|
از کدام بخش خصوصی می توان دفاع کرد؟ |
|
در تبلیغات و ادبیات حکومتی ایران، از حمایت از بخش خصوصی بسیار سخن می‌رود. این تکرار مکرر ضرورت حمایت از بخش خصوصی متضمن دو معناست : معنای اول آنکه گویی درگیری، تقابل و رقابتی میان بخش دولتی و بخش خصوصی وجود دارد که باید این تقابل را بسود بخش خصوصی حل کرد. در حالیکه رقابتی میان دولت که هدفش باید منافع عمومی باشد با بخش خصوصی که هدفش سودآوری خصوصی است وجود ندارد. تقابل میان اهداف دولت و بخش خصوصی می‌تواند بوجود آید که همواره باید بسود دولت یعنی منافع عمومی حل شود و نه سودآوری خصوصی. دولت نه تنها حق ندارد از منافع خصوصی دربرابر منافع عمومی دفاع کند، برعکس وظیفه دارد منافع خصوصی را تابع منافع عمومی کند. معنای دوم تکرار مکرر ضرورت حمایت از بخش خصوصی آن است که گویا در ایران بخش خصوصی یک کاسه و یکپارچه است؛ درون خود دچار جناح بندی نیست؛ و هیچ جناح "بخش خصوصی" تحت پوشش حمایت حکومتی قرار ندارد. در حالیکه بخش خصوصی ایران یعنی بخشی که برای سودآوری فعالیت می‌کند به هیچوجه یکپارچه نیست و بزرگترین حمایت‌ها و بازگذاشتن دست جناحی از "بخش خصوصی" در سودآوری و ثروت اندوزی به بهای ویران کردن کشور ما در همین دهه‌های اخیر و به ویژه در هشت ساله احمدی نژاد صورت گرفته است. این دو جناح بخش خصوصی که یکی در ایران مورد حمایت برای ثروت اندوزی و دیگری به حال خود رها شده برای ورشکستگی است کدامند؟ یک بخش خصوصی، یا خصولتی یعنی بخشی عمومی که تبدیل به شرکت‌های خصوصی شده‌اند که برای سود فعالیت می‌کنند، تجار و بازرگانان و شرکت‌های تجاری و صادرکنندگان و واردکنندگان و کارگزاران سرمایه‌های خارجی در ایران هستند. این جناح حاکم بخش خصوصی است، هر چند درون خود، هم جوش خوردگی و هم تضاد منافع دارند. اینها از ضرورت تجارت آزاد سخن می‌گویند، از مواهب بازار آزاد رقابتی و عدم حفاظت از بازار داخلی، از پیوستن به سازمان تجارت جهانی، از تشویق صادرات و آزاد گذاشتن واردات، از ضرورت عدم دخالت دولت در کارکرد بازار و … بخش خصوصی دوم یا جناح مغلوب بخش خصوصی ایران، تولیدکنندگان و بنگاه‌های کوچک و متوسطی هستند که برای بازار داخلی و رفع نیازهای مردم تولید می‌کنند، یا پیمانکارانی که در پروژه‌ها و طرح‌های ملی مشارکت می‌کنند. ایدئولوژی و خواست‌های این جناح بخش خصوصی ایران معکوس جناح حاکم بخش خصوصی است. اینها از ضرورت حمایت از تولید داخلی سخن می‌گویند، از ناتوانی در رقابت با کالاهای وارداتی یا شرکت‌های خارجی، از ضرورت دخالت دولت برای حفاظت از بازار داخلی دربرابر ورود کالاهای خارجی … یعنی از ضرورت حمایت دولت از این بخش خصوصی دربرابر بخش خصوصی اول. هر دو جناح بخش خصوصی ایران از ضرورت حمایت دولت از بخش خصوصی سخن می‌گویند. منتها درک آنها از این حمایت متفاوت و حتی متضاد است. در ایران نه رقابتی میان دولت با بخش خصوصی، بلکه رویارویی میان دو جناح بخش خصوصی وجود دارد. بجای بیان سخنان مبهم و بی‌معنا درباره ضرورت حمایت از "بخش خصوصی" باید از ضرورت پایان دادن به سیاست حمایت از کارگزاران سرمایه‌های خارجی در ایران و آغاز حمایت از بخش خصوصی تولیدکننده کالا برای مردم کشور ما سخن گفت، به همان شکل که باید از ضرورت تابع شدن منافع خصوصی به منافع عمومی و ملی سخن گفت و نه برعکس.
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 864 - 14 دیماه 1401
اشتراک
گذاری:
