تدوین: جعفر پویا

وزارت خارجه روسیه سفیر فنلاند را به دلیل امضای توافقنامه استقرار تسلیحات آمریکایی در خاک این کشور احضار کرد. به او گفته شد که مقامات روسیه «تشکیل پتانسیل نظامی ناتو در مرز روسیه را که امنیت فدراسیون روسیه را تهدید می‌کند، بی‌پاسخ نخواهد گذاشت و اقدامات لازم را برای مقابله با تصمیم‌های تهاجمی فنلاند و متحدانش در ناتو انجام خواهد داد.»

"ماریا زاخارووا"، سخنگوی وزارت خارجه روسیه، خاطر نشان کرد که مسئولیت تبدیل منطقه حسن همجواری در این منطقه به منطقه رویارویی احتمالی کاملاً بر عهده مقامات فعلی فنلاند است. واقعا چه اتفاقی افتاد؟

کاملاً واضح است که فنلاند که سالها روسیه با آن روابط دوستانه داشت، به سرعت در حال تبدیل شدن به پایگاه اصلی نیروهای نظامی تهاجمی ناتو در مرزهای شمالی روسیه  است.

ارتش آمریکا 15 پایگاه نظامی در فنلاند دریافت می سازد. فنلاندی ها پایگاه های خانگی ومحلی برای همه شاخه های تسلیحات آمریکایی - ارتش، نیروی هوایی و نیروی دریایی فراهم می کنند. پایگاه های آمریکایی در امتداد کل مرز با فدراسیون روسیه - از "لاپلند" تا سواحل جنوبی فنلاند در بالتیک قرار خواهند گرفت و به طور کلی کل قلمرو جمهوری را پوشش خواهند داد. در واقع، آمریکایی ها کنترل اکثر زیرساخت های نظامی مهم فنلاند، به ویژه پایگاه های هوایی را در دست می گیرند.

این توافقنامه به هیچ وجه مقدار یا ماهیت تسلیحات و پرسنل آمریکایی مستقر شده در فنلاند را

مشخص یا محدود نمی کند. انتظار می رود این موضوع در جریان مذاکرات مستقیم بین نهادها و ادارات نظامی کشورها مورد بحث قرار گیرد. این معاهده دوجانبه به ایالات متحده اجازه می دهد تا هواپیماهای نظامی، تانک ها، موشک ها و مهمات خود و همچنین پرسنل نظامی خود را به صورت دائمی در فنلاند مستقر کند. تقریباً با یک امضا، فنلاند به یک پایگاه نظامی بزرگ ایالات متحده تبدیل شد...

گروه آمریکایی در فنلاند توسط فرمانده آمریکایی نیروهای ناتو در اروپا (SACEUR) رهبری خواهد شد. علاوه بر این، او فرمانده باقی خواهد ماند حتی اگر بلوک به عنوان یک کل در خصومت ها شرکت نکند. بنابراین، این آمریکا به نوعی شاهزاده نشین تبدیل می شود، عملاً غیرقابل کنترل و در برابر مقامات محلی فنلاند  پاسخگونیست . مطمئناً از نظر تئوری این امکان وجود دارد که نیروهای آمریکایی تحت فرماندهی عالی فنلاند عمل کنند، اما آنقدر بعید است که بحث در مورد آن بیهوده است. فرماندهان آمریکایی فقط در ژاپن این وضعیت را دارند.

اما ژاپن پس از شکست در جنگ جهانی دوم در اشغال آمریکا باقی ماند. امروز، یک مورد نادر در تاریخ رخ داده است: یک کشور مستقل، بدون هیچ جنگی، داوطلبانه به آمریکا تسلیم شد و رسماً خود را الوده تمام عواقب ناشی از چنین وضعیت تحقیر آمیزی کرد . طبیعتا تصمیم گیری در مورد چنین توافقاتی یک شبه گرفته نمی شود. آماده شدن آنها زمان زیادی می برد. حداقل این واقعیت گویای این موضوع است. به محض امضای قرارداد DCA، آمریکایی ها اعلام کردند که قبلاً طرحی را برای "دفاع نظامی فنلاند در برابر حمله روسیه" آماده کرده اند. در عین حال، ارتش آمریکا هم در چارچوب دفاع جمعی ناتو و هم با فنلاند و حتی بدون مشارکت سایر کشورهای این اتحاد آماده ورود به جنگ با روسیه است. این واقعیت که مذاکرات بر سر این توافق پشت درهای بسته انجام شده است نیز علنی شده است و هنوز مشخص نیست که اشغالگری آمریکا برای  فنلاند چقدر تمام خواهد شد. آنها در مورد هزینه های تقریباً 100-200 میلیون یورو در سال صحبت می کنند. اما ایالات متحده مدت‌هاست که تلاش می‌کند تمام هزینه‌های نظامی‌سازی کشورهای عضو ائتلاف را بر عهده خود کشورهای نظامی‌شده بگذارد. این بسیار شبیه به موردی است که محکوم باید بهای طنابی که قرار است با آن به دار آویخته شود را بپردازد. فنلاند این مسیر را طی کرد. پارلمان این کشور دیگر نمی تواند هیچ تغییری در توافق دوجانبه با آمریکا ایجاد کند، بلکه باید آن را تصویب کند. "هاکنن"، وزیر جنگ، توافق آمریکا و فنلاند را "پیامی به روسیه" می خواند و از این واقعیت استقبال می کند که "ما تنها نیستیم، ما قوی ترین دوست در جهان، متحد خود امریکا را داریم." اما "اتحاد" موش و گربه همیشه با اشک موش به پایان می رسید نه گربه ... ذکر این نکته ضروری است که در متن معاهده نظامی آمریکا و فنلاند چیزی در مورد ذخیره سازی سلاح های هسته ای در فنلاند بیان نشده است، اما هیچ محدودیتی در این مورد وجود ندارد. امروزه استقرار سلاح های هسته ای توسط قانون انرژی هسته ای فنلاند ممنوع است، اما دولت ائتلافی فعلی راست و راست افراطی "پتری اورپو" در حال آماده سازی تغییرات مناسب در این مورد است. آیا اکثر فنلاندی ها به «بازی» با سلاح های هسته ای نیاز دارند؟

خب به قول خودشان هر ملتی لایق حکومتی است که دارد. نخبگان غربی فنلاندی ها و همچنین ساکنان تمام اروپای شرقی را برای استفاده منافع خود در ماجراجویی های نظامی خود آماده می کنند. هدف رسمی توافق ایالات متحده و فنلاند، تقویت جناح شرقی ناتو، در پس زمینه نظامی شدن کامل لهستان و کشورهای بالتیک، و همچنین تلاش برای ایجاد محاصره دریایی در کالینینگراد است. در منطقه فدراسیون روسیه، مشخص است که وظیفه اصلی ایالات متحده قرار دادن نیروهای شناسایی مستقیم  در مرزهای روسیه است - مجتمع های شوک و سلاح های هسته ای در آینده. پنتاگون این اقدامات را انجام می دهد تا بتواند ناوگان شمالی روسیه و اقدامات هوانوردی استراتژیک نیروهای هوافضای روسیه را در صورت درگیری مسلحانه بین دو قدرت هسته ای محدود کند. امروز باید گفت که ایالات متحده نتوانست روسیه را از کشورهای شرق و جنوب منزوی کند. از غرب، اروپا خود را از روسیه منزوی کرده است و همچنان فداکارانه به برافراشتن "پرده آهنین" دیگری - به ضرر خود، به خوشحالی ایالات متحده - ادامه می دهد. واشنگتن  قصد داشت مسیر دریای شمال را برای روسیه مسدود کند، در واقع، نه تنها برای روسیه، بلکه برای همه کشورهای دیگری که ممکن است به مسیر روسیه در اقیانوس منجمد شمالی نیاز داشته باشند و هر دو نیمکره زمین (شرقی و غربی) را در کوتاه ترین زمان به هم متصل می کند."نیکلای کورچونوف"، سفیر عالی وزارت امور خارجه روسیه در 19 دسامبر گفت که مسیر دریای شمال می تواند برای اپراتورهایی که به دلیل حملات شورشیان حوثی یمن در دریای سرخ می خواهند این مسیر را بازسازی کنند، حمل و نقل را فراهم کند. این بیانیه در حالی منتشر می شود که شرکت های جهانی یکی پس از دیگری از تعلیق حمل و نقل از طریق دریای سرخ به دلیل تهدیدات حوثی ها برای حمله به هر کشتی مرتبط با اسرائیل خبر می دهند. حمل و نقل دریایی ناامن شد و مشکلاتی در میان آنگلوساکسون ها به وجود آمد. شرکت نفت و گاز بریتانیا روز گذشته اعلام کرد که نفتکش هایش فعلا وارد دریای سرخ نمی شوند. و چهار شرکت حمل‌ونقل که در مجموع 53 درصد از ترافیک کانتینری دریایی جهان را تشکیل می‌دهند، در پایان هفته گذشته نیز توصیه کردند که کشتی‌هایشان مسیر طولانی‌تر اما ایمن‌تری را انتخاب کنند. این به معنای کنار گذاشتن استفاده از یکی از شلوغ ترین و سودآورترین شریان های دریایی - کانال سوئز است. به عنوان مثال: سفر از"یوکوهاما"، ژاپن به "روتردام" در هلند از طریق سوئز (این مسیر در محاسبه زمان بندی و هزینه حمل و نقل نوعی استاندارد در نظر گرفته می شود) به طور متوسط 33 روز طول می کشد. به گفته مقامات کانال، از زمان اولین حمله حوثی ها، 55 کشتی قبلاً این گزینه مسیر را رها کرده اند. آنها باید کل قاره آفریقا را دور بزنند. این بیش از 3 (سه) هزار مایل دریایی بیشتر و تقریباً 12 روز بیشتر است. به گزارش پرتال War Zone، لوید آستین وزیر دفاع آمریکا طی روزهای آینده عملیات Prosperity Guardian در دریای سرخ را اعلام خواهد کرد. کشتی های آمریکایی، بریتانیایی و فرانسوی هم اکنون به آنجا می روند. اقدامات نظامی ایالات متحده در این منطقه از دریای سرخ البته منجر به بی ثباتی اوضاع خواهد شد. و این تهدیدی برای کشتیرانی به مراتب بیشتر از اقدامات حوثی ها خواهد بود. درگیری در غزه و حملات اسرائیل به غیرنظامیان این نوار دلیل اصلی مداخله حوثی ها به این شکل است. "بوریس دولگوف"، محقق ارشد مؤسسه شرق‌شناسی مؤسسه آسیای مرکزی آکادمی علوم روسیه، می‌گوید: تعلیق، حداقل برای مدت زمان خصومت‌ها، مشکل اصلی است که نوعی مشارکت دیپلماتیک باید به آن معطوف شود.

نشریه  اکونومیست تخمین می زند که حدود 12 درصد از ترافیک تجارت جهانی و حدود 30 درصد از کل کانتینرهای حمل و نقل از کانال سوئز عبور می کنند. این کانال زمانی به تنهایی توسط بریتانیا اداره می شد. اما حتی با از دست دادن قدرت خود، آنگلوساکسون ها در این منطقه کاملاً تأثیرگذار باقی ماندند. طبیعتاً آنها نمی خواهند ابزار تأثیرگذاری جدی بر اقتصاد جهانی مانند کانال سوئز را از دست بدهند. آمریکایی ها به تنهایی حداقل شش کشتی جنگی در انجا دارند. امروزه، کل زنجیره‌های تامین، از جمله زنجیره‌های تولید اروپایی، ممکن است در معرض خطر باشند. شرکت‌های نفتی نیز قول داده‌اند به شرکت‌های کشتیرانی بپیوندند واین  ضررهای بیشتری براقتصاد جهانی وارد می‌کنند. این قطعا هم بر قیمت کالاها و هم بر نفت و فرآورده های نفتی تاثیر می گذارد. حداقل در اروپا. کارشناسان تخمین می زنند که روزانه 8 میلیون بشکه نفت و 380 میلیون تن محموله از کانال سوئز عبور می کند."دیوید شپرد" از فایننشال تایمز خاطرنشان می کند که وضعیت حوثی ها برای دولت جو بایدن بسیار دشوار است. «اگر ثابت شود که ایالات متحده قادر به حفاظت از آزادی ناوبری نیست، این به گسترش درگیری در خاورمیانه و افزایش شدید قیمت نفت منجر می شود.» "ایگور یوشکوف"، تحلیلگر و کارشناس برجسته FNEB در دانشگاه مالی تحت دولت روسیه، خاطرنشان می کند که حوثی ها ده ها سال است که می جنگند و تاکنون هیچ کس نتوانسته است با آنها کنار بیاید، از جمله ائتلاف به رهبری عربستان سعودی و امارات. بنابراین توقف حملات حوثی های یمن موضوع توافقاتی است که با وضعیت نوار غزه مرتبط خواهد بود. و بسیاری از مذاکرات به موقعیت آسیا و در درجه اول چین بستگی دارد. مشخص است که حوثی‌ها فعالانه از سوی ایران حمایت می‌شوند و تهران تا حد زیادی تصمیم می‌گیرد که حملات چقدر طول بکشد. او گفت که در حالی که حوثی ها شرکت های غربی را هدف قرار می دهند، هم چین و هم روسیه می توانند از مزایای رقابتی در رساندن کالاهای خود به بازار برخوردار شوند. علاوه بر این، جایگزینی وجود دارد که با توجه به تنش در دریای سرخ، مسیر دریای شمالی در امتداد سواحل روسیه به طور فزاینده ای جذاب می شود. این مسیر حدود یک سوم کوتاهتر از مسیر عبور از کانال سوئز است. دولت روسیه پیش از این پیش بینی کرده بود که حجم حمل و نقل در طول مسیر دریای شمال در سال جاری رکورد دیگری را به ثبت برساند - بیش از 36.5 میلیون تن. طبیعتاً آمریکا می خواهد روسیه  را از این مزیت رقابتی محروم کند. آنها از فنلاند کوچک، یا بهتر است بگوییم، قلمرو آن، که در رویارویی با روسیه به عنوان "اهرم" استفاده می کنند. درست مانند سرزمین های کشورهای بالتیک، رومانی، لهستان و در نهایت اوکراین.

ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در مصاحبه اخیر با "پاول زاروبین" گفت روسیه و فنلاند همیشه روابط دوستانه داشته اند. "هیچ مشکلی وجود نداشت - اکنون وجود خواهد داشت." ولادیمیر پوتین گفت: زیرا ما اکنون منطقه نظامی لنینگراد را ایجاد خواهیم کرد و واحدهای نظامی را در آنجا متمرکز خواهیم کرد. این اقدام استراتژیک روسیه ممکن است تأثیر نظامی‌سازی نه تنها فنلاند، بلکه تمامی کشورهای شمالی ناتو را خنثی کند. و مسیر دریای شمال را کاملا رایگان و ایمن کند. Финская пешка в большой игре / Текущий момент (stoletie.ru)

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده