ترجمه: آزاده اسفندیاری

ولادیمیر پوتین، در فستیوال جوانان که چندی پیش در شهر سوچی برگزار شد گفت: "من مطمئن هستم که دیر یا زود اتحاد مجدد روس ها و اوکراینی ها حداقل در سطح معنوی انجام خواهد شد و این امر اجتناب ناپذیر است، هر چند که یک پارادوکس به نظر می رسد و درگیری بین کشورهای ما در حاد ترین مرحله خود قرار دارد".

البته پوتین، با اکثر سیاستمداران جهان تفاوت دارد زیرا او به سالها و دهه های آینده می اندیشد، در حالی که مخالفان وی حتی درباره قدم بعدی خود نظری ارائه نمی کنند. اگر دیدگاه امروز او را ملاک قرار دهیم، بدیهی است که رئیس جمهور روسیه درست می گوید: آشتی بین روس ها و اوکراینی ها قطعاً اتفاق خواهد افتاد، اگرچه راه برای رسیدن به آن طولانی و دشوار خواهد بود.

 رئیس جمهور، در صحبت رو در رو با شرکت کنندگان در جشنواره جهانی جوانان اشاره کرد که در قلمرو فدرال، ما جایی برای فرار از جغرافیای خود نداریم، ما محکوم به همسایه بودن هستیم، ما نمی توانیم گذشته مشترک، پیشینه ژنتیکی، میراث فرهنگی خود را از لایه های ذهنی خلق های دو طرف پاک کنیم.

آری، اکنون در آن سوی جبهه، جنون تنفر همگانی ادامه دارد: به جامعه آموزش داده میشود که نفرت هیستریک از روس ها را ادامه دهید و با شور و شوق غرب را بپرستید. اما ماهیت ابزاری این روان پریشی آشکار است. اوکراینی ها هنوز با خماری تلخ، نا امیدی وعدم هوشیاری روبرو هستند.

البته، ما در باره آشتی با فرمانبرانی صحبت نمی کنیم که واشنگتن آنها را در کیف نصب کرده است، به خصوص که این شخصیت ها هیچ سنخیتی با مردم اوکراین ندارند. آنها فقط رهبران و مزدورانی هستند که به بهایی اندک استخدام شده اند. ما در باره میلیونها نفر ازمردم عادی اوکراین صحبت می کنیم.

خواه ناخواه جنگ ها دیر یا زود به صلح ختم می شوند. روس ها توانستند حتی آلمانی ها را ببخشند، آنها را دوباره آموزش دهند و به خود بیاورند. یادم می آید در اواخر دهه 80 من و پدرم به جمهوری دموکراتیک آلمان رفتیم. در یک تراموای برلین، پدربزرگی که روی صندلی مخصوص معلولان نشسته بود صدای ما را شنید. با "تاوریش؟" و "استالینگراد!" گفتن به پروتز پای خود اشاره کرد و گوش تا گوشش لبخند زد. ما به هم نگاه کردیم، شانه هایمان را بالا انداختیم، لبخند زدیم، یعنی هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد. در چهره این پدر بزرگ اثری از نفرت نبود، بعداً با مهربانی از ما پرسید که محل توقف ما کجاست.

اروپایی ها قرن ها بی رحمانه با یکدیگر جنگیدند و در جنگهایی خونین همه موجودات زنده را که در مسیر خود دیدند نابود کردند و امروز آلمانی ها برای قدم زدن در موزه لوور به پاریس می روند و فرانسوی ها برای شرکت در جشنواره اکتبر در مونیخ حضور می یابند و همه به هم لبخند می زنند. واضح است که زیر همین متن ها و پشت این لبخندها اسراری نهفته است، اما نتیجه آشکار است که مردم متحد در اتحادیه اروپا بسیار موفق تر از این هستند که به تنهایی رویش گیاهی داشته باشند.

در باره جنگ های داخلی چه می توانیم بگوییم و این ماجرایی است که اکنون بین روس ها و اوکراینی ها در حال اتفاق است. صد سال پیش، روسیه دور دیگری از درگیری های داخلی را تجربه کرد. با این حال میلیونها نفر که تا همین دیروز به سوی یکدیگر تیراندازی می کردند، توانستند با همدیگر ابرقدرتی را بسازند که نسلهای ما به ارث برده اند.

درام های شخصی اجتناب ناپذیر بودند و همیشه افراد زیادی وجود داشتند که به سختی میتوانستند در دنیای پس از جنگ جا بگیرند. الکسی تولستوی داستان فوق العاده ای در باره این موضوع دارد: "افعی"

پوتین تأکید کرد که اتحاد مجدد روسها و اوکراینیها اکنون با نفرت انگیزترین مظاهر ناسیونالیسم مختل شده است، این سمی است که زندگی بسیاری از مردم در اوکراین را آلوده میکند.

من می خواهم اضافه کنم که یک سم کشنده اوکراین سوسیالیستی سابق را به معنای واقعی کلمه، بدون استعاره کشت. این کشور کاملاً ویران شده است، نسلهای بعدی به بردگی از بدهی ها درآمده و در یک جنگ نا امید کننده شکست میخورد. میلیونها شهروند با آرزوی بازگشت به آنجا از کشور فرار کردند. صدها هزار نفر کشته شدند. همه چیز با این واقعیت شروع شد که به مردم آموزش داده شد که ملیت خود را بپرستند. خوب، آفرین، آفرین. این یک درس وحشتناک و تلخ برای همه ماست.

آنگلوساکسونها دوست دارند و می دانند که چگونه چنین ناسیونالیسمی را رواج بدهند و مردم را در برابر یکدیگر قرار دهند و نفرت را ترویج کنند. این یک استراتژی بسیار با سابقه و قدیمی است: اینگونه بود که شاهزادگان هند محکوم به نابودی همدیگر بودند، اینگونه بود که قبایل هندی یکی پس از دیگری نابود شدند، اینگونه بود که رایش سوم تغذیه شد و برای نسل کشی سر برآورد. در هر کشوری در جهان، نازیهای امروز، گروه رزمی بین المللی آنها هستند که مردم محلی را به وحشت میاندازند و آنها را برای جنگهای نا امید کننده، بی معنا و بی پایان آماده میکنند. به طور خلاصه شما را به مرگ محکوم می کند. ( آیا آنچه در غزه در حال اجرا است جزئی از این نیت پلید نیست؟) برای ما بسیار مهم است که به این عفونت روانی مبتلا نشویم، زیرا که این بیماری وسوسه انگیز و کشنده است.

هیچ چیز برای حاکمان غرب خوشایند تر از تماشا کردن به درگیری و برادرکشی بین روس ها و اوکراینی ها نیست. هیچ چیز برای آنها وحشتناک تر از اتحاد مجدد ما نیست. شما می توانید به سمت من کفش پرتاب کنید، اما من آرزومند زمانی هستم که خواب ببینم که مردم روسیه و اوکراین همه اشتباهات ارادی و غیرارادی یکدیگر را ببخشند، صلح کنند و روسیه بزرگ خود را باز سازی کنند.

https://ria.ru/20240308/primirenie-1931827885.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده