«امرالله صالح» معاون پیشین رئیس جمهور افغانستان یک خبر جنجال آفرین را  اعلام کرد. به گفته وی، طالبان قصد دارد«بدون هیچ گونه اطلاع قبلی» پایتخت کشور را از کابل به قندهار منتقل کند. به گفته «صالح»، کابل باید به پایتخت اداری تبدیل شود و در قندهار واقع در جنوب کشور، شورای عالی علما مستقر شود.

انتقال پایتخت در هر کشوری یک رویداد خارق العاده است. این امر یا به دلیل تمایل به متمرکز کردن منطقه انتخابی یا ملاحظات امنیتی عمل می شود. قزاقستان نمونه است: انتقال پایتخت آن به «آستانه» انگیزه ای برای توسعه مرکز کشور ایجاد کرد. قرقیزستان می تواند به عنوان نمونه دوم باشد: اخیراً فرماندار منطقه جلال آباد قیرقیزستان، «اسکندربیک آیدارالیف»، خواستار انتقال وظایف پایتخت به جنوب «اوش» شد، در غیر اینصورت «این دولت ممکن است خود به خود از بین می رفت». در باره افغانستان اجازه دهید با این شروع کنم که «طالبان» که هسته اصلی آن را پشتون ها تشکیل می دهند، ممکن است قدرت را در کابل چند قومی در دست نداشته باشد. تاجیک‌ها، دومین گروه قومی در افغانستان است و تا بلوچ‌ها با آنها رقابت دارند. در درون خود پشتون ها، مبارزه بین باورهای مذهبی و ناسیونالیسم پشتون جریان دارد. بنیادگرایان ضمن پشتیبانی از تداوم «انقلاب اسلامی» منکر مسائل مرزی بین مردم مسلمان هستند. از این رو، اگر انتقال پایتخت به قندهار که اکثریت پشتون ها در آن زندگی می کنند صورت بگیرد، این بدان معناست که ناسیونالیست های پشتون در طالبان پیروز شده اند. در صورت ترک کابل، آنها می توانند پشتونستان مستقل را با مرکزیت قندهار اعلام کنند و روندهای تجزیه در افغانستان چند ملیتی به راه  بیفتد که می تواند پاکستان همسایه را هم در بر بگیرد. بدین ترتیب، ضمن تقابل کابل با اسلام آباد، ناسیونالیسم پشتون – به موازات کردها - به یک عامل جدید و بسیار جدی در خاورمیانه تبدیل می شود. لازم به یادآوری است که نخستین دولت افغانستان دقیقاً توسط پشتون ها در سال 1747 ایجاد شد، اگرچه مردمان دیگری قبلا و اکنون در افغانستان زندگی می کردند و هنوز هم زندگی می کنند: تاجیک ها، ازبک ها، ترکمن ها، هزاره ها و دیگران. پشتون ها باصطلاح «نمک خاک افغانستان» هستند. آنها این دولت را ایجاد کردند، رهبران آنها، معمولا، این دولت را اداره و رهبری می کردند. تنها دو مورد خروج از سنت وجود داشت. در سال 1929، انگلیس ها به اصطلاح "باچای ساکائو" (امیر حبیب‌الله کلکانی، "بچه سقا")، از قوم تاجیک را به قدرت رساندند. دو سال بعد سرنگون و در مرکز کابل به دار آویخته شد. و در سال 1979 «ببرک کارمل» که تاجیک و رهبر شاخه پرچم حزب دموکراتیک خلق افغانستان بود به قدرت رسید و او در نهایت با «نجیب الله» پشتون جایگزین شد. این بار چه اتفاقی خواهد افتاد؟ گفتن آن اکنون دشوار است. تا اینجا روشن است که سنتز پشتون- اسلام در طالبان  در حال فروپاشی است. ناسیونالیست ها، نوادگان کسانی که دولت افغانستان را ایجاد کردند، ممکن است آن را به نام یک کشور همگن قومی ترک کنند. همه چیز به این سمت می رود.

https://russtrat.ru/poziciya-eleny-paninoy/1-iyunya-2022-0010-10562

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده