ترجمه- جعفر پویا

گزارش، گزارشگر روزنامه اومانیته از بغداد:

مردم عراق از زمان حمله ایالات متحده به عراق در سال 2003، بمباران ها، هرج و مرج و خشونت اسلام گرایان را به یاد می آورد. در حالی که کشور در تلاش برای بهبودی است، مردم خواسته های خود را برای عدالت و آزادی بیان می کنند.

حیات الاسدی، دندانپزشک جوانی که به تازگی تولد 28 سالگی خود را جشن گرفته است،. با موهای پریشان و کفش‌های پر زرق و برق  در تراس کافه‌ای شیک در محله پرجنب‌ و جوش کرادا، در بغداد میگوید: «ما کودکی نداشتیم». تنها 7 سال داشتم که تانک های آمریکایی به بغداد رسیدند و ده ساله بودم که درگیری های جمعی در پایتخت به اوج خود رسید. سال های بعد بدترین سال ها بود. کودکی ما در هرج و مرج گذشت. با برادر کوچکم از دو پیاده رو متفاوت میرفتیم تا به مدرسه برسیم. چون در صورت حمله، والدین ما دو فرزند خود را به یکباره از دست ندهند. برای ما، هر ماشین، هر کامیون یک خطر بالقوه بود. خودروهای بمب‌گذاری شده در پایتخت در کمین بودند.»

بر اساس سرشماری ها، در طول هشت سال اشغال آمریکا، این درگیری جان نزدیک به 120 هزار نفر را گرفت. بین سال‌های 2003 تا 2023، تعداد قربانیان به 300 هزار نفر افزایش یافت. در زمان صدام حسین، عراق رویدادهای مختلفی را تجربه کرد. ابتدا جنگ با ایران از سال 1980 تا 1988 و سپس جنگ خلیج فارس. دراین جنگ ها چند صد هزار عراقی قربانی شدند. پیامدهای ویرانگر تحریم فاجعه دیگری بود که به عراق تحمیل شد. با این حال، حتی در دوران حکومت استبدادی صدام، همه در بغداد، دومین شهر بزرگ جهان عرب، می‌توانستند آزادانه بگردند. تهاجم آمریکا به سرعت همه چیز را از بین برد. ابتدا با خشونت، سپس با هموار کردن راه برای یک شورش وحشیانه توسط وفاداران به رئیس جمهور مخلوع، سپس توسط القاعده که  درگیری های فرقه ای را در پی داشت و ظهور "دولت اسلامی" در اوج خود بین سال های 2014 و 2017، که عراق را در هرج و مرج کامل فرو برد. بدین ترتیب نسلی که کودکی و نوجوانی خود در تونل فاجعه پشت فاجعه پشت سر گذاشته، اکنون امیدوار است بتواند گذشته را ورق بزند.

امروز، عراق پس از شکست "دولت اسلامی" در سال 2017، آرامش نسبی را تجربه می کند. زندگی کم کم به بغداد باز گشته. روز شنبه، گروهی از جوانان بغدادی در پارک ابونواس - به نام شاعر معروفی که در حدود سال 815 در این شهر درگذشت - ششمین دوره جشنواره بادبادک های خود را برگزار کردند. مانند کابل پایتخت افغانستان، این بازی در میان جوانان بغداد هم بسیار محبوب است. محمد ناصر، 26 ساله، یکی از برگزارکنندگان این جشن می گوید: «همه با یک بادبادک بازی می کنند". این  نماد صلح است. ده یا پانزده سال پیش این امکان وجود نداشت، اما عراقی ها پس از عبور از سختی ها بار دیگر این جشن را انجام دادند.

پارک "ابونواس "مملو از افراد و خانواده های بغدادی است. کودکان نوپا بادبادک های خود را زیر نگاه خیره والدین خود به پرواز در می آورند، نوجوانان به صورت گروهی قدم می زنند و سرشار از انرژی هستند. دختران جوان به دنبال یکدیگربه میدان می آیند. غرفه ها پر از مواد غذائی است، در حالی که جمعیت منتظر نوازندگانی است که قرار است روی صحنه بزرگی که به همین مناسبت برپا شده برنامه خود را اجرا کند، در چند قدمی مجسمه شاعر برجسته از که پس از دو دوره پرتلاطم، حالا بار دیگر شاهد پرواز بادبادک هاست.

اما نباید فراموش کرد که هنوز زندگی جوانان بزرگ شده در جنگ بشدت متزلزل است. جوانان عراقی می گویند. بیکاری افسارگسیخته که عمدتاً جوانان را تحت تأثیر قرار می دهد، سوخت اصلی جنبش اعتراضی گسترده ای بود که در اکتبر 2019 راه اندازی شد. علاوه بر این، معترضان جوان خواستار آزادی های فردی بیشتر و چشم اندازهای بهتر برای آینده هستند و از فساد گسترده ای می گویند که گریبان حکومت را گرفته است.

جنبش تشرین (اکتبر به زبان عربی) در موجی از خشونت های بی رویه توسط دولت، با حمایت شبه نظامیان، بدون توجه به خواست های مردم سرکوب شد و نزدیک به 600 کشته و 30000 زخمی بر جای گذاشت. اعتراضات برای تغییر بود. جوانان می گویند ما برای تغییر جنگیدیم زیرا هیچ شغل و فرصتی برای جوانان وجود ندارد. ما روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم.

 یک بازیگر 25 ساله سینما به یاد می آورد که  آن زمان، جنبش جرأت حضور در خیابان ها را نداشت. با این حال، تحول خواهی همچنان در ذهن جوانان بغدادی است. "نگرش ها تکامل یافته است. مخصوصا در میان زنان. زنان می گویند که اکنون می‌توانند کارهای بیشتری انجام دهند." سارا، یک دانشجوی 20 ساله زیست‌شناسی می گوید:

«قبل ازجنبش "تشرین،" زنان نمیتوانستند مانند امروز در جامعه حضور یابند. ما در صحبت کردن، بیان عقایدمان آزادتر شده ایم. اما در خانواده های ما تغییر کند است. کوشش می کنیم که قدم به قدم به آنجا برسیم. شاید 30 درصد مردم این حالت ذهنی را دارند. بقیه هنوز تحت تأثیر جامعه و احزاب هستند، اما امیدواریم این اتفاق بیفتد. چه کسی می داند، شاید ده سال دیگر کافه ای که در آن نشسته ایم را یک زن اداره کند.

نور 23 ساله که به تازگی از رشته شیمی فارغ التحصیل شده، اما بیکار است آینده خود را کمی غم انگیزتر می بیند و میگوید: « مدرکم را می خواهم به دیوار خانه آویزون کنم و برم در آشپزخانه»

احمد 26 ساله که در کافه نشسته نسبت به وضعیت فعلی بسیار تلخ تر است و میگوید: مشکل عمدتاً از احزاب سیاسی ناشی می‌شود. آنها تنها زمانی اهداف خود را دنبال می کنند که تحت تأثیر قدرت های خارجی قرار نگیرند. بیشتر آنها به ایران وفادار هستند، نه به عراق، و مردم عراق خود را در میانه همه چیز می بینند، بویژه جوانان .

چند متر دورتر، یک مرد تحویل غذا با موتورسیکلت می ایستد. او 21 سال دارد و اسمش "ساگاد "است. او نیز در تظاهرات شرکت داشته، اما از آن زمان، با تهدید شبه نظامیان نزدیک به احزاب شیعه، دیگر نمی تواند آینده ای در عراق تصور کند. می گوید: "از زندگیم در اینجا متنفرم. پدرم در خشونت های فرقه ای جان باخت. من دانشجوی مدیریت هستم، اما همزمان کار می کنم تا بتوانم هرینه زندگی خود را تامین کنم، دلم می خواهد عراق را ترک کنم. من می خواهم به اروپا بروم، هیچ آینده ای برای من در اینجا وجود ندارد." او با آگاهی از سختی مهاجرت و پشت سر گذاشتن عزیزانش، میگوید: «به روسیه می روم". این یک سفر طولانی است اما من برای هر چیزی آماده هستم.

شبکه های اجتماعی و اینترنت ساختار جامعه عراق را عمیقاً تغییر داده است. اکنون جوانان در ارتباط با سایر نقاط جهان از طریق اینترنت، بیش از تاریک گرایی مذهبی که توسط احزاب سیاسی ترویج می شود، ارزوهائی دارند وبه  اینده امیدوار هستند. به ویژه هنرمندان تصمیم گرفته اند با این مشکل مقابله کنند تا به افکار از پیش تعیین شده پایان دهند. "روداب احمد" با 26 سال سن یکی از مشهورترین بازیگران زن عراقی است. چهار سال پیش، او نیز در میدان تحریر راهپیمایی کرد تا از مقامات بخواهد که تغییر کنند. او از آن به بعد سعی می کند عراق را آنطور که می بیند مجسم کند و آن را به جهانیان نشان دهد. می گوید: این وظیفه ماست که تصویر مثبت تری از عراق نشان دهیم. دیگر نه تنها در مورد نکات منفی، بلکه در مورد فرهنگ و کارهای خوبی که انجام می دهیم نیز صحبت می کنیم. متقاعد کردن همسالان خودم مبنی بر اینکه آینده ای بهتر هنوز امکان پذیر است، اولین قدم  تشویق جوانان به تحمل مشکلات است.

 با 68 درصد جمعیتی که هنوز به 30 سالگی نرسیده اند، موازنه قوا می تواند به سرعت در عراق معکوس شود!

. Irak. La soif de vivre des enfants de la guerre | L'Humanité (humanite.fr

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده