1- جملات و کلماتی که شی جین پینگ رهبر چین در پایان نشست سالانه کنگره ملی خلق انتخاب کرد، بسیار شدیدالحن بود. رئیس جمهور چین، خواستار گسترش و تبدیل شدن نیروهای مسلح کشورش،همچون یک "دیوار بزرگ فولادین" شد. این را می توان تأیید مجدد درخواست وی، برای مدرن شدن سریع ارتش چین دانست. بودجه دفاعی چین 7.2 درصد تولید اقتصادی تعیین شده است.

آیا چنین ضرورتی وجود داشت؟

اگر بخواهید بدانید که رهبری دولت و حزب چین، چگونه به این نتیجه رسیده اند، می توانید نگاهی به رویدادهای کره جنوبی بیندازید. نیروهای مسلح این کشور اخیرا همراه با نیروهای مسلح ایالات متحده بزرگترین مانور مشترک خود در پنج سال اخیر را برگزار کرد. در حالی که این مانور رسماً کره شمالی را هدف قرار می دهد، اما هر کسی که با تلاش های بی وفقه ایالات متحده برای مقابله با ظهور چین بعنوان یک قدرت جهانی آشنا باشد، باید نگرانی های جمهوری خلق چین را، در مورد فعالیت های نظامی آمریکا در نزدیکی مرز خود را نیز درک کند.

شی در این نشست مشکل را به صورت کلی توضیح داد. او «تحقیر ملت» را یادآور شد، یعنی تلاش استعماگران برای انقیاد همه جانبه چین در قرن نوزدهم، و این که چگونه نیروهای استعماری کشوری را که در سال 1800 یک قدرت اقتصادی پیشرو، در جهان بود، در مدت کوتاهی و به سرعت به سقوط و فقر کشاندند. در آن زمان، چین قادر به دفاع نظامی از خود نبود و شکست خورد. و امروز همان قدرت‌ها یعنی آمریکا، ژاپن، بریتانیا، فرانسه و آلمان، بار دیگررویکردی نظامی را علیه این کشور اتخاذ کرده اند. پینگ در کنگره حزبی یادآور شد: «پس از یک قرن مبارزه» که با تأسیس حزب کمونیست آغاز و با ایجاد جمهوری خلق به امروز منتهی شد، مرحله تحقیر به پایان رسید. این یک «روند تاریخی برگشت ناپذیراست». اکنون بحث، تضمین حاکمیت ملی، امنیت و توسعه است. اکنون که ظهور چین، نه تنها سلطه اقتصادی، بلکه سلطه سیاسی غرب را زیر سوال می برد، "دیوار بزرگ فولادین" بیش از پیش مورد نیاز است. این واقعیت که پکن موفق شد، عربستان سعودی و ایران را متقاعد کند تا روابط دیپلماتیک خود را از سر بگیرند، و بدین طریق خود را به عنوان جایگزین واقعی ایالات متحده در خاورمیانه قرار دهد، ضربه سختی بر واشنگتن است. دراین باره که آیا تلاش پکن برای میانجیگری در جنگ اوکراین به ضربه دومی تبدیل خواهد شد یا نه، باید منتظر ماند و  دید. اگر پینگ موفق به پیشرفتی در این زمینه  شود، می توان گفت که چین از این پس نه تنها در اقتصاد جهانی، بلکه در سیاست جهانی نیز به جایگاهی پیشرو دست یافته است و بدین طریق سلطه جهانی غرب به پایان خود خواهد رسید.

2- حملات سیاسی و اقتصادی دولت های غربی علیه چین، که از سال ها پیش روندی افزایشی داشت، در ماه ها و هفته های اخیر به طرز محسوسی شدیدترشده است. این روند نه تنها نشست سالانه کنگره ملی خلق چین را تحت الشعاع قرار داد، بلکه موضوع اصلی آن نیز بود. این موضوع برشکل انتخاب افراد، اصلاحات ساختاری و تصمیمات سیاسی تاثیرگذار شد. سیاستمداران برجسته چینی این بار با صراحتی که برای استانداردهای آسیایی غیر معمول است، نظرات خود را بیان کردند. این لحن در سخنان رئیس جمهور شی جین، هنگامی که در حاشیه کنفرانس سالانه به صراحت از ایالات متحده نام برد، منعکس شد، وقتی که گفت «کشورهای غربی به رهبری ایالات متحده به دنبال مهار، محاصره و سرکوب همه جانبه چین هستند». این امر "چالش های بی سابقه و دشواری را برای توسعه" جمهوری خلق چین به همراه دارد. شی جین همچنین هشدار داد، که باید انتظار داشت «خطرات و چالش هایی که با آن روبرو هستیم، همچنان افزایش یابد و حتی شدیدتر شود».

گویی برای تایید این اظهارات، قدرت‌های غربی بر حملات خود افزودند. برای نمونه می توان از ماجرای بالون‌ها (که بعدا اعلام شد ویژه هواشناسی بودند- م) در آسمان امریکا، اتهاماتی مبنی بر استفاده پکن از جرثقیل‌های بندری ارزان قیمت یک سازنده چینی "زد پی ام سی برای جاسوسی از کشورهای خارجی، دخالت جمهوری خلق در انتخابات کانادا و یا طرح این پرسش که "آیا ویروس کووید-19 از یک آزمایشگاه چینی منشا گرفته است؟"، نام برد. تمامی این اتهامات، یک وجه مشترک دارند: اراده آشکار برای اتخاذ سیاست رویارویی سخت علیه چین و مشروعیت بخشیدن به این رویاروئی.

در این دوران افزایش رویارویی ها،جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده در پاییز امسال از یک "دهه سرنوشت ساز" صحبت کرد.

گفته می شود که پکن، با دولتی نسبتاً متحد به پیش می رود. پست های مهم به سیاستمدارانی که از نظر سیاسی به شی جین نزدیک هستند، داده شده است. از آنجایی که غرب به طور فزاینده ای در تلاش است، تا چین را از فناوری پیشرفته محروم نگه دارد، پکن برخی تجدید ساختارها را بویژه در زمینه های تجاری و فناوری آغاز کرده است. بعنوان مثال، هفته گذشته، هلند صادرات ماشین‌های تولید "چیپ [ii] " را محدودتر کرد. در سند اخیر شورای دولتی در پکن آمده است: «ما باید سیستم مدیریت و رهبری فناوری خود را سازماندهی کنیم تا بدین وسیله نقاط قوت خود را بهتر هماهنگ کرده و بر چالش‌ها در حوزه‌های اصلی فناوری غلبه کنیم. این امر با توجه به انسداد جریان فناوری از سوی غرب، «تسریع استقلال تکنولوژیک در سطح بالا» بسیار مهم می باشد.

این روند یک پیش زمینه نظامی نیز دارد. نه تنها آمریکا، بلکه متحدانش در شرق آسیا نیز بشدت در حال سازماندهی مجدد آرایش نظامی خود هستند. کره جنوبی بودجه نظامی خود را در سال های آینده به طور متوسط ​​6.8 درصد افزایش خواهد داد و ژاپن نیز قصد دارد در پنج سال آینده بودجه نیروهای مسلح خود را بیش از 50 درصد افزایش دهد. تایوان روز به روز تسلیحات جدید آمریکایی بیشتری را دریافت می کند. ایالات متحده نیز به نوبه خود در حال گسترش پایگاه های نظامی خویش در فیلیپین است. هفته گذشته، ژنرال کنت ویلس باخ[iii]، فرمانده نیروی هوایی آمریکا در اقیانوس آرام، آشکارا به خود بالید که در جنگ احتمالی بر سر تایوان، اولین گام نیروهای آمریکایی، غرق کردن کشتی های جنگی چین خواهد بود. در این نشست سالانه، شئی خواستار تسریع نوسازی نیروهای مسلح چین و ارتباط تنگاتنگ توسعه اقتصادی و فناوری با توسعه نظامی در آینده شد. یکی از دلایل آن اینست که: نیروهای نظامی در سراسر جهان به طور فزاینده ای به هوش مصنوعی متکی هستند. اگر واشنگتن موفق شود پکن را از تهیه "چیپ های"مورد نیاز محروم نگهدارد، در آن صورت جمهوری خلق می تواند به طرز خطرناکی از نظر نظامی از ایالات متحده عقب بماند. چین قصد افزایش 7.2 درصدی بودجه نظامی خود را در سال جاری دارد.

اگر غرب همچنان به این مسیر خود ادامه دهد، اوضاع به کجا خواهد انجامید؟ در جلسه سالانه کنگره ملی خلق نیز، سخنان غیرعادی و صریحی در این مورد بیان شد. «کین گانگ[iv]» وزیر امور خارجه جدید که از ابتدای سال جاری میلادی بر سر کار آمده است، خاطرنشان کرد که آمریکا «چین را رقیب اصلی خود و بزرگترین چالش ژئوپلیتیکی خود می‌داند». سیاستمداران واشنگتن در ماه های اخیر بارها اعلام کرده اند که برای جلوگیری از تشدید بی وقفه درگیری ها باید "نرده های محافظ" برای روابط دوجانبه ترسیم شود. چه اتفاقی درحال رخ دادن است؟

واشنگتن بیشتر و بیشتر در حال تشدید چالش ها است، اما در عین حال از پکن می‌خواهد که "با حرف یا عمل" واکنش نشان ندهد. "کین" گفت: «این غیرممکن است». وی ادامه داد: تا زمانی که ایالات متحده ترمز نکند و به مسیر اشتباه خود ادامه دهد، هیچ "نرده محافظی" نمی تواند از خروج از ریل، که منجر به درگیری و رویارویی می شود، جلوگیری کند. "کوین" هشدار داد که عواقب این اعمال «فاجعه بار» خواهد بود. بسیار عاقلانه خواهد بود، اگر  همگان، این هشدار او را یک عبارت توخالی تلقی نکنند.

        پیج فیسبوک راه توده