تدوین جعفر پویا

از پایان قیمومیت بریتانیا بر فلسطین تا سلطه استعمار، از جمله تقسیم فلسطین توسط سازمان ملل و جنگ شش روزه در سال 1967، تاریخ فلسطین به چهار مرحله تقسیم می شود.

از آغاز قرن بیستم، جنبش صهیونیستی ورود یهودیان اروپایی به سرزمینی را که به عنوان سرزمین اجدادی خود معرفی می کند، سازماندهی کرد. اندکی پس از اولین کنگره صهیونیستی که در سال 1897 ، صندوق ملی یهودیان ایجاد شد که خرید زمین یا خانه در فلسطین را تامین مالی می کند. این پروژه ناسیونالیستی، صهیونیستی از ابتدا استعماری است.

 اعلامیه "بالفور" در سال 1917 به مهاجرت یهودیان سرعت بخشید:

84000 یهودی در زمین های خریداری شده فلسطین در سال 1922 زندگی می کردن.

ورود  مهاجران بیشتر بهودیان  اروپایی به سرزمین فلسطین  به  تملک زمین های  فلسطینیان  سرعت بخشید : در سال 1930، 10 درصد از (50 درصد حاصلخیزترین زمین) های فلسطینیان به تملک یهودیان در آمد. مهاجران در امتداد سواحل مدیترانه، از" یافا تا حیفا "و در بخش حاصلخیز "جلیل "در اطراف دریاچه "طبریه "مستقر شدند.

در آغاز سال 1947، انگلستان اعلام کرد که از حق خود بر فلسطین چشم پوشی می کند. پس از هولوکاست، این ایده که یهودیان به یک خانه نیاز دارند - و لزوماً در فلسطین - قوت گرفت.

این سیاست جابجای جمعیتی "انتقال یهودیان از اروپا به سرزمین فلسطین " پس از جنگ جهانی دوم تعیین کننده شد. 

این سیاست از سوی ایالات متحده در زمان" ترومن " و همچنین از سوی اتحاد جماهیر شوروی حمایت شد که آن را ضربه ای به امپریالیسم بریتانیا می دانست. سازمان ملل یک کمیسیون ویژه ایجاد کرد که با دو پیشنهاد: ایجاد یک کشور مستقل یهودی و یک کشور مستقل فلسطینی، با قرار گرفتن شهر اورشلیم تحت کنترل بین المللی.

 55 درصد قلمرو به دولت یهود داده شد، اگرچه یهودیان تنها 33.7 درصد از ساکنان فلسطین را تشکیل می دادند.

کشور فلسطینی، به نوبه خود، به سه بخش  تقسیم شد: در شمال، غرب جلیل، با شهر عکا، در مرکز، منطقه ای بزرگتر از کرانه باختری کنونی و از جنوب در اطراف نوار غزه فعلی. .

پس از جنگ 6 روزه در سال 1967 اسرائیل سرزمین خود را وسعت بخشید.

از آغاز دهه 1970، اشغال سرزمین فلسطینی ها با استعمار همراه شد و اورشلیم نیز پایتخت اسرائیل اعلام شد و تضاد میان یهودیان و فلسطینی ها چنان شدت گرفت که به لحظه کنونی و جنگ د رغزه انجامید.

 Israël-Palestine : 4 cartes pour comprendre 75 ans de tragédies - L'Humanité (humanite.fr).

        پیج فیسبوک راه توده