اومانیته- جعفر پویا

 بایدن محاصره اقتصادی کوبا را ادامه میدهد. به نظر نمیرسد که او اخرین رئیس جمهوری باشد که محاصره اقتصادی کوبا را دنبال می کند . باراک اوباما، که  به مدت هشت سال  رئیس جمهور بود، سیاست آرامش را در پیش گرفته بود. در 17 دسامبر 2014، او تمایل خود را برای بازگرداندن روابط دیپلماتیک کامل با هاوانا و بازگشایی سفارت های مربوطه را اعلام کرد. او در خلال سخنرانی خود چنین گفت: «Todos somos americanos» ما همه آمریکایی هستیم. رائول کاسترو، رئیس جمهور کوبا، از این ابتکار استقبال کرد. در قلب این فضای سیاسی جدید، اوباما در 20 مارس 2016 اولین سفر یک رئیس جمهور ایالات متحده به کوبا را بعدازهشتاد و هشت سال انجام داد. بعد از انتخاب دونالد ترامپ نه تنها این روند متوقف شد بلکه فشار به کوبا وخیم تر شد. رئیس‌جمهور تحریم‌ها را چند برابر کرد و بخش‌های گردشگری، تجارت کوچک و مالی را هدف قرار داد. از طریق ممنوعیت نقل و انتقالات نقدینگی و ممنوعیت سفر به جزیره کوبا و در نهایت با قرار دادن کوبا در فهرست کشورهای حامی تروریسم در کنار  کره شمالی، ایران و سوریه. عادی سازی روابط دیپلماتیک میان دو کشور بکلی به عقب رانده شد. در ایالات متحده، مسئله کوبا قبل از هر چیز یک موضوع سیاست داخلی است و میامی و فلوریدا جنوبی مرکز آن است. دونالد ترامپ، با چاپلوسی از رای‌ دهندگان پیر و محافظه‌کار خود در این دو ایالت خواست که در انتخابات به او رای بدهند. به این ترتیب سیاست تحریم علیه کوبا تشدید شد .

جو بایدن  دیر متوجه شد که با وجود گذشت سال ها و ورود نسل های جدید، موضوع هنوز به همان اندازه برای جامعه کوبایی-آمریکایی در میامی داغ است. به همین دلیل  در انتخابات ریاست جمهوری 2020، او 14 درصد از آرا را در میان رای دهندگان کوبایی- آمریکایی  از دست داد. در طول مبارزات انتخاباتی، حزب جمهوریخواه اصرار داشت که نامزد دموکرات ها گروگان سوسیالیست های آمریکایی و دوستان کاستروست. در اواسط انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها، سناتور "ورمونت سندرز " گفته بود: «این بی‌انصافی است که بگوییم همه چیز در کوبا بد است. وقتی فیدل کاسترو به قدرت رسید، می دانید چه کار کرد؟ او برنامه بزرگ سوادآموزی را در کوبا توسعه داد. آیا این چیز بدی است؟" برنی سندرز، نیز در انتخابات مقدماتی با همین استدلال از کاسترو در فلوریدا دفاع کرد و با 23 درصد رای در مقابل 62 درصد رای از رقیب خود جو بایدن شکست خورد. همین کافی است تا بدانیم چرا رئیس جمهور فعلی تمایلی به خروج از کوبا ستیزی ندارد و به محاصره اقتصادی کوبا ادامه میدهد . شاید برای عادی سازی روابط دیپلماتیک با کوبا  باید منتظر چهل و هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده بود.

. https://www.humanite.fr/monde/joe-biden/cuba-biden-dans-les-pas-de-trump-plus-que-dans-ceux-dobama-737184

در گرمای طاقت فرسای صحرا که از طراوت باد ملایم دور ومحروم است، یک بلوک جراحی خالی که شن و ماسه به داخل آن می تازد دیده میشود. روی دیوار، یک مارمولک در حال لم دادن است.

از اغاز بیماری همه‌گیری کووید، از پزشکان خارجی که معمولاً بیمارستان مرکزی "رابونی" را اداره می کردند خبری نیست اما یک گروه پزشکی هرگز مأموریت خود را ترک نکرده است: تیپ پزشکی کوبا، که از سال 1977 حضور دائمی خود را در کنار مردم حفظ کرده است. مردمی که برای حق تعیین سرنوشت خود می‌جنگند. تعداد اعضا، پزشکان، پرستاران، تکنسین ها و مربیان 21 نفر است. پزشکان جدیدی که استخدام شده اند هنوز نتوانسته‌اند مأموریت خود را آغاز کنند. از سال 1977، پزشکان کوبائی به نوبت به کمک پناهندگان آمده اند. "هکتور اورلیو مندس لوپز"، جراح، رهبر تیپ پزشکان کوبائی است. او از سال 2017 در اینجا بیماران را درمان  می‌کند، باید سه سال پیش به کوبا بازمی‌گشت، اما بحران سلامتی و مشکلات ترافیکی و تردد ناشی از آن هنوز او را در کمپ‌های پناهجویان نگه داشته است. می گوید «ما با همبستگی انترناسیونالیسمی بزرگ شدیم و رشد کرده ایم. بسیاری از کشورها در صورت نیاز به کوبا کمک و اعلام همبستگی کرده اند."

او لبخند می زند و می گوید "ما نیز به نوبه خود از مردم دوست حمایت می کنیم. صحراوی ها شبیه ماهستند. ماعاشق ازادی هستیم و گام به گام برای استقلال می جنگیم ".

برای این ساختار پزشکی ناپایدارموقت که وابسته به کمک های خارجی است، حضور این کوبایی ها نشان دهنده یک همبستگی ارزشمند است. دکتر" فاضل مختار" شصت ساله که رئیس بیمارستان است  و در الجزایر تحصیل کرده است، با پیراهن و کت سفید پیوندهای محکمی از اعتماد و دوستی با صحرائی ها ایجاد کرده است. او قبل از بازگشت به اردوگاه پناهندگان مدت زیادی در اسپانیا کار می کرده است. او میگوید : "زنان پرستار از سال 1975 اینجا هستند، آنها تمام مشکلات را تحمل می کنند زندگی در یک چادر، در گرمائی که به 50 درجه می رسد، این مشکلات به اعتقادی محکم نیاز دارد. با این وجود انها  موفقیت های معجزه آسایی مانند ریشه کن کردن بیماری های همه گیر، سیاه سرفه، سرخک، فلج اطفال که در دهه 1970 ویرانی به بار آورد بدست اوردند. دکتر دیگری به نام "ویلیام کاسرس" می گوید که "از این مردم صحرا چیزهای زیادی یاد گرفته است. او از شیوع بیماری های ناشی از رژیم غذایی نامتعادل و گاه ناکافی و کمبود آب متعجب است - کمک های غذایی که پناهندگان به آن وابسته هستند که فاقد محصولات تازه است و آب به شدت جیره بندی شده است: 15 لیتر برای هر نفر در روز، در حالی که حداقل 20 لیتر برای جلوگیری از کم آبی و اطمینان از بهداشت روزانه لازم است. بسیاری از بیماران از سنگ کلیه رنج می برند. بسیاری از پناهندگان، به ویژه زنان و کودکان، به دلیل سوء تغذیه دچار کمبود شدید آهن و ویتامین هستند و کم خون هستند». این پزشک عمومی به همراه همسرش که یک پرستار است به اینجا آمده است که در محل به آموزش همسالان صحراوی کمک می کند. پرستاران نیز در کوبا آموزش دیده اند. در مجموع  300 پزشک صحراوی از آغاز این همکاری  دوره اولیه یا تخصصی خود را در کوبا سپری کردند.  "اندای عالم " نیزدر دانشگاه هاوانا تحصیل کرده است. این متخصص در زمینه کمک های اولیه به عنوان دستیار پزشکی در مرکز بهداشتی که پذیرای بیماران صحراوی در "اوران" است کار می کند. او تاکید می‌کند: «حضور گروه پزشکی کوبا باعث می‌شود، در این شرایط آب و هوایی ممتاز باشم.»

در یکی از اتاق های زایمان مشرف به واحد سرسبزی که بیمارستان در اطراف آن قرار دارد، "اواردا" 28 ساله، با لبخند، و روسری از ملحفه ای لاجوردی، دختر بچه ای را در آغوش گرفته است. دختر بچه دو کیلویی که دیشب متولد شده است. این اولین فرزند اوست، او نامش را "میونا "گذاشت. تازه واردی در میان بچه های ابرها!

. https://www.humanite.fr/monde/cuba/les-medecins-cubains-solidaires-des-sahraouis-735571

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده