دکتر "سروش سهرابی"

تلاش برای جایگزینی تاریخ فاشیسم در اروپا با روایت هولوکاست که تا سطح کتابهای دبستانی پیش رفته برای توجیه رویکرد و روشهای مورد استفاده مشابه در اسراییل و نیز در جهان بوده است و حاکمان اسراییل و غرب مخالفتی با به کار گرفتن همان رویکرد و روش‌هایی که  فاشیستها در موردشان مورد نکوهش قرار گرفته‌اند، نداشته  و ندارند.

هم اکنون نیز می توان اشکارا دید که رویکرد برتری جویانه نسبت به دیگر انسانها همچنان باقیست و فاشیسم فقط برتری جویی ژرمنها نسبت به یهودیان نیست بلکه همه اشکال برتری جویی را در بر می گیرد. تفاوت در آنجاست که فاشیستهای دوران جنگ دوم جهانی سیاستهای خود را بی پرده تر اعلام میکردند و اکنون تلاش بر آنست تا همان رویکرد و روشها را در پوششهای دیگری که قابل قبول تر بنظر می رسد ارائه دهند.

گیدیون لوی ستون نویس مشهور هاآرتص سالها پیش در یک سخنرانی دلیل همراهی بیشتر اسراییلی‌ها با سیاستهای دولتشان  را به سه دلیل به ترتیب اهمیت نسبت داد:

دلیل اول اینکه بیشتر اسراییلی‌ها خود را برگزیده خدا میدانند و بنابراین می‌توانند هر رفتاری با دیگران انجام دهند.

دلیل دوم و مهمتر بعدی اینکه آنها نه تنها خود را قربانی که تنها قربانی رویدادها معرفی میکنند و به این ترتیب هر کاری را می‌توانند بعنوان راهکارهای ناگزیر پیش روی" قربانیان"  توجیه کنند.

و سوم و مهمترین دلیل اینکه بیشتر اسراییلی‌ها به طور سیستماتیک مخالفان خود را فاقد ویژگی های  انسانی معرفی می کنند و پس از آن هر کاری را علیه مخالفان مادون انسان خود توجیه میکنند.

این سخنرانی که سالها پیش انجام گرفته است گویی وضعیت کنونی جنگ در فلسطین را بیان میکند و همچنانکه می‌بینید بیشترین تلاشهای تبلیغاتی برای قربانی و مظلوم جلوه دادن اسراییلی‌ها و مادون انسان نشان دادن فلسطینی ها انجام میشود.

تبلیغات بسیاری در باره حمله هفتم اکتبر و نسبت دادن وحشی‌گری های بسیار به فلسطینی‌ها انجام شده است و حتی اکنون که روشن شده است عمده غیر نظامیان در آنروز توسط ارتش اسراییل کشته شده اند هیچ‌یک از بنگاه‌های تبلیغاتی نه تنها تلاشی برای تصحیح تبلیغات دروغین انجام نمی‌دهد که از آن مهمتر این دروغها که به منظور غیر انسانی نشان دادن چهره فلسطینی ها ترویج شدند هنوز مورد استفاده روسا و مسئولین بلند پایه غربی می‌باشند.

پیشتر و در جریان بررسی برنامه "گفتگوی سخت" با ایلان پاپه تاریخ نگار مترقی یهودی گفتیم که مجری برنامه بی بی سی تلاش داشت با اشاره و کنایه ویژگی هایی چون بربریت و خشونت را به اعراب مقاوم در برابر صهیونیستها نسبت دهد و  اکنون می بینیم این تلاشها بدون کمترین پرده پوشی و با وجود نبود انسجام منطقی در آنها ادامه می یابد.

حمله هفتم اکتبر که منجر به سقوط چند پادگان‌اسراییلی و اسارت بیش از دویست سرباز و از جمله افسران عالیرتبه شد  توسط کارشناسان با تجربه نظامی همچون اسکات ریتر یا کلنل مک گرگور بعنوان یک اقدام  برجسته مورد ارزیابی قرار گرفته است و بر خلاف آنها تلاش رسانه های جمعی غربی بر آنست که آنرا حمله ای علیه غیر نظامیان با تجاوز و سربریدن و به آتش کشیدن و....وانمود کنند. گویا مهاجمینی که به چنین موفقیت نظامی نایل شدند فرصت برای انجام کارهای دیگری از این دست را  نیز داشته اند. در هر حال این تبلیغات و نمایشها میتواند بی تردید عده ای را با خود همراه کند هر چند شمار باورمندان به این دروغها  هر روز کاهش میابد.

بدینسان مشاهده می کنیم که دو تجربه جنگ اکراین و جنگ خاورمیانه امکان  دیدن بهتر رویکردها و روشهای غرب که خود را  دمکراسی در برابر فاشیسم تعریف می‌کند  فراهم کرده است. به یاد داریم که در جریان بازدید زلنسکی از کانادا پیرمردی را بعنوان قهرمان بازمانده از جنگ اکراین در برابر  روسیه معرفی کردند و مجلسیان و  زلنسکی و نخست وزیر کانادا آنچنان او را تشویق کردند که برای خودش نیز غیر قابل باور بود. آن پیرمرد بازمانده ای از لشگر وافن اس اس آلمان هیتلری بود که کارنامه شان کشتن تعداد زیادی از یهودیان و لهستانی‌ها به جز اکراینی ها و روس‌ها بوده است. تصور نا آگاهی دولت و مجلس کانادا و از آن مهمتر زلنسکی که خود از خانواده بازماندگان یهودی اکراینی می‌باشد از سرگذشت واقعی آن پیرمرد تصور درستی نیست هر چند آنکه مجبور به اعتراض شد دولت لهستان به نام قربانیان لهستانی همکاران آلمان هیتلری بود.

این را هم میدانیم که  مسئول تام الاختیار اکراین از دو دهه پیش تا کنون و در دولتهای مختلف ویکتوریا نولاند معاون وزیر خارجه آمریکاست که او نیز از بازماندگان یهودیان اکراینی می‌باشد. سیاست آمریکا   از بیش از  دو دهه پیش آموزش و تقویت فاشیستهای اکراینی بوده است و در مقابل  اعتراضات همیشه وجود چهره های یهودی همچون زلنسکی در دولت اکراین یا خود ویکتوریا نولاند در وزارت امور خارجه آمریکا بعنوان دلیل تفاوت و فاصله با فاشیستها مورد تاکید قرار گرفته است. بنابراین پرسشی که بایستی به آن پاسخ داد آنست که ایا همراهی صهیونیستها و حاکمان دمکراسی های غربی با فاشیسم ناشی از اجبار و نیاز جدید است یا همگونی در ریشه های این جریانات ظاهرا متضاد و دشمن وجود دارد؟

میدانیم که ارتش آمریکا در ماههای پایانی جنگ در مونیخ متوقف شده و به جز تماشای نبردهای هولناک بین شوروی و آلمان مشغول بازیافت جنایتکاران جنگی و بیش از همه اکراین و کروواسی و کشورهای بالتیک و آلمان بود و دهها هزار اکراینی با وجود اعتراض دولت شوروی به آمریکا و کانادا و انگلستان و استرالیا فرستاده شدند و این در حالی بود که اکثریت مطلق یهودیان همچنانکه ایلان پاپه در گفتگو با بی بی سی بر آن تکیه کرد راهی به سمت این کشورها و چاره ای به جز مهاجرت به فلسطین نداشتند.

هم اکنون در دولتمردان و نمایندگان مجلس اکراین کسانی که زبان انگلیسی را بهتر از اکراینی صحبت میکنند و از بازماندگان فراری داده شدگان به سمت کشورهای انگلیسی زبان بوده اند تعدادشان کم نیست. ان فراری داده شدگان و این بازماندگان حلقه ارتباط فاشیستهای شکست خورده و فراری اکراینی با جمعیتهایی به خصوص در غرب اکراین بوده اند و فعالیت شدید آنها از دوران فروپاشی شوروی آغاز شد و به فاجعه کنونی اکراین انجامید.

میتوان گفت که آغاز جنگ اکراین آشکار شدن میزان نزدیکی همه انواع تفکرات فاشیستی از صهیونیسم اسراییلی و فاشیسم ضد روسی اکراینی و فاشیسم پشت نقاب دمکراسی غربی بود چون هر سه گروه در نوع نگرش به انسانها و برتر دانستن برخی بر دیگران تفاوتی ندارند. بدینسان این توجیه که وجود افرادی چون زلنسکی یا ویکتوریا نولاند خودبخود به معنی مسخره بودن اتهام همراهی با فاشیسم و نازیسم است هیچ پایه ای ندارد. آنچه آشکار است اینکه  فاشیسم یهودی و بازماندگان فاشیسم آلمانی گذشته ها را فراموش و در برابر خطر انسانهای "پست" به هم دست یاری داده اند. فاشیسم با نقاب دمکراسی نیز دهه هاست که پدرخوانده هر دو جریان، حامی یکی و نجات دهنده دیگری بوده و اکنون متحد هر دو می‌باشد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده