جنبش علیه حجاب اجباری ناراحت اند

در حالیکه امروز در کشور ما زنان باحجاب و کم حجاب و بی حجاب با حفظ مرزهای اخلاقی پذیرفته شده به همزیستی مسالمت آمیز و سالم در کنار یکدیگر در فضای عمومی ادامه می دهند، دو جریان در داخل و خارج از این تحول بسیار ناراحت و پریشان هستند. جریان داخلی همان ارتجاع مذهبی و نمایندگان سرمایه داری تجاری سنتی است که در طی چهل سال گذشته آرمان های بزرگ انقلاب ۵۷ و بقول خودشان "خون شهدا" را تغییر داده و تحریف کرده و آن را از استقلال و آزادی و عدالت اجتماعی و مبارزه با ستم و استثمار و تحقیر به حجاب و بی حجاب و با ریش و بی ریش و پیراهن استین کوتاه و استین بلند و دوچرخه سواری کردن یا نکردن، به ورزشگاه رفتن یا نرفتن و برنامه موسیقی گذاشتن یا نگذاشتن، ورزش کردن در پارک ها یا ورزش نکردن و مهملات دیگری نظیر اینها تبدیل کرده است. هدف این بود و این است که با درگیر کردن جامعه در این درگیری‌ها و بحث های پوچ و مبتذل، مردم را تقسیم کنند و به جان همدیگر بیندازند و مانع از اتحاد مردم برای مبارزه با فساد و ثروت اندوزی‌های حکومتی و غیرحکومتی، بحث ملی درباره خروج دهها میلیارد دلار سرمایه مردم ایران توسط یک اقلیت، نقش بانکهای خصوصی در ایجاد تورم و فساد و غارت کشور، خصوصی سازی های ضدملی، آزادی های سیاسی و اجتماعی و مطبوعاتی و مسائل واقعی جامعه ما شوند.

گروه دومی که از وضع کنونی نیمه آزادی حجاب در کشور ما ناراحت هستند قدرت های غربی و تلویزیون های سه گانه لندنی هستند که خود را "لیدر" اعتراضات می دانند و روی جریان حجاب و درگیری برسر آن و کشته و زخمی شدن ها و سوگواری های زنجیره ای سرمایه گذاری زیادی کرده بودند. آنها هرگز گمان نمی کردند که اوضاع اینگونه شود و جنبش زنان ما بتواند چنین دستاوردی را به حکومت تحمیل کند. علاوه براینکه یک سوژه درگیری و کشاندن کشور به سمت جنگ داخلی از این تلویزیون ها گرفته شده، احساس می کنند که این وضع می تواند در درازمدت به سود ایران تمام شود و بخشی از کسانی که بدلایل اجتماعی از ایران خارج می شوند یا برای تفریحات معمولی به ترکیه می روند در همین ایران بمانند و راه برای حضور گردشگران خارجی باز شود و آنها هم مانند ارتجاع مذهبی داخلی سوژه انحرافی برای نپرداختن به مسائل بنیادین جامعه نداشته باشند.

در کنار اینها گروه سومی که از وضع کنونی بشدت اشتفه است هواداران شعار "اصلاحات در چارچوب جمهوری اسلامی ممکن نیست" قرار دارند. این گروه برای اینکه عدم مبارزه برای ایجاد تحولات و اصلاحات در جامعه را توجیه کند زیر این شعار پنهان شده بود و پنهان شده است. آنها هم می بینند یکی از بزرگترین اصلاحات چهل ساله اخیر که اینان می گفتند ممکن نیست در همین جمهوری اسلامی ممکن شد. زنان ما توانستند خواست خود برای آزادی پوشش را در حد کنونی به حکومت تحمیل کنند. و این هم فقط خواسته زنان بی حجاب نبود بلکه یک خواست عمومی بود. بسیاری از زنان باححاب ما هم مادران و خواهران همین بی حجاب ها و کم حجاب ها هستند و مایلند که فرزندان و بستگانشان وقتی از خانه بیرون می روند از گشت ارشاد و زندان سر در نیاورند.     

این اصلاحات ممکن شد بدون نیاز به تفنگ و ترور و کوکتل مولوتف که اگر آن خشونت های ارتجاعی نبود جریان مدنی زنان ما برای آزادی حجاب دستاوردهایی بسیار بیش از این داشت و حکومت نمی توانست برخوردهای خشن و اعدام ها را که بخشی از آن برای زهرچشم گرفتن از زنان ماست را توجیه کند. این اصلاحات همچنین عملی شد زیرا زنان ما نشان دادند که به ممکن بودن دست یافتن به خواسته هایشان اعتقاد دارند و به شعار منفعلانه اصلاحات در جمهوری اسلامی ممکن نیست تسلیم نمی شوند.

جنبش مدنی زنان ما برای تغییرات و تحولات و اصلاحات و دستاورد کنونی آن که باید از آن حفاظت کرد و اجازه نداد که ارتجاع مذهبی در داخل و تلویزین های سه گانه لندنی آن را به خطر بیندازند یک منبع الهام برای همه کسانی است که برای اصلاحات و تغییر مبارزه می کنند. این جنبش نشان داد که اگر مردم با کمیت عظیم خود وارد میدان شوند و بر روی خواست های خود پافشاری کنند هیچ نیرویی نمی تواند، از داخل یا خارج، مانع از تحقق خواسته های آنها شود. اصلاحات همواره و در همه شرایط ممکن و از این طریق ممکن است!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده