ادامه انقلاب 57 است

الف – آیا انقلاب سال 57 به اهداف خود رسیده است؟ و اگر جواب منفی است، پس ترکیب طبقاتی جنبش اعتراضی کنونی برای  تغییرات، همان ترکیب طبقاتی سال 57 نیست؟

البته 4 دهه پر فراز و نشیب پشت سرمانده و اقشار شهری و روستائی و بویژه حاشیه شهری تازه ای از کنار قامت تنومند انقلاب 57 جوانه زده اند که نمی توان آنها را نادیده انگاشت. لذا همچون انقلاب 57، اقشار متوسط و میانی در کنار کارگران و زحمتکشان صنعتی و کشاورزی ترکیب جمعیتی جنبش کنونی را تشکیل میدهند.

ب – خواست انقلاب سال 57 استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی بود و امروز نیز خواست جنبش اعتراضی مردم ایران عدالت، آزادی و عدالت اجتماعی است. بنابراین، خواست های مردم به قوت خود باقی است فقط به مقتضای گذشت زمان مقولات سیاسی – مبارزاتی پهنه سیاسی وسیع تری یافته است. از جمله جنبش های اجتماعی مانند فعالیت های مدنی، حقوق بشری، محیط زیستی و ...

ج – جنبش اعتراضی کنونی همچون انقلاب 57 از سازماندهی و رهبری منسجم حزبی و سازمانی بر خوردار نیست. لذا خطر به انحراف کشیده شدن آن مطرح است .

د- خطر بزرگ یا به بیان دیگر چشم اسفندیار انقلاب 57 دموکراسی در عرصه و اعیان بود (عرصه- مردم و اعیان- متولیان انقلاب) و امروز نیز با آنکه این خطر رفع نشده اما  خواست آزادی و دمکراسی در عرصه و اعیان جنبش ریشه دوانیده است، اما هنوز پس از گذشت 4 دهه، علیرغم تمام رویدادها و تجربه ای که برجای مانده واقع گرائی سیاسی بر اساس شرایط موجود و تجربه تاریخی در بین نیروهای سیاسی جامعه جایگاه مطمئنی ندارد. این کمبود تا حدودی بین مردم به نسبت گذشته کمتر شده است. اگر چنین نبود جنبش های اعتراضی نمیتوانست با این سرعت در حرف و عمل بطور خود انگیخته و خود سازمانیاب گسترش یابد. باین ترتیب است که می توان مدعی شد که مردم الفبای منش دموکراتیک را خود تجربه می کنند و این یکی از دستآوردهای مهم 4 دهه گذشته است که نبود آن در تمام جنبش های 150 سال اخیر ایران و حتی در انقلاب 57 نقطه ضعف بزرگ آنها بود .

امروز مبرم ترین وظیفه نیروهای مترقی شرکت فعال و صادقانه در جنبش اعتراضی مردم است. فقط بدین طریق می توان با ماهیت جنبش بیشتر آشنا شد و بر آن تاثیر گذارد. تنها و تنها با اعتقاد به مردم و احترام به خواست و نظر آنهاست که می توان در کنار مردم حرکت کرد. دراینصورت است که ما می توانیم مردم را هم با خطر خارجی آشنا کنیم و هم به آنها نشان دهیم که بسیاری از سیاست های حاکمیت کنونی درجهت تقویت موقعیت خارجی از آب در می آید. شاید بارز ترین نمونه آن موقعیتی باشد که اسرائیل زیر شعار "ایران هراسی" در کشورهای خلیج فارس پیدا کرده و می رود تا به قدرت نظامی در خلیج فارس تبدیل شود.

جنبش اعتراضی کنونی در ماهیت خود تداوم انقلاب 57 است و بجای انکار و یا مخالفت با انقلاب 57 باید به مردم گفت و نشان داد و استدلال کرد که انقلاب 57 برای همین خواست هائی که اکنون شما برای دستیابی به آنها به اعتراض دست زده و به خیابان می آئید و علیه حاکمیتی که مانند امروز، در برابر این خواست های مردم ایستاده بود شکل گرفت و آن نظام را سرنگون کرد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده