امریکا و کشورهای اروپایی در هفته های اخیر جنجال تبلیغاتی بزرگی را درباره فروش یا ارسال پهپادهای ایرانی به روسیه به راه انداخته اند و حتی مداخله شورای امنیت سازمان ملل را خواستار شده اند. این در حالیست که خود آنها علاوه برآنکه تحریک کننده اوکراین به جنگ علیه مردم دنباس و روسیه بودند، در طی این مدت میلیاردها دلار انواع سلاح به آن کشور ارسال و مردم اوکراین را به گوشت دم توپ جنگ نیابتی علیه روسیه تبدیل کرده اند و بابت آن دلیلی هم نمی بینند به کسی حساب پس بدهند.

اینکه اروپا و امریکا بدرستی شکست در اوکراین را پایان آقایی خود بر جهان می دانند و بنابراین از نقش پهپادهای ایرانی در اوکراین سخت آزرده و نگران هستند عجیب نیست. عجیب اینجاست که نیروهایی در داخل ایران نیز نگران پایان یافتن آقایی غربی ها بر جهان هستند و همان سخنان را تکرار می کنند. علاوه بر چند تلویزیون و سایت و رسانه خارجی و یکی دو جین روزنامه و رسانه دست راستی داخلی که شبانه روز به تبلیغ علیه روسیه و بسود پیروزی امریکا و غرب در این جنگ مشغولند، برخی مسئولان سیاسی سابق یا کنونی جمهوری اسلامی نیز با این جماعت همراه هستند. صحبت فقط از گردانندگان روزنامه دنیای اقتصاد و جهان صنعت و همدلی کسانی نظیر صادق زیباکلام نیست، بلکه کسانی نظیر علی مطهری یا حشمت الله فلاحت پیشه (شیفته بی قرار امریکا و مترجم قانون اساسی آن کشور به زبان فارسی که تا مقام معاون علی لاریجانی و رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس نیز ارتقا یافته بود) که با صراحتی بیشتر بر ادعاهای غربی ها صحه گذاشته اند که گویا ایران به خاطر منافع روسیه وارد جنگ اوکراین شده است. براین اساس حتما منافع ایران در این است که روسیه شکست بخورد و امریکایی ها به راحتی نقشه خاورمیانه بزرگ و چندتکه کردن ایران را اجرا کنند. ایران اگر وارد جنگ اوکراین شده باشد از آینده و یکپارچگی خود دفاع کرده است و نه از منافع روسیه.

این اقایان در بی اطلاعی خود از اوضاع جهان (در بهترین فرض) ظاهرا نمی دانند که امریکایی ها اصولا استقلال هیچ کشوری را تحمل نمی کنند. کافیست به برخورد آنها با عربستان توجه شود. عربستان که دوست امریکاست و چند صدهزار نیروی نظامی امریکایی در آن کشور حضور دارند، فقط بخاطر اینکه تسلیم درخواست امریکا برای افزایش تولید نفت نشد اکنون زیر ذره بین مقامات امریکایی قرار گرفته که آن کشور را به پیامدهای سخت تهدید می کنند. با وجود آنکه عربستان اعلام کرد که ۴۰۰ میلیون دلار کمک بشردوستانه در اختیار اوکراین قرار می دهد، همین هفته پیش "|کارین ژان پی یر" سخنگوی کاخ سفید اعلام کرد : "این کمک بشردوستانه تصمیم اوپک پلاس را لغو نمی کند که برخلاف منافع امریکاست. ما درباره اقدامات بعدی جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا صحبت کرده‌ایم. او روابط خود با عربستان سعودی را مورد ارزیابی مجدد قرار خواهد داد." ایران اگر مثل عربستان سعودی به اوکراین کمک مالی هم  بکند تا زمانی که تسلیم محض خواست های آمریکا نباشد آنها راضی نمی شوند.

افراد دیگری مانند احمد زیدابادی از روابط متوازن با شرق و غرب صحبت می کنند که سخنی است از یک نظر درست. در واقع اگر ما قصد روابط متوازن با جهان داشتیم شریک اول تجاری مان در سه دهه گذشته آلمان و اروپا، و امریکا از طریق دبی نبود. فرزندان چهار هزار نفر از مسئولان کشور در اروپا و امریکا و کانادا زندگی نمی کردند. دو سال سفارت ایران در چین را بی سفیر نمی گذاشتیم. حجم تجارتمان با روسیه از افغانستان کمتر نبود. به پیشنهاد سرمایه گذاری ۵۰ میلیارد دلاری چینی ها در نوسازی زیرساخت ها و راهها و بنادر و راه اهن کشور پاسخ منفی نمی دادیم. سالی حداقل ده میلیارد دلار فرار سرمایه به اروپا و امریکا نداشتیم... اکنون که نخستین گام ها را در راه اندکی متوازن کردن روابطمان با غرب و شرق برداشته ایم آقایان یادشان افتاده که روابط با جهان باید متوازن باشد.

ولی اینان این روابط متوازن را هم درست درک نمی کنند. طوری صحبت می کنند که گویا تصمیم گیری درباره رابطه متوازن در دست ماست. سه دهه ایران خواست با امریکا حداقل رابطه را برقرار کند و شکست خورد. مگر در دوران هاشمی رفسنجانی قانون داماتو تصویب نشد که شرکت های امریکایی را از سرمایه گذاری در ایران منع می کرد و در زمان محمد خاتمی نبود که ایران را جزو محور شرارت قرار دادند؟ همه اینها به این دلیل بود که ایران نمی خواست رابطه متوازن با جهان برقرار کند بلکه بر در سرای امریکا و اروپا نشسته بود که خواجه بدر اید و برای خوشایند آنها مانع هرگونه توسعه روابط اقتصادی و سیاسی پایدار با چین و روسیه شده بود. مگر همین دو سال پیش نبود که آقای صالحی وزیر سابق خارجه ایران به امریکایی ها وعده می داد که ایران می تواند اخرین حلقه زنجیر محاصره روسیه شود؟ مدعیان رابطه متوازن با جهان چرا آن موقع به صرافت توازن نیفتادند؟ امروز هم برقرای رابطه ای با حداقل توازن با غرب مستلزم گسترش رابطه با شرق و اسیا و هند و چین و روسیه است. تا زمانی که ایران نشان ندهد که اماده است با تمام قدرت خود رابطه با این کشورها را گسترش دهد، امریکا و غرب دست از سر ما برنخواهند داشت و عقب نشینی نخواهند کرد. تنها در این صورت است که تحریم های آنها بی ثمر و به ضد خود تبدیل می شود. گسترش روابط با شرق شرط رفتن به سوی حداقل رابطه متوازن با غرب است.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده