برای من بسیار تعجب آور است که تعدادی از دوستان می خواهند و تلاش میکنند که وقایع تاریخی، از جمله انقلاب 57 و وقایع بعد از آن را بر مبنای آگاهی و دانستن یا ندانستن های خود توضیح دهند و مناسبات اجتماعی [اقتصادی و فرهنگی و عقیدتی ] حاکم بر اکثریت مردم را نا دیده می گیرند. اینها روشنفکران و کنشگران سیاسی در سال 57 را نا آگاه و فریب خورده و یا ترسو می پندارند! همه فعالان سیاسی می دانستند که خمینی کتاب ولایت فقیه را سالها قبل نوشته و هوادارانش نیز مدافع آنند. وقتی که شیخ فضل الله نوری را شهید نامید - یعنی انقلاب مشروطه را نفی کرد - چه کسی جرات کرد و یا می توانست اعتراض کند؟ در آن شرایط اگر صدها هزار نفر هم علیه این نظرات به خیابان می آمدند فوری و توسط همین مردم سرکوب می شدند. کافیست شما جریان ملاقات کریم سنجابی رهبر وقت جبهه ملی با خمینی در پاریس را در گوگل بخوانید! او در همان ملاقات انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را با امضای خود تائید کرد تا خمینی او را بپذیرد. (او در کابینه مهندس بازرگان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی شد) در فرصتی دیگر در مورد اینکه چرا رویدادهای سال 57 انقلاب بود و یا انقلاب شد و چرا این انقلاب چهره اسلامی به خود گرفت و نه ملی و دمکراتیک می توان در یک فرصتی دیگر نوشت. اکنون فقط بایستی از گذشته آموخت. امروز و در شرایط کنونی بزرگترین خطر مرگ بار، جنگ داخلی و قومی و تجزیه ی ایران است. در نتیجه در تمام فعالیت ها و اظهاراتمان برای کسب آزادی های بیشتر و عدالت اجتماعی، وظیفه داریم که به  استقلال ایران بیاندیشیم و با تمام وجود از استقلال آن حفاظت کنیم.

(نقل از فیسبوک ناخدا ناصر صحافی از یاران و همکاران ناخدا افضلی در نیروی دریائی)

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده