|
توده ایها، امروزهم در شرایطی دشوار واقعیت جاری در ایران را میگویند |
|
براساس آماری که اخیرا در تلویزیون دولتی ایران اعلام شده فرزندان و اعضای خانواده ۴ هزار تن از مسئولان حکومتی ایران در آمریکا و کانادا و اروپا زندگی می کنند. اینها از همه طیف ها هستند. از اصولگرا و اعتدالگرا گرفته تا اصلاح طلب و حجتیه ای و جبهه پایداری. همه اینها، هم شیفته غرب هستند، هم مصرف کننده کالاهای غربی و هم منافع اقتصادی آنها در ارتباط و تجارت و خرید و فروش با غرب تامین می شود. حضور فرزندان این ۴۰۰۰ تن در غرب حاکی از نوع نگرش مسئولان حکومتی ایران نسبت به غرب و آمریکاست که بنوعی مشابه با نگرش چند دهه پیش شیوخ عقب مانده عرب و سران قبیله های افریقایی است. جهان برای آنها، یعنی غرب و آمریکا. در حالیکه آن بخش از جهان عقب مانده در چند دهه گذشته گام های بزرگی به جلو برداشته، مسئولان حکومت ایران از اصولگرا و اصلاح طلب، هر یک بنوعی و از جهتی چند دهه از جهان عقب افتاده اند. بعضی از آنها هنوز نه در دوران شوروی سابق، که در دوران قاجار زندگی می کنند و از مواهب بی بدیل سیاست "موازنه مثبت یا منفی" و "استراتژی نه شرقی، نه غربی" سخن می گویند. البته این "استراتژی" مانع از شیفتگی آنها نسبت به سرمایه داری نیست، همانطور که مانع از آن نیست که ضدکمونیست، ضد سوسیالیسم، ضد هر گونه اندیشه عدالت اجتماعی باشند. نه فقط حکومت و اصولگرایان ایرانی نمادی از عقب ماندگی هستند، بلکه اپوزیسیون هم آینه ای از حکومت شده اند که عقب مانده ترین شکل آن را در بخش وسیعی از اصلاح طلبان می توان دید. دنیای اینان دنیایی وارونه است که در آن چرخ های جهان به عقب می رود نه به جلو. هر قدر غرب و آمریکا بیشتر در بحران فرو می رود و بیشتر علائم افول و فروپاشی از خود نشان می دهد ایمان اینان به عقبگرد جهان و ابدی بودن سرمایه داری آمریکایی بیشتر می شود. در این دنیای وارونه، اوکراین در حال شکست دادن روسیه است. چین در حال انزوا و فروپاشی اقتصادی است. کوبا و ونزوئلا دیکتاتوری های خونین هستند. بشار اسد جنایتکار است. ناتو حامل دموکراسی است. سرکوزی می خواهد حقوق بشر را در سوریه و لیبی پیاده کند ... در دنیای وارونه اینان امریکا حق دارد به افغانستان حمله کند، در عراق پایگاه نظامی داشته باشد، ایران را تحریم کند، ۴۰۰ پایگاه نظامی در اطراف روسیه و چین بنا کند، به یوگسلاوی حمله کند، عمران خان را در پاکستان سرنگون کند، در اوکراین جنگ نیابتی به راه بیندازد، سوریه را ویران کند، اسرائیل را تا دندان مسلح کند، لیبی را تکه تکه کند، به هند بگوید که از کجا نفت بخرد یا نخرد، کوبا را شصت سال تحریم اقتصادی کند، برای ونزوئلا اپوزیسیون قلابی بتراشد، به ترکیه بگوید که چه سلاحی را داشته باشد و نباید داشته باشد و ... ولی همه آنها حق ندارند به آمریکا چیزی بگویند. نه فقط حق ندارند به آمریکا و غرب چیزی بگویند بلکه مقصر هستند. ونزوئلا مقصر است، کوبا مقصر است، سوریه، لیبی، ایران، روسیه و ... اینها مقصر و گناهکارند. بر دامن کبریایی آمریکا نباید گردی بنشیند. در همین ایران هم کسی حق ندارد از نقش و سهم آمریکا و تحریم ها و خفه کردن مردم ما در ایجاد بحران اقتصادی کشور و گرایش به استبداد و بستن فضا سخن بگوید. از نظر اصولگرایان که تحریم ها نعمت است و اصلاح طلبان هم که دنیایشان اصولا وارونه و جای جلاد و قربانی در آن معکوس شده است. اگر کمبود مسکن در ایران باشد می گویند دارند در ونزوئلا مسکن می سازند. تخت بیمارستانی نباشد می گویند به سوریه ای ها داده اند. نان پیدا نشود، گندم به لبنان فرستاده اند. حقوق معلمان کم باشد، همه پول ها را به حزب الله داده اند. روغن پیدا نشود، برای فلسطینی ها فرستاده اند. مستمری بازنشستگان کافی نباشد بودجه اش را برای یمنی ها خرج کرده اند ... همه مردم دنیا در مشکلات ما گناهکارند مبادا یک کلمه اسم از آمریکا برده شود. شبکه عظیم و منسجمی در داخل کشور ما پشت این تبلیغات قرار دارد. توده ایها این واقعیات را می بینند و در سخت ترین تنگنای فعالیت در داخل کشور و زیر فشار مخالفان این نگاه در خارج از کشور، حرف خود را می زنند، چنان که در راه توده منتشر می شود. این تبلیغات هولناک می گوید: مبادله و مراوده و تجارت و همکاری ایران با هرکشوری به ضرر ایران است مگر با آمریکا و اروپا. با هر کشوری جز اروپا و آمریکا تجارت کنیم یعنی یا ما داریم به آنها کمک بلاعوض می کنیم یا آنها دارند ما را غارت می کنند. شیفتگی به غرب فقط در سبک زندگی و اجناس لوکس و لاکچری آن نیست، بلکه در دلارهای نفتی آن هم هست. از همینجا باز می گردیم به آنچه در آغاز گفتیم. باز هم عجیب است که فرزندان و اعضای خانواده ۴۰۰۰ تن از مسئولان جمهوری اسلامی در آمریکا و کانادا و اروپا زندگی می کنند؟
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 836 - 25 خرداد 1401
اشتراک
گذاری:
