راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

 

گزارش الگا گاربوز-

خبرنگار ساویتسکایا راسیا

فراموش نکنید

امریکا چه کرد با ونزوئلا

گزینش و ترجمه آزاده اسفندیاری

 

 

«ما از هیچ چیز و هیچ‌ کس ترسی و هراسی نداریم زیرا از حقیقت دفاع می کنیم. ما مرعوب آژیرها و فریادهای امپریالیستی و سیستم سر گیجه آور رسانه‌های غربی که هزاران بار دروغ‌ ها را تکرار می‌کنند نخواهیم شد. برای ما مسلم است که پوتین از حق صلح و کرامت مردم روسیه، همینطور از مردم جهان و تعادل جهانی دفاع می کند…به همین مناسبت ونزوئلا با پوتین، با روسیه که از یک هدف شجاعانه و عادلانه دفاع می‌کنند همراه می باشیم».

بخشی از پیام ماه فوریه نیکولاس مادرو، در حمایت از کشور ما.

در اوائل ماه فوریه به دعوت دولت ونزوئلا، فرصتی پیش آمد تا در کاراکاس، در کنفرانس چهار روزه «انقلاب و تغییر در عصر قرن بیست و یکم» که هم‌زمان بود با سی امین سالگرد قیام مسلحانه به رهبری هوگو چاوز، شرکت کنم. ونزوئلا نیز همانند روسیه در سال‌های گذشته زیر شدید ترین فشارهای سیاسی-اقتصادی آمریکا و اتحادیه اروپا، در عین حال درگیر یک جنگ اطلاعاتی همه جانبه قرار دارد. کشوری که یکی از ثابت قدم ترین متحدین ما است.

هنگام خروج از ساختمان فرودگاه، تفاوت کیفی هوای این شهر را با هوای مسکو متوجه می شویم. حتی هوای آمریکای لاتین بوی دیگری دارد. در وطن چاوز، سلام ونزوئلا! اولین شعاری که در ساختمان فرودگاه خواندم «ساخت سوسیالیسم بولیواری» بود. در اولین لحظات انسان شک نخواهد کرد که دقیقاً به کدام سرزمین قدم گذاشته است.

در آستانه سالگرد حوادث 4 فوریه (اعتراضات سراسری سال 1992در ونزوئلا) در شهر کاراکاس، با حضور "مادرو" رئیس جمهور، میدان ضد شورش امپریالیستی در نزدیکی دیوارهای پادگان «سن کارلوس»، افتتاح شد. همان ساختمان قدیمی که مدت‌ها زندان نظامی و سیاسی بود که بسیاری از مبارزین چپ ونزوئلا از دروازه های آن عبور کرده بودند. پس از شکست قیام در سال 1992 هوگو چاوز نیز به همین مکان آورده شده بود. در حال حاضر بنای یاد بودی در نزدیکی ساختمان با مجسمه‌ ای از چاوز و درختی با سه شاخه که نمادی است از سه پروژه بولیوار: سیمون بولیوار، سیمون رودریگز و قهرمان ملی ازکیل زامورا، برپا شده است.

مراسم با موسیقی و یک تئاتر کوچک که با استعاره های ظریف توام بود، با اشاره به اشعار پابلو نرودا، با جملاتی که درباره بولیوار، که «هر صد سال یک بار با بیدارشدن مردم بیدار می‌شود» برگزار شد.  
روز بعد، رئیس جمهور مادرو، با امواجی از هواداران خود در خیابان «قهرمانان کاراکاس» صحبت کرد. ما در منطقه «ال واله»، مقر نیکولاس مادرو قرار داریم. پیش رو، دریایی از مردم که پایانی در آن دیده نمی‌شود در حرکت اند. در پشت ساختمان‌های قلعه، چشم اندازی است که محله های فقرا در معرض دید قرار دارند، یعنی پایگاه اجتماعی حکومت که برای اولین بار به لطف انقلاب بولیواری توسط پزشگان معاینه می‌شوند و به فرزندانشان فرصت تحصیل داده شده است. مکان هایی که با یک برنامه بزرگ ساخت مسکن از زمان چاوز شروع شده است.

از ویژگی‌های بارز انقلاب بولیواری، توانایی آن در به میدان آوردن هواداران خود بوده است. در ماه آوریل 2002 هنگام کودتای دست راستی علیه هوگو چاوز وی خود را به منطقه «میرافلوس» رساند و با وجود شرایط دشوار، فراخوانی مبنی بر مقابله با کودتا گران داد که جمعیت انبوهی به خیابان‌ها آمدند و در نهایت کودتا شکست خورد. هر چند شرایط ونزوئلا متناسب با زمان چاوز به دلیل محاصره های اقتصادی و تبلیغات همه جانبه غرب بمراتب دشوارتر شده است لذا چاویستها همواره با قدرت مردمی خود توانسته اند توطئه ها را علیه کشور خود خنثی کنند.

در جلسات کنفرانس کاراکاس، فرصتی دست داد تا با تعدادی از مبارزان و فرهیختگان آمریکای لاتین گفتگو داشته باشم. در باره روسیه امروز و دلائل شکست سوسیالیسم در اتحاد شوروی، در باره وضعیت نگران کننده اکراین و نقش روسیه در مخالفت با سیاست‌های دیکته شده توسط آمریکای شمالی و سازمان نظامی ناتو...در این گفتگو ها «گابریلا کولتلی»، اقتصاد دان اهل اروگوئه یاد آوری کرد: «در اواخر دهه 80 من در کوبا زندگی می کردم. شما در آن زمان پروستریکای گارباچف را داشتید، ما در آن زمان متوجه نبودیم که چه اتفاقاتی در حال وقوع است و چه خطری بر سر راه بشریت اما بسیاری با اشتیاق به آن فرایند واکنش نشان می دادند. اگر در آن زمان شما در کوبا بودید احتمالاً لحظه‌ای را به یاد خواهید آورد که فیدل کاسترو، در سخنان معروف خود که گفت:« حتی اگر اتحاد شوروی وجود نداشته باشد کوبا به راه خود ادامه خواهد داد». بله خیلی‌ها تصور می‌کردند که کاسترو دیوانه شده است! در حالی که فیدل به سادگی، مانند همیشه معلوم شد از همه عاقل تر بوده است.

هوگو چاوز این فرمانده توانا، با همراهانش و جنبش بولیواری در لحظه‌ ای بسیار حساس، زمانی که سرمایه داری پیروزی خود را بر کل جهان اعلام می‌ کرد، در حال زدن نقش دیگری بودند. جهان دو قطبی به پایان رسید و آمپریالیسم آمریکای شمالی در راس یک جهان تک قطبی قرار گرفت…

چاوز پس از دوسال از زندان آزاد شد و با در پیش گرفتن راه مسالمت آمیز مبارزه برای رسیدن به قدرت در انتخابات سال 1998 ریاست جمهوری شرکت کرد و پیروز شد. در این زمینه مادرو، می‌گوید: ما دوران بسیار سختی را از سر گذراندیم و همچنان با چالش های دشواری مواجه هستیم اما ما با مردمی مواجه ایم که به نقش طبقاتی خود آگاه می‌باشند و به همین مناسبت در مقابل تجاوزهای نا محدود امپریالیسم آمریکای شمالی می‌توانیم مقاومت کنیم…

رئیس جمهور ونزوئلا می افزاید، در سه ماهه اول سال 2021 اقتصاد ما رشد 7.6 در صدی را نشان می‌دهد و برای تمام سال این رشد به حدود 4 در صد رسید. در مجوعه اقدام‌های دولت، اقتصاد کشور ما یک دوره بهبودی را طی کرده و می کند. وظیفه بعدی ما تمرکز در زمینه‌های اجتماعی در حوزه های آموزشی و پزشگی است. برای سال 2022 اتمام ساخت 50 هزار مسکن است که در اختیار مردم قرار خواهد گرفت تا تعداد کل آپارتمان های جدید به 4.4 میلیون واحد برسد.

در این اجلاسیه مرا به «ارنستو ویلگاس»، وزیر فرهنگ ونزوئلا معرفی میکنند. پس از چندی ویلگاس، به طور غیر منتظره مرا به هیات رئیسه کنفرانس معرفی می‌کند و مانند همه افراد دیگر در ونزوئلا از من می‌خواهد تا در باره برداشت‌های خودم در ارتباط با ونزوئلا صحبت کنم. من در باره واقعیت انقلاب بزرگ سوسیالیستی اکتبر توضیح دادم و مشاهدات و احساس خود را از انقلاب بولیواری که مرا به تاریخ کشورم نزدیک می کند صحبت کردم. خصوصا زمانی که ونزوئلای چاوز، در دهه 1990 پرچم هایی که در دست مردم بود و ثابت کرد که تاریخ به انتها نرسیده است و مردم آن را در نقطه دیگری از جهان برافراشتند. هر چند سوسیالیسم در کشور ما دوام نیاورد اما من دوست دارم و عمیقاً آرزو دارم انقلاب بولیواری اشتباهات ما را تکرار نکند.

«ارنستو ویلگاس»، از یک خانواده کمونیست است. پدر وی «کروز ویلگاس»، رئیس اتحادیه ونزوئلا و رئیس اتحادیه فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری بود و تحت حاکمیت دیکتاتوری «پرز خیمنز»، در ونزوئلا زیر فشار و سرکوب قرار داشت. ارنستو یک روزنامه‌ نگار است و به حرفه خویش وفادار. دوربین تلفن خود را روشن می‌کند و از من می‌خواهد تا سه اشتباهی را که ونزوئلایی ها نباید تکرار کنند، نام ببرم و پاسخ مرا در توئیتر خود در معرض دید دیگران بگذارد...

 

https://www.sovross.ru/articles/2238/56165

 

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 




 


 

 

 

 

 

 

 

 

        پیج فیسبوک راه توده

 

 

 

                        راه توده شماره 826  - 18 اسفند 1400

                                اشتراک گذاری:

بازگشت