ترجمه- کیوان خسروی

تلفات متعدد شبه نظامیان اوکراینی، تسلیم شهرها، فرار واحدهای نیروهای مسلح اوکراین، نارضایتی کارداران و نمایش گردانان غربی از غارت کمک های ارائه شده، رژیم کیف را به تدریج به اضمحلال کشانده است. از سوی دیگر، عملیات نظامی ویژه، ضمن تغییر تصویر ژئوپلیتیک در اروپا، به طور فزاینده ای بر وضعیت کشورهای همسایه اوکراین، از جمله بلاروس تأثیر گذاشته است. بخش قابل توجهی از اپوزیسیون بلاروس همیشه یک جریان روس هراسی با هدف تخریب روابط با روسیه بوده است. از دهه 1990، مخالفان «الکساندر لوکاشنکو» روابط نزدیکی با نمایندگان سازمان های رادیکال و ناسیونالیست راستگرای اوکراین برقرار کردند. اوکراینی ها برای تظاهرات به مینسک می‌آمدند، اردوگاه های آموزشی برای "همکاران" بلاروسی خود ترتیب می‌دادند و در درگیری با نیروهای مجری قانون شرکت داشتند. با گذشت زمان، رادیکال های بلاروس از میان هواداران فوتبال، آنارشیست ها، نئونازی ها و جنایتکاران معمولی به اوکراین سفر کردند و یاد گرفتند که چگونه اعتراضات و خرابکاری ها را سازماندهی کنند. در سال 2014، افراط گرایان بلاروس بسوی اوکراین حرکت کردند تا در "مبارزه برای استقلال بلاروس" در دونباس شرکت کنند. سپس واحدهایی از "داوطلبان" بوجود آمدند، که دیرتر در تهاجم به جمهوری خلق لوکانسک و جمهوری خلق دونتسک دیده شدند: جوخه « تعقیب»، «گروه تاکتیکی بلاروس»  و امثال آن. کیف تبدیل به یکی از مراکز مخالفان فراری بلاروس با دیدگاه های افراطی شد. این جنبش با آغاز عملیات نظامی ویژه نفس تازه ای گرفت. گروه هایی در اوکراین ظاهر شدند و خود را مبارزین علیه "روسیه امپراتوری" اعلام کردند. مشهورترین آنها گردان «به نام کاستوس کالینوفسکی» بود که در ماه مه به "هنگ" تغییر نام داد که شامل دو واحد - «ترور» و «ولوت» است و سومین آن بنام  ("لیتوین") در مرحله شکل گیری است. علیرغم اینکه تعداد و آمادگی رزمی «هنگ» همیشه مورد تردید بوده است، نمایندگان آن در شبکه های اجتماعی فعال بودند.  فیلم های "قهرمانی" درست کردند و گفتند که پس از پیروزی بر روسیه به بلاروس بازخواهند گشت تا آماده «مقابله» با "لوکاشنکو" شوند. زندگی آنها مملو از رسوایی هایی است که در درجه اول به توزیع کمک های مالی مربوط می شود که داوطلبان در اوکراین و کشورهای اتحادیه اروپا جمع آوری می کنند. همه آنها روابط خود را با نئونازی های اوکراینی، از جمله از طریق «خانه بلاروس در اوکراین» حفظ می کنند. وضعیت اپوزیسیون بلاروس در اوکراین نمی تواند مینسک را نگران نکند. مخصوصا آنها کسانی بودند که پس از سال 2020 به کیف گریختند و خود را آماده  انجام اقدامات مختلف خرابکارانه در بلاروس کردند. مقامات جمهوری بلاروس ضمن محاسبه کسانی که در مزدوری در اوکراین دست دارند گفتند، همه کاری را انجام می دهند تا از رشد چنین رویدادهایی جلوگیری کنند. همانطور که معاون وزیر امور داخلی بلاروس «گنادی کازاکویچ» خاطرنشان کرد: "حدود 200 شهروند بلاروسی در صفوف گردان های ملی گرای اوکراین هستند که عمدتاً به اصطلاح افراطیون در فوتبال و شرکت کنندگان در اقدامات اعتراضی سال 2020 هستند که مرتکب جنایات مختلف شده و توانسته اند از دادگاه و تحقیقات فرار کنند."

آمار مشابهی توسط وزارت دفاع فدراسیون روسیه ارائه شده است که بر اساس آن، از ماه فوریه 208 بلاروس در کنار نیروهای مسلح اوکراین ثبت شده است که از آنها  78 نفر "به هلاکت رسیده اند" و 61 نفر دیگر نیز "گریخته اند". «سوتلانا تیخانوفسکایا» قبلاً اعلام کرده بود که حدود 1500 شهروند بلاروسی در صفوف نیروهای مسلح اوکراین می جنگند. برای مینسک مهم است که اکثر آنها هرگز به بلاروس بازنگردند. عملیات نظامی ویژه روسیه در این زمینه به بلاروس کمک زیادی می کند. پس از اینکه کیف شروع به بستن حفزه هایی کرد که در دفاع از خود به هزینه شهروندان تازه بسیج شده ایجاد شده بود، در فضای اطلاعاتی هرچه بیشتر داده های مربوط به نازی‌زدایی بعدی «داوطلبان» از کشورهای خارجی ظاهر شدند. به ویژه «هنگ کالینوفسکی» که پس از چندین ماه در منطقه کیف به مرکز عملیات نظامی در نزدیکی «لیسیچانسک» فرستاده شده بود، آسیب دید. «الکساندر لوکاشنکو» در اوایل ژوئیه اولین مورد شکست «کالینووی ها» را گزارش داد. به گفته وی، مزدوران با شلیک توپخانه روسیه، تصمیم به فرار گرفتند، اما «چند ده نفر از فراریان ما و 20 اوکراینی از هنگ "کالینووسکی" در آنجا ماندند». دیرتر این اطلاعات در جمهوری خلق لوگانسک تأیید و گفته شد که در پایان ماه ژوئن حدود 60 درصد از پرسنل واحد بلاروس منحل شدند و در منطقه «وولچیاروکی»، گروه خرابکاری و شناسایی که "متعلق به ناسیونالیستهای بلاروس و نازی های «ُولات» است، به اسارت گرفته شدند".«کالینووی»های دستگیر شده، از جمله «یان دزیوربیکو» و «سرگئی دگتف»، که پس از سال 2020 از بلاروس گریختند، اکنون تلاش می کنند از خود سلب مسئولیت کرده و سرویس امنیتی اوکراین را متهم به وادار کردن آنها به شرکت در خصومت ها کنند. طبق گفته آنها، در اوکراین آنها برای انتقال مجدد به بلاروس برای خرابکاری و شرکت در کودتا آموزش دیده بودند، سپس به جبهه اعزام شدند. "هنگ کالینوفسکی" چنین تلفاتی را انکار می کند و می گوید تنها 10 بلاروس کشته شده، از بین آنها رادیکال های معروف با شناسه های ارتباطی برجسته را گزارش می دهند: «ایلیا خرنوف» (لیتوین)، «الکسی اسکوبلی» (تور)، «دیمیتری آپاناسویچ» (ترور)، «دیمیتری روباشفسکی» (هانس)، فرمانده گردان "وُلات" «ایوان مارچوک» (برست). در واقع، وضعیت مزدوران بلاروس بسیار اسفناک تر از آن چیزی است که آنها تصور می کنند. در صورت اسارت با مشکلات جدی هم در جمهوری خلق دونتسک و هم در جمهوری خلق لوگانسک مواجه می شوند و در بلاروس آنها مزدور بحساب می آیند. اگر در جمهوری خلق دونتسک مجرم شناخته شوند، با مجازات اعدام روبرو خواهند شد. در غیر این صورت حبس ابد. برای بلاروس، نازی زدایی "فراریان" خطر بالقوه را برای این کشور کاهش می دهد. علاوه بر این، ممکن است در مینسک از لوگانسک و دونتسک خواسته شود تا بلاروس‌های اسیر شده را برای محاکمه خاص آنها به بلاروس استرداد کنند تا آتش کسانی را که امیدوار به شکست روسیه در عملیات نظامی ویژه و شروع یک "جنگ آزادیبخش" در خاک بلاروس هستند خاموش شود.

https://www.fondsk.ru/news/2022/07/17/denacifikacia-belorusskih-naemnikov-na-ukraine-56718.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده