و اتحاد جبهه ای

هیچ جنبش اجتماعی بی نیاز از جبهه ای متحد از نیروهای حاضر در صحنه نیست و هیچ جبهه ای بدون توافق بر سر عام ترین اصول مورد تفاهم - در مرحله گذار جنبش - تشکیل نمی شود. خواه این جبهه در مذاکرات و تفاهم های سیاسی تشکیل شود و یا عملا و در صحنه مبارزه، بی نیاز از مذاکره و تفاهم تشکیل شود. البته، طبیعی است که شکل اول می تواند برنامه عمل برای پس از پیروزی را همراه داشته باشد و از این نظر بسیار مهم تر از شکل دوم است. چنان که انقلاب 57 ایران از این نظر گرفتار ضعفی تاریخی بود.

در اینجا بحث بر سر "اتحاد" سیاسی با شعارهای مشخص برای عبور از یک مرحله از جنبش است و نه "وحدت" سیاسی و سازمانی. اولی برای احزاب و سازمان های سیاسی حاضر در صحنه مبارزه است و دومی برای یک حزب و سازمان سیاسی با شعارها و اهداف مشترک و واحد. بر همین اساس است که وقتی برخی توده ایها – حتی از سر خیرخواهی حزبی- از وحدت درون حزبی سخن می گویند، بلافاصله می توان از آنها سئوال کرد که "وحدت بر پایه کدام سیاست؟ و کدام شعار سیاسی و اقتصادی؟" چرا که این  تنها کلیدی است که می توان با آن درهای "وحدت" حزبی و سازمانی را گشود. در غیر اینصورت، چنین خواستی از  همان نیت "خیرخواهی" فراتر نه می رود و نه خواهد رفت و یخی است که در گرمای 50 درجه پراکندگی نظرات سیاسی فورا آب می شود.

آنچه گفته شد، هم عام است و هم خاص. یعنی هم شامل جبهه ای متحد در هر مرحله از یک جنبش در صحنه عمل میان احزاب و سازمان های سیاسی می شود و هم خاص است، چنان که شاهد بحث های مربوط به وحدت در صفوف حزب توده ایران هستیم. وحدتی که ما حتی یک لحظه هم تردید در آن نداریم که این وحدت پیش از هر چیز از طریق وحدت سیاسی و نگرش واحد نسبت به تحولات ایران ممکن می شود. یعنی باید دقیقا روشن و صریح بیان شود که پیرامون عام ترین مسائل کشور و حکومت و عبور از مرحله جنبش تحولات ایران چه فکر می کنیم و چه نظر و شعار و سیاستی داریم.

خواست های مرحله ای و تاکتیکی هر جبهه ای را واقعیات روز و مرحله ای که جنبش در آن قرار دارد تعیین می کند و در کوتاه ترین شعار بیان می شود. این، نه تنها از خدشه ناپذیرترین اصول مبارزات اجتماعی است، بلکه تجمع نیروی تحول، منزوی ساختن نیروی مقابل و یورش به ضعیف ترین حلقه آن درگرو همین اصل است. حزب توده ایران، به شهادت تمام اسناد و مصوبات تاریخی خود، حتی برای دورانی کوتاه نیز این اصل را فراموش نکرده و به همین دلیل برای هر مرحله از تحولات اجتماعی ایران، شعار واحد، جبهه پیشنهادی و برنامه حداقل خویش را به همه نیروهای حاضر در صحنه هر جنبش اجتماعی در ایران ارائه داده است. از جبهه ضد فاشیسم در ابتدای تاسیس حزب توده ایران تا جبهه متحد ضد دیکتاتوری در سال های پیش از انقلاب تا جبهه متحد خلق در فردای پیروزی انقلاب 57. امروز نیز وحدت حزب توده ایران ابتدا از وحدت بر سر شناخت و اعلام دقیق ترین و واقعی ترین شعار و سیاست شروع می شود و سپس رفتن با همین شعار و سیاست به سوی پیشنهاد جبهه واحد به دیگر نیروهای حاضر در جنبش تغییرات و تحولات در ایران.

شرایط نوینی در ایران حاکم است که بکلی با جامعه دوران شاه تفاوت دارد و هر شعار و جبهه پیشنهادی باید بازتاب دهنده همین شرایط باشد تا بتوان همه دیگر نیروهای خواهان تحولات و اصلاحات و تغییرات را- بر اساس هر گرایش مذهبی و یا غیر مذهبی، ملی و دگراندیش را برای عمل براساس و محور آن فراخواند. به همین دلیل ما اعتقاد داریم شعارها و نظراتی که در نشریه نامه مردم منتشر می شود منعکس کننده این واقعیات نیست و اتحادی را در جنبش بدنبال ندارد، چنان که وحدتی را در درون حزب بدنبال ندارد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده