رقم می زند!

حمله ارتش عراق به ایران و سپس ادامه جنگ در خاک عراق که به جنگی فرسایشی انجامید، بزرگترین رویداد پس از انقلاب57 است. جنگ نه تنها ویرانی و خسارات یک هزار میلیارد دلاری به همراه آورد و یک میلیون کشته و مجروح و معلول روی دست ایران گذاشت، آبادترین شهرهای جنوب ایران را تبدیل به ویرانه کرد، بلکه موجب به انحراف کشاندن انقلاب 57 شد. ثروت ایران نه تنها در دوران جنگ، بلکه در سال های پس از آن نیز به جیب غارتگران رفت. تجارت گسترش یافت، درعین حال که صنایع تولیدی نابود شد. در سال های پس از جنگ بخش صنایع و راه سازی و سد سازی به مافیای رانت خوار سپرده شد و در ادامه آن نیز، سر از فعالیت های دور زدن  تحریم ها درآورد. بزرگترین اختلاس ها و غارت ها طی همین دوران شکل گرفت و بر مذاکرات اتمی نیز سایه افکند.

ده ها و ده ها شرکت برای واردات محصولات مصرفی که می توانست در داخل کشور تولید شود شکل گرفتند. اسکله های قاچاق کالا و سلطه بر فرودگاه های کشور توسط سپاه فاجعه را کامل کرد. از دل همین روند، سلطه بر فعالیت های اتمی ایران که می توانست جدا از قوای نظامی کشور باشد نیز بیرون آمد و صنایع هسته ای و اتمی به شاخه ای از صنایع نظامی سپاه و فعالیت های موشکی به یک کارزای تبلیغاتی در سیاست خارخی تبدیل شد و بهانه ای برای تحریم ها و مخالفت غرب با این هر دو فعالیت شد و کار کشیده شد به اظهار نظرهای پیاپی فرماندهان سپاه در تمام عرصه های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشور و حتی موضع گیری در کشاکش های سیاسی احزاب خود باندازه کافی گویای آن صحنه ایست که در برابر ما قرار دارد. اگر مسیری که در حال طی شدن است، متوقف نشود ما در انتخاب رهبر جایگزین نیز شاهد حرف اول و آخر از طرف فرماندهان سپاه خواهیم بود. البته از یاد نبریم تصفیه های ادامه دار در سپاه و از میان فرماندهان سپاه را که از پایان جنگ با عراق تا اکنون ادامه داشته است و باید دید در دوران برگزیدن رهبر جایگزین چه کسانی فرماندهان تاثیر گذار سپاه خواهند بود و شرایط سیاسی کشور چگونه خواهد بود.

نباید از خاطر برد که در سال 94 هیات رئیسه مجلس خبرگان از دخالت غیر آشکار سپاه در تذکر و تهدید نمایندگان این مجلس برای جلوگیری از رای دادن به اکبر هاشمی رفسنجانی برای ریاست این مجلس گلایه کرد.

اکنون سئوال مرکزی اینست: آیا این مسیر تا برقراری علنی و حتی کودتائی سپاه علیه جمهوریت نظام ادامه خواهد یافت؟

دو مانع پیش روی فرماندهان سپاه قرار دارند. نخست رقابت و تضاد منافع و تضاد سیاسی در میان خود فرماندهان سپاه از یکسو و تقابل بدنه سپاه با راس آن. همه تصفیه هائی که از بعد از جنگ با عراق در سپاه انجام شده نه توانسته و نه خواهد توانست این تضاد ها را با هم آشتی بدهد.

ما حتی در موضع گیری های سالهای اخیر در باره مذاکرات برجام نیز شاهد این رقابت ها و تضادها و دوگانگی بوده ایم. این درحالی است که رقابت های اقتصادی نیز جدی است، آنقدر که ممکن است در آینده بر تضادهای فکری نیز غلبه کند.

بحث بر سر ثروت های دهها میلیاردی است که میان شرکت های وابسته به سپاه سرگردان است. این همان مسئله ایست که در ترکیه، پاکستان و مصر هم وجود دارد. یعنی نظامی ها دارای منافعی اقتصادی اند که این منافع نیازمند حاکمیت سیاسی آنها بر کشور است. باید دید تضاد میان فرماندهان و بدنه سپاه سرانجام به کدام نقطه خواهد انجامید.

مسئله و مانع دیگر، روحانیت است. روحانیتی که یکپارچه نیست و در میان خود نیز بزرگترین چالش ها و برخوردها و تضادها را دارد اما درعین حال همه آنها میدانند که حاکمیت نظامی ها بر کشور به معنای جمع شدن سفره روحانیت در حکومت است.

در هر تفسیر و تحلیلی پیرامون اوضاع امروز ایران و پیش بینی آینده آن، این مجموعه را پیوسته باید در نظر داشت.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده