دست بالا را داشت!

برخی محافل با حسن نیت به ما می گویند و اینگونه تصور می کنند که اصرار راه توده بر داشتن قاطعیت در مذاکرات با غرب و آمریکا و حفظ دستاوردهای فنی و نظامی و اتمی به معنای مخالفت با برجام یا مناسبات ایران با اروپا و امریکاست در حالی که بدرستی تاکید می کنند که ما در گذشته همواره از پیشرفت مذاکرات برجام پشتیبانی کرده ایم.

چند نکته را باید در نظر گرفت. نکته نخست آن است که رسانه های طرفدار غرب در ایران نمی گویند این امریکاست که بطور یکجانبه از برجام خارج شده و ما را تحریم کرده و اروپا هم از آن دنباله روی می کند. واگرنه هیچکس، نه ما و نه بخصوص مقامات ایران که خانواده و فرزندانشان در امریکا و اروپا زندگی و تفریح می کنند مخالف این نیستند که اروپایی ها یا امریکایی ها با ایران کار کنند و مناسبات اقتصادی داشته باشند،  اما آنها خودشان مایل به این مناسبات نیستند، زیرا می خواهند ایران حاکمیت ملی خود را کنار بگذارد و بقول جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بین روسیه و غرب یکی را انتخاب کند. ایران از نظر آنان حق ندارد بگوید من هر جا منافعم بود با روسیه و چین مناسبات خواهم داشت و هر جا هم به نفعم بود با غرب. نخیر! باید مطابق دستور آقایان انتخاب کند که در غیراینصورت تحریم است و حمله و تهدیدهای دیگر. بنابراین ادعای رسانه های غربگرای ایرانی که روسیه یا طرفداران گرایش به شرق در ایران مانع روابط با امریکا و اروپا هستند هیچ پایه ای ندارد.

دوم اینکه در مورد برجام و مذاکرات اتمی نیز ما هرگز ننوشته ایم که با آن مخالفیم بلکه تاکید کرده ایم که شرایط جهانی تغییر کرده، دستآوردهای اتمی ایران پیشرفت داشته، به سال ۱۳۹۴ نمی توان و نباید بازگشت و ضمنا چنان جبهه بندی های نظامی در جهان و در منطقه در حال شکل گیری است (حتی ناتوئی جدید با شرکت استرالیا و انگلستان و امریکا و...) و یا "ناتوی عربی " که ایران باید باحفظ و گسترش قدرت نظامی و حفظ موقعیت اتمی خود کلاه ایران را نگهدارد که باد حوادث آن را با خود نبرد.

تحت تاثیر همین توازن بهم خورده جهان، از بعد از حوادث اوکراین است که اکنون امریکا حاضر است امتیاز موقت به ایران بدهد که از آن هم باید استفاده کرد اما هوشیار بود که به محض تغییر این توازن بار دیگر گریبان ایران را به شکل دیگری خواهند گرفت. بارها نوشته ایم که ایران برای امریکا و اسرائیل بزرگ است و از جمله نقشه های آنها  تقسیم ایران به چندکشور کوچک است. غرب درباره روسیه هم همین نقشه را داشت و هنوز هم دارد. همچنان که با شوروی کرد و تکه تکه از آن جدا کرد و یا در یوگسلاوی با تقسیم آن به 5 کشور کوچک کرد.

بنابراین شرایط از سه جهت تغییر کرده است. جهت نخست پیشرفت ها و دستاوردهای اتمی ایران است که با شرایط امضای برجام متفاوت است و نمی توان از آنها عقب نشست. دوم تلاش امریکا و غرب برای گسترش ناتو چه در اسیا و چه بویژه در خاورمیانه و علیه ایران است. سوم و شاید از همه مهمتر پیامدهای شکست غرب در جنگ اوکراین که هم هژمونی و برتری آن را در جهان زیر سوال برده و امکاناتش را برای مقابله یا ادامه تحریم ها کاهش داده و هم می تواند غرب و بویژه امریکا را در تقلا برای حفظ وضع موجود مهاجم تر و خطرناک تر کند. همه اینها هم به ایران این امکان را می دهد که در مذاکرات اتمی بر روی دستاوردهای کنونی خود پافشاری کند و هم ضرورت آن را بوجود می آورد از نظر حفظ امنیت ملی.

در این شرایط اینکه امریکا بخواهد یا امیدوار باشد که با استفاده از نفوذ محافل غربگرای داخلی در حکومت و حاشیه حکومت و اپوزیسیون، کودتایی شبیه به اوکراین در ایران راه بیندازد و سرانجامی اوکراینی برای آن تدارک ببیند، و بدینسان شکست خود در اوکراین را در ایران جبران کند محتمل است. اینکه موفق شود چیزی دیگر است که با افزایش بحران اقتصادی و ضعیف تر شدن موقعیت جهانی امریکا که به ضعیف شدن طرفداران ضدیت با روسیه و چین در داخل ایران هم خواهد انجامید احتمال موفقیت آن کاهش خواهد یافت. اصولا هدف از یک هشدار، جلوگیری از آن و اعتقاد به امکان جلوگیری از آن است. هشدار را برای آن نمی دهند که فاجعه رخ دهد و بگویند پیش بینی ما درست از آب در آمد. اتفاقا برای آن می دهند که بتوان کاری کرد که جلوی تحقق آن پیش بینی را گرفت. یکی از راه های جلوگیری از تحقق این احتمال ها پافشاری بر حفظ دستاوردهای نظامی و اتمی ایران در مذاکرات برجام و عدم بازگشت به گذشته است.

بنابراین ما زوایای مختلف حوادث احتمالی آینده را بر مبنای شرایط امروز مطرح می کنیم. ای بسا با تغییر این شرایط زوایای دیگری مطرح شود. شرایط را نباید ایستا  تصور کرد. همچنان که تا پیش از جنگ اوکراین ما هم اعتقاد داشتیم باید در وین امتیازهائی گرفت و  با حفظ دستآوردهای اتمی و موشکی به تفاهم رسید اما امروز با تغییر شرایط معتقدیم ایران بیش از مذاکرات وین میتواند از غرب امتیاز بگیرد و درعین حال موقعیت خود را در جبهه شرق تقویت کند. باید دید در آینده چه تحولات تازه ای پیش خواهد آمد که مطابق با آنها تصمیم گرفته شود و پیش رفت. آنچه دیروز نادرست بود، امروز می تواند درست باشد و فردا بار دیگر نادرست. همه اینها بستگی به شرایط دارد. سیاست هرگز مقوله ای "ایستا" نیست و تابع شرایط است.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده