راشا تودی- ترجمه رضا نافعی

غرب هنوز نقطه عطف را تشخیص نداده و یا نمی خواهد آن را بپذیرد، زیرا بر این باور است که می تواند مانند زمانی که اتحاد جماهیر شوروی به دلیل ویرانی های ناشی از  جنگ جهانی دوم و عقب ماندگی تکنولوژیکی ناشی از آن تضعیف شد، یا زمانی که روسیه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی ضعیف شد، به همان روش ها  ادامه دهد.

از اظهارات سیاستمداران برجسته غربی و رهبران افکار عمومی چنین بر می آید  که آنها همچنان بر این باورند که با بکاربستن روش‌های قدیمی دیپلماسی و کش دادن بی‌پایان مذاکرات می‌توان برای سردواندن یا حتی فریب دادن روس‌ها استفاده کرد.

فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ به درستی این نگرش غرب را در مقاله خود "پفک پوتین" در 13 ژانویه 2022 خلاصه کرد:

غرب در گذشته با ترساندن روسها  و همزمان با آن نشان دادن تمایل برای مشارکت در گفت‌وگو به نتایج خوبی رسید. اما در واقع این به این معنا بود که: "ما وانمود می کنیم که منظورمان جدی است، اما پشت سر شما واقعیاتی ایجاد می کنیم که توازن قدرت را تغییر می دهد" . و حالا کسانی تصور می کنند که  می توانند به این بازی ادامه دهند.

با وجود انحلال پیمان ورشو، ناتو بیش از پیش به مرزهای غربی روسیه نزدیک شد.  با وجود پایان رسمی جنگ سرد در سال 1997، تنها دو سال بعد لهستان، مجارستان و جمهوری چک به عنوان اعضای جدید ناتو پذیرفته شدند. اندک زمانی پس از آن کشورهای بالتیک نیز عضو ناتو شدند و در نظر بود با پذیرفتن اوکراین و گرجستان،  حلقه   طناب دور روسیه را تنگ تر شود.

با جمع آوری نیروها در مرزهای غربی در معرض تهدید خود در قلمرو خود فرماندهی کنید، پس فریادها بسیار زیاد است. سپس جمعیت در غرب وحشت زده می شود - با این ادعا که پوتین می خواهد به اوکراین حمله کند. قبل از شروع سال، روزنامه ها و رسانه ها مملو از این کنایه های ساختگی بودند.

حال اگر روسیه نیروی نظامی خود را، در خاک خود ، درمرزهائی که مورد تهدید قرار گرفته است متمرکز سازد انوقت فریاد واویلا به آسمان می شود. آنوقت با این دعوی که پوتین می خواهد اوکرائین را بگیرد ، مردم ساکن آن مناطق را  به وحشت می اندازند. قبل از پایان سال (میلادی) روزنامه ها و رسانه ها مملو از این کنایه های ساختگی بودند.

گرچه پوتین بارها چنین طرح هایی را رد کرده بود، اما از دیدگاه غرب، جنگ جهانی سوم قریب الوقوع به نظر می رسید. امروز همان رسانه ها گزارش می دهند که انتظار تهاجم نمیرود. آنها با یکدیگر مذاکره می کنند و این باید مردم را آرام کند. علاوه بر این، نمایندگان عالی رتبه در بروکسل و واشنگتن اعلام کردند که کسی بخاطر اوکرائین با روسیه نخواهد جنگید.

ماجراجویی های نظامی در افغانستان و جهان اسلام، ضعف غرب را آشکار کرده است.  نیروئی که حتی نمی تواند یک ارتش موتورسیکلت سوار را در افغانستان شکست دهد، چگونه می تواند با حریفی مانند ارتش روسیه رو در رو  شود؟ به نظر می رسد مقامات بروکسل و واشنگتن در حال درک این موضوع هستند که ستاره نظامی آنها در حال افول است. اما نمی‌خواهند واقعاً اعتراف کنند  و هنوز هم اسیر رویای  فریبنده قدرت قدیمی هستند که می توانند با توسل به تهدیدهای اقتصادی روسیه را تحت تاثیر قرار دهند.

اما این دیگر روسیه را منصرف نمی کند.  آنها مراقب بوده اند و خود را آماده کرده اند .  روس ها به کمکش های دیپلماتیک دیگر اعتنائی ندارند. آنها می خواهند پس از آن همه وعده های بی سرانجام   و قول های شکسته شده، خواستار نتایج روشن و قابل اعتماد هستند. روس ها دیگر به این بازی ادامه نمی دهند. شما جدی هستید. دو سال پیش، شورای ناتو- روسیه به دلیل نتایج غیرقطعی برکنار شد. اگر طرف مذاکره جدی نباشد بر سر چه چیزی باید مذاکره کنید؟ اگر طرف مقابل به آنها پایبند نباشد، چه فایده ای دارد؟ اگر از پیشنهادات فقط برای طرح مطالبات بیشتر سوء استفاده شود چه فایده ای دارد؟

حالا روس ها بازی جدیدی می کنند با قواعدی جدید . به این صورت که این بار برخلاف روال معمول دیپلماتیک، مطالباتی مطرح گشت و همزمان  در اختیار افکار عمومی جهان نیز قرار گرفت.     دیگر خبری از زمزمه در اتاق های پشتی نیست. جهان باید بداند روسیه چه می‌خواهد و در ازای آن چه تضمین‌های امنیتی ارائه می‌کند.  این اولین قدمی بود که غرب حساب  آن را نکرده بود.  به همان نسبت هیجان در میان عقیده سازان و سیاستمداران غربی زیاد بود.

اما این فقط اولین قدم بود. مورد بعدی حذف اروپایی‌های ناتو و اتحادیه اروپا از مذاکرات بود.   روسیه در حال مذاکره با آمریکا است. وقتی تصمیم  گیرنده "حسن" است دیگر کسی با  "حسنک" صحبت نمی کند، زیرا روسیه می‌داند: ناتو آنچه را که آمریکایی‌ها می‌خواهند انجام می‌دهد، و اتحادیه اروپا هم به نشان موافقت سر تکان می دهد، یا این که باید در پی یافتن یک محافظ هسته‌ای دیگری باشد.

حالا این اروپایی‌ها به جلز و ولز افتاده اند، غر می‌زنند که حالا که صحبت بر سر  امنیت آنهاست فقط اجازه دارند سر میزبچه ها،  کنار میز مذاکره (بزرگتر ها) بنشینند. اما آنها همچنین قادر به توافق بر سر سیاستی نیستند که منافع امنیتی روسیه را جدی بگیرد و در نتیجه مسئولیت نمایندگی منافع خود را - مستقل از ایالات متحده - به عهده بگیرد. پیشنهاد مکرون به عنوان یک انحراف از توافق ناتو رد شد. استولتنبرگ، دبیرکل ناتو ترجیح داد به بازی قدیمی مطالبه پیش پرداخت از روسیه پایبند بماند.  گام تعیین کننده در بازی جدید اما پس از تماس تلفنی پوتین و بایدن در ابتدای سال مشخص شد.

گام تعیین کننده در بازی جدید اما پس از تماس تلفنی پوتین و بایدن در ابتدای سال مشخص شد . این یک بازی دوستانه و مطمئناً برای آمریکایی ها خوشایند نبود .  زیرا پوتین به وضوح برای او روشن کرد که در آغاز سال 2022 نیروی دریایی روسیه به سلاح های مافوق صوت جدیدی مجهز می شود که مدت کوتاهی قبل با موفقیت در دریا آزمایش شده بود.

او برای بایدن روشن کرده است که زمان رسیدن این موشک‌های دریایی جدید به آمریکا به اندازه موشک‌هایی است که آمریکا قصد استقرار آنها را در اوکراین دارد. مدت زمان پرواز برای کسانی که دستور می دهند نیز پنج دقیقه است. منظور پوتین از آن، ایالات متحده بود و بدیهی است که این چشم انداز بر بایدن تأثیر گذاشته است. زیرا مذاکرات بین آمریکایی‌ها و روس‌ها در ژنو «می‌تواند درباره محدود کردن استقرار موشک‌های آمریکایی در اروپا باشد که می‌تواند تهدیدی برای روسیه باشد.»

به نظر می‌رسد که استقرار موشک‌ها در اوکراین برای آمریکایی‌ها بیش از حد حساس می‌شود، زمانی که قلمرو خودشان به شکلی مشابه تهدید می‌شود و نه فقط اروپا مانند گذشته.  اما به نظر می رسد روس ها دیگر خود را محدود به دور نگه داشتن ناتو و آمریکایی ها از مرزهای خود نمی کنند.

این استراتژی تدافعی که روسیه و سابقاً اتحاد جماهیر شوروی از آن حمایت می‌کردند، گسترش یافته و شامل یک مؤلفه تهاجمی، یعنی تهدید علیه ایالات متحده در آستانه خود می‌شود.  اگر شوروی در 60 سال پیش مجبور بود تهدید بالقوه خود را از کوبا به نفع صلح جهانی پس بگیرد، امروز «کوبای» روسی جایی است که کشتی‌های روسی بتوانند به سواحل آمریکا نزدیک شوند.

ظاهراً تماس تلفنی پوتین با بایدن چشمان او را به این وضعیت تغییر یافته جهان باز کرد. مکان راحت آمریکا از بین رفته است، هزاران مایل از ICBM های روسیه فاصله دارد.  زمان های مختلف هشدار برای ایالات متحده آمریکا، برای روسیه و برای پایتخت های اروپایی به پایان رسیده است.  برای واشنگتن، آنها اکنون به اندازه کشتی‌های روسی پنج دقیقه با موشک‌های مستقر در اروپا برای اصابت به مسکو فاصله دارند و موشک های روسی اکنون به همان اندازه به واشنگتن دی سی نزدیک شده اند. مانند نزدیکی موشک های آمریکایی در اروپا به روسیه. این وضعیت تغییر یافته جهان است و به نظر می رسد واشنگتن ابتدا باید به آن عادت کند. این وضعیت تغییر یافته تنها در تغییرات ناشی از فناوری برتر تسلیحات روسیه منعکس نمی شود. این نیز در این واقعیت بیان می شود که روسیه به طور تزلزل ناپذیری مایل به استفاده از این مزیت است. دیگر هیچ تاکتیکی برای به تاخیر انداختن نتایج وجود ندارد. دیگر مذاکره ای وجود ندارد که جدی تلقی نشود. روسیه به صراحت اعلام کرده است که پس از  مذاکرات با آمریکا و ناتو به دنبال نتایجی برای امنیت خود است.   در غیر این صورت تصمیم گیری می شود که آیا اصلاً مذاکرات بعدی انجام خواهد شد یا نخواهد شد.

و اعلامیه دیگری از سوی پوتین وجود دارد که فراتر از امتناع از گفتگوهای بیشتر است و نباید به آن با  سهل انگاری برخورد کرد: همه چیز دیگر «به پیشنهادهایی بستگی دارد که کارشناسان نظامی ما به من خواهند داد.» (روزنامه فرانکفورتر آلگماینه در 27 دسامبر  2021نوشت: «پوتین غرب را تهدید می کند)

در حال حاضر فقط می‌توان به طور دقیق معنی آن را حدس زد، اما به نظر میرسد که این موضعگیری  متکی بر تامل، اعتماد به نفس و همچنین قاطعیت است.   اگر پیشنهادهای روسیه را جدی نگیرند، احتمالاً آمریکا و ناتو به زودی متوجه خواهند شد که منظور چیست. اما حتی قبل از پایان دور مذاکرات در هفته دوم ژانویه، روس‌ها در 14 ژانویه 2022 اعلام کردند که حق استقرار نیروهای روسی در ونزوئلا و کوبا را برای خود محفوظ می‌دارند و به روشن ساختند که موضوع برای آنها چقدر جدی است.

زمانی که روس‌ها تهدید کردند در صورت استقرار ناتو در اوکراین، موشک‌های جدیدی مستقر خواهند کرد، احتمالاً ایالات متحده انتظار چنین چیزی را نداشت. این تهدید ممکن است اصلاً به مرزهای اوکراین اشاره نداشته باشد، بلکه به مرزهای ایالات متحده در قاره خودش اشاره داشته باشد.  باید دید که آیا آمریکایی‌ها اکنون مایل به مذاکره درباره استقرار نیرو هستند یا خیر، همانطور که ناگهان حاضر شدند در مورد استقرار موشک در اوکراین صحبت کنند که متوجه شدند که بحث بر سر پیراهن خودشان است. رفتار روسیه برای غرب غیرقابل پیش بینی تر شده است .  رفتار روس‌ها متفاوت از آنچیزی است که  غرب به پیروی از قواعد قدیمی بازی به آن عادت داشت. این یک بازی جدید است و روسیه دارای امتیازات برتر است.

RT DE bemüht sich um ein breites Meinungsspektrum. Gastbeiträge und Meinungsartikel müssen nicht die Sichtweise der Redaktion widerspiegeln.

        پیج فیسبوک راه توده