سال برای پیوستن به ازبکستان - با حق خروج از طریق همه پرسی (با موافقت پارلمان ازبکستان) امضا کرد. این "تغییر ثبت" اولین بار برای قره قالپاقستان نیست. باز در طلوع قدرت شوروی، قره قالپاقستان به عنوان یک منطقه خودمختار در جمهوری سوسیالیستی خودگردان قزاقستان شوروی تشکیل شد، سپس به عنوان یک شرکت سهامی مستقیماً وارد جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی شد و  پس از آن همانند یک چمدان بدون دسته به ازبکستان سوسیالیستی شوروی منتقل شد - به منزله جمهوری خودمختار شوروی سوسیالیستی. پیش از پایان اتحاد جماهیر شوروی، قره قالپاقستان حاکمیت خود را اعلام کرد - ابتدا به عنوان یک جمهوری شوروی در ترکیب آن (خارج از ازبکستان)، سپس به طور کلی به عنوان یک کشور جداگانه.

2-    توجه غرب درباره این ویژگی های جمهوری، مسلم است، برای متخصصان مطالعات کشوری، با درجه و بدون درجه شناخته شده بود. و اخیراً در نشریات تخصصی غربی، موضوع تجزیه طلبی قره قالپاق ها  بسیار فعال شده و با شروع اعتراضات به سطح جدیدی رسیده است. اکنون این طرح برای ایجاد زمینه تبلیغاتی برای فشار سیاست خارجی بر تاشکند - هم مستقیماً از «مراکز تصمیم‌گیری» در غرب و هم از طریق سازمان‌های غیردولتی مختلف طراحی شده است. از سوی دیگر، جدایی‌طلبان اوضاع را از سمت خود متزلزل می‌کنند و مستقیماً به سفارت‌های غربی، سازمان ملل و سازمان امنیت و همکاری اروپا متوسل می‌شوند.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

.

        پیج فیسبوک راه توده