پخش به اصطلاح اعترافات سپیده رشنو با چهره درهم شکسته که جز احساس همدردی و نفرت در میان مردم چیزی باقی نگذاشت٬ در ادامه جنجال و فشار بر سرحجاب٬ بهایی ستیزی٬ در کنار ادامه دفاع از خصوصی سازی ها٬ عدم قاطعیت در کوتاه کردن دست سرمایه داری تجاری و دیگر برنامه ها و روش های کهنه و تکراری نشان می دهد که حکومت ناتوان از تجدیدنظر در سیاست ها و برنامه های گذشته است.

گرایش های نو٬ مثبت و واقع بینانه در سیاست خارجی با نزدیک شدن به چین٬ روسیه٬ هند و کشورهای بریکس و آسیا و شرق که می تواند محاصره اقتصادی آمریکا و اروپا علیه ایران را بشکند و فضای اقتصادی و سیاسی کشور را بهبود بخشد٬ در داخل با سد سیاست های کهنه و واپس مانده ای برخورد می کند که هم وحدت ملی را خدشه دار می کند و هم مانعی در برابر سمتگیری مثبت سیاست خارجی کشور است. نمی توان معتقد بود که همه ارکان حکومت که حامی گرایش های نو در سیاست خارجی هستند طرفدار این واپس ماندگی در سیاست داخلی هم هستند٬ ولی می توان یقین داشت که اگر با آن همراه نباشند٬ قادر به ایستادگی دربرابر این سمتگیری های کهنه و کهنه تر شده در سیاست های داخلی نیستند.

ریشه این ناتوانی در مقابله با کهنه گرایی در سیاست های کشور در روند انقلاب ایران و مقابله با آن نهفته است. مخالفان انقلاب از همان آغاز با بهره گیری از پوشش مذهبی جنبش مردم دو تفسیر ارتجاعی را بر انقلاب و بر رهبری آن تحمیل کردند: در عرصه داخلی٬ انقلاب یعنی تقابل اسلام و کفر. در عرصه خارجی یعنی نه شرقی - نه غربی. نتیجه تقابل اسلام و کفر ریشه کن کردن همه مدافعان و همراهان غیرمذهبی انقلاب شد و از درون آن در نهایت مفهوم خودی و غیرخودی بیرون آمد که با چهل سال خونریزی به معنای واقعی و در معنای مجازی آن موجب از دست دادن بهترین نیروها و فرزندان این کشور شد.

در عرصه سیاست خارجی هم٬ نه شرقی - نه غربی به همنیجایی کشید که تا این اواخر کشیده شده بود یعنی آمریکا و غرب هر کاری خواستند با ایران کردند بدون آنکه ایران بتواند یک جبهه جهانی یا متحدانی علیه آن در کنار خود بوجود آورد. از زمان سفر سال 1359 هاشمی رفسنجانی به الجزایر و لیبی و سوریه - کشورهایی که از انقلاب ایران پشتیبانی می کردند  و در عین حال با اتحاد شوروی وقت روابط دوستانه داشتند - تا به امروز هر زمان که ایران خواست برای خود متحدانی در منطقه و جهان بوجود آورد با شانتاژ نه شرقی – نه غربی مانع آن شدند همانطور که آن سفر هاشمی هم با بیشترین حملات در داخل تحت عنوان زیر پا گذاشتن اصل "نه شرقی" روبرو شد. دقیقا همان چیزی که امروز روی می دهد. هواداران غرب می گویند آمریکا ایران را محاصره کند٬ تحریم کند٬ حتی اگر به آن حمله نظامی و غیرنظامی کند ایران هیچ کاری برای شکستن محاصره جز قبول و تسلیم به شرایط غرب نباید انجام بدهد که در غیراینصورت اصل نه شرقی - نه غربی زیر پا گذاشته شده است!

بالاخره رهبری ایران پس از چهل سال با انواع تزلزل ها و تحمل دهها شکست تصمیم گرفت این وضع را پایان دهد و به صراحت از ضرورت "گردش به شرق" سخن گفت. از آن زمان هرچند غربگرایان و ارتجاع مذهبی همچنان به شانتاژ نه شرقی - نه غربی ادامه می دهند ولی دیگر بصورت مانع جدی پیشرفت این گرایش نمی توانند عمل کنند. امروز کسانی که صحبت از نه شرقی - نه غربی می کنند یعنی صاف و ساده از مشاهده شکسته شدن تدریجی محاصره اقتصادی ایران توسط آمریکا ناراحت هستند٬ حالا یا به امید خیالی سرنگونی جمهوری اسلامی در نتیجه این محاصره یا حمله نظامی به ایران٬ یا به تصور افتادن سکان حکومت به دست آنها. همین گام را در داخل برای تفسیر انقلاب بعنوان نبرد اسلام و کفر باید برداشت. گامی که برداشتن آن از یک نظر دشوارتر است چون حامیان آن در همه تار و پود حکومت ریشه دوانده اند. و از یک نظر آسانتر زیرا اکثریت بزرگ مردم اعم از مذهبی و غیرمذهبی از آن حمایت می کنند. تا این گام برنداشته نشود تکلیف جنجال های نوبتی حجاب و بهایی ستیزی و تقسیم ویرانگر مردم به خودی و غیرخودی روشن نخواهد شد و تا این روشن نشود هر گرایش مثبتی چه در سیاست خارجی و چه داخلی در معرض خطر و بازگشت قرار خواهد داشت.  

هر قدر رهبری ایران بطور جدی تری سیاست خارجی گرایش به شرق و شکستن محاصره اقتصادی غرب را در پیش گیرد٬ هم مخالفت ها در داخل با آن جدی تر می شود٬ هم فشار برای ادامه سیاست های کهنه داخلی بیشتر و بیشتر خواهد شد. به همین دلیل پشتیبانی از گرایش به شرق در سیاست خارجی بسیار مهم است زیرا تکلیف سیاست های کهنه داخلی و نبرد اسلام و کفر و تقسیم مردم به خودی و غیرخودی سرانجام در ادامه همین روند سیاست خارجی روشن خواهد شد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده