|
اهداف سیاسی و اقتصادی روسیه ستیزی |
|
درست در روزهایی که تبلیغات و تحریکات غرب و واگذار کردن سرنوشت اوکراین به دست جریان های سیاسی روسیه ستیز فاشیست و نئونازی، سرانجامی خونین را برای این کشور و مردم آن رقم زد، رسانه های ایرانی بخصوص رسانه های نزدیک به اصلاح طلبان موجی جدید از روسیه ستیزی را علیه منافع ملی و آینده کشور به راه انداختند. ادعاهای غرب در آغاز جنگ اوکراین که گویا "خرس در تله افتاده" یا پوتین دیگر تمام شد و بزودی سرنگون می شود، یا روسیه از صحنه قدرت در جهان حذف شد ظاهرا در بخشی از اصلاح طلبان موثر افتاده و با این گمان که باد در بادبان آنهاست بدون توجه به پیامدهای خطرناک رفتار خود روسیه ستیزی را تشدید کردند. برخی نیز روسیه ستیزی را دامی می دانند که اصلاح طلبان در آنها افتادند. هشدار محمد علی ابطحی رییس دفتر پیشین محمد خاتمی نسبت به روسیه ستیزی اصلاح طلبان می تواند بیانگر درکی دیرهنگام از این واقعیت باشد. می توان گسترش روسیه ستیزی را برآمده از ناتوانی رهبری کشور در ایجاد اجماع و اقناع در جامعه نیز دانست. در همه کشورهای باثبات احزاب و گروه های سیاسی هرقدر هم که در زمینه مسائل داخلی با یکدیگر اختلاف داشته باشند می کوشند در زمینه سیاست خارجی با یکدیکر به تفاهم برسند. در ایران چنین کوششی وجود ندارد و رهبری کشور آشکارا فاقد عزم و اراده ایجاد اقناع در سیاست خارجی ایران است. با اینحال بنظر می رسد که مسئله عمیق تر از عزم رهبری در ایجاد یک تفاهم ملی و داخلی و ناتوانی از نشستن با مخالفان و گفتگو و اقناع آنان است. شواهد نشان می دهد که روسیه ستیزی گرایشی است که از پشت صحنه دامن زده می شود و اصلاح طلبان فقط یک ابزار برای پیشبرد این سیاست هستند. رهبری کشور در تمام مواردی که روسیه به ایران کمک کرده چه در عرصه اقتصادی، نظامی، سیاسی، تسلیحاتی، جنگنده و پدافند و موشک و اتمی و چه در عرصه پشتیبانی های بین المللی که مانع حمله آمریکا به ایران یا خفه کردن بیشتر ایران در شرایط تحریم ها شد و مشابه آنها واقعیت ها را هرگز به مردم نگفته اند. نه تنها نگفته اند، بلکه با گرفتن مواضع دوپهلو به آن دامن هم زده اند. امثال میرحسین موسوی را که مواضع روشن ضد امپریالیستی دارند حصر کرده ولی به یک دوجین رسانه ای که معلوم نیست بودجه آنها از کجا تامین می شود برای تبلیغات فاشیستی ضد روسی امکان فعالیت داده اند. برای نمونه در همین مورد آخر یعنی کارشکنی آمریکا و زیاده خواهی آن در برجام هیچکدام از مقامات رسمی ایران از وزیر تا سخنگوی وزارت خارجه تا هیئت مذاکره کننده موضع روشنی نمی گیرند و واقعیت را به مردم نمی گویند. سخنان رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس را که "روس ها هم منافع ملی دارند" باید نشان از حماقت او دانست یا خط دادن به اینکه روسیه مانع به ثمر رسیدن برجام است؟ آخرین توییت اولیانوف نماینده روسیه که در آن می نویسد: "مخالفان برجام هم در ایران و هم در ایالات متحده به اتفاق (که این خود متاثرکننده است) اخبار نادرست منتشر می‌کنند و مدعی هستند که روسیه مذاکرات وین را تحت سلطه گرفته است" اشاره به چه کسانی دارد؟ منظور از مخالفان برجام اصلاح طلبان هستند یا راس حکومت و رسانه های جبهه پایداری و راستگرایان حکومتی که اخبار نادرست منتشر می کنند و واقعیت ها را به مردم نمی گویند؟ آب چنان گل آلوده است که نمی تواند دراین باره نظر قطعی داد. اگر این نگاه که روسیه ستیزی سیاستی است که از پشت صحنه هدایت می شود و اصلاح طلبان به ابزار اجرای آن تبدیل شده اند، در اینصورت باید به دلایل آن اندیشید. در کنار اصلاح طلبان روسیه ستیز، اردوگاه اصولگرایان انباشته از چپ ستیزهایی است که همچنان روسیه را "کمونیست" می دانند، به غیر از آنهایی که نگران بازگشت کمونیست ها به قدرت در روسیه هستند. اینان درعین حال پیوندهای عمیق با سرمایه داری تجاری دارند که از گسترش روابط تجاری و اقتصادی تهاتری و میان دولت ها وحشت دارند و آن را به مثابه صدور حکم مرگ خود می دانند. و این بجز جریان های فاسد و مافیایی است که در همه ارکان حکومت رخنه کرده و در نهایت امریکا و غرب را متحد خود و محل امن سرمایه گذاری هایش می داند. چشم انداز دست اندازی بر دلارهای نفتی و انتقال آن به حساب های خارجی برای اینان نیز بسیار جذاب تر از پروژه های صنعتی و گسترش زیرساخت ها و بنادر و راهها و غیره است که حاصل همکاری تهاتری با روسیه یا چین خواهد بود. سرنوشت روسیه ستیزی در ایران تا حدودی در اوکراین تعیین می شود ولی نه همه آن. با وضع کنونی و برنامه ها و گرایش ها و منافع اقتصادی نهفته در پشت دلارهای نفتی بنظر نمی رسد که روسیه ستیزی در ایران به این سادگی و به این زودی جای خود را به منطق و تفاهم و در نظر گرفتن منافع ملی بدهد!
تلگرام راه توده:
|
راه توده شماره 827 - 25 اسفند 1400
اشتراک
گذاری:
