ترجمه ـ عسگر داوودی

توضیح مترجم: «پل کریگ رابرتز» اقتصاددان و ناشر امریکایی دارای مدرک دکترا از دانشگاه ویرجینیاست او در دانشگاه های کالیفرنیا، برکلی، کالج مرتون و دانشگاه اکسفورد تدریس کرده و ده ها کتاب و صدها مقاله در رابطه با مسائل سیاسی و اجتماعی ایالات متحده دارد. او به عنوان دستیار وزیر خزانه داری در دولت رونالد ریگان کار کرده است.

به اعتقاد او، آغاز سیاست های اقتصادی نئولیبرال از زمان ریگان منجر به بحران مالی سال 2008 شد. او به بهترین وجه در کتاب «شکست سرمایه داری لسه فر» و کتاب «فرسایش اقتصادی غرب (2012)» این موضوع را تشریح کرده است. او سردبیر و سرمقاله نویس وال استریت ژورنال، سرمقاله نویس هفته کسب و کار و سرویس خبری Scripps Howard بوده است. کنگره ایالات متحده در 30 مورد او را بعنوان نظریه پرداز اقتصادی برای سخنرانی دعوت کرده است. «رابرتز» از طرح های جنگی امریکا علیه ایران انتقاد می کند. او همچنین از سیاست های اسرائیل انتقاد می کند. او در مقاله «دزدان دریایی مدیترانه»، برای رسانه Counter Punch، نوشت که اسرائیل عمل «سرقت زمین» از بومیان امریکایی را توسط مهاجران امریکایی به مدت 60 سال تکرار کرده است. نوار غزه «بزرگترین اردوگاه کار اجباری در جهان» پر از افرادی است که از فلسطین اخراج شده اند تا اسرائیل بتواند زمین های آنها را غصب کند. او وزارت امور خارجه امریکا را «عروسک خیمه شب بازی» اسرائیل و امریکا می داند و اسرائیل را حاکمیتی « دست نشانده» ارزیابی می کند. «رابرتز» همچنین با تهاجم دولت بوش در سال 2003 علیه عراق مخالفت کرد. گزیده مطلب «پل کریگ رابرتز» که اخیرا منتشر شده را در زیر می خوانید:

«من اغلب ابراز نگرانی کرده ام که «عدم اقدام پیشگیرانه» توسط «پوتین»، «شی» و «ایران» امکان گسترش تجاوز اسرائیل و امریکا در خاورمیانه را به حداکثر می رساند و منجر به رویارویی خطرناک و حتی وقوع جنگ هسته ای می شود. توجه داشته باشید که «هدف استراتژیک و نهایی اسرائیل و واشنگتن حمله با چماق ناتو به ایران است.» در نتیجه ایران در مقام دفاعِ مشروع، مجبور به ورود در درگیری های منطقه ای فعلی می شود. درگیری بین اسرائیل، حماس، حزب الله، واشنگتن و حوثی ها (انصار الله) عملا حاصل و نتیجه عملکرد استراتژیک ایالات متحده با دست اسرائیل در منطقه خاورمیانه است. در یک کلام عامل کلیه درگیریهای فعلی خاورمیانه ریشه در برنامه ریزی نهایی اسرائیل و آمریکا علیه ایران دارد و این برنامه تهاجمی می تواند تمام کشورهای دنیا را به جنگ آلوده کرده و حتی بشریت را به لبه پرتگاه اتمی بکشاند.

خنثی کردن این برنامه تهاجمی آمریکا و اسرائیل و جلوگیری از گسترش جنگ اسرائیل علیه فلسطین برای روسیه، چین و ایران بسیار آسان است. تنها کاری که آنها باید انجام دهند این است که یک «معاهده دفاعی مشترک» امضاء کنند. بدین معنا که «حمله به یکی از آنها، حمله به دو کشور دوست دیگر است.» این موضوعی است که خود غرب آنرا «قانون» ناتو اعلام کرده است.

شایعاتی که من در مطبوعات هند و نه در رسانه های امریکایی خوانده ام، مدعی است وزارت دفاع روسیه، اظهار کرده است که مابین روسیه و ایران پیمانی در حال انعقاد است که در آن دو کشور تعهد متقابل خود را به اصول اساسی روابط روسیه و ایران، از جمله احترام بی قید و شرط به حاکمیت و تمامیت ارضی یکدیگر، اعلام می کنند.

این البته خبر خوبی است. چنین تصمیمی نشان می دهد که پوتین در نهایت متوجه شده است که اگر ایران بدون محافظت باقی بماند، آسیب پذیر خواهد بود و اگر ایران سقوط کند، واشنگتن امکان بسیج و ارسال مستقیم باز هم بیشتر داعش و دیگر «جهادی ها» به فدراسیون روسیه و جمهوری های شوروی سابق آسیای مرکزی را خواهد داشت.

البته عیب کار این است که وجود چنین پیمانی قبل از اجرایی شدن آن اعلام شده است. مشخص نیست که چنین شایعه ای بالاخره چه زمانی عملی خواهد شد. بنابراین شیوع چنین ادعایی، پیام به واشنگتن و اسرائیل است که همین حالا، قبل از اجرایی شدن چنین توافقی، به ایران حمله کنند. بله. این خطر محتمل است که اتفاق بیفتد. پوتین به اشتباه سیاست خود را فقط برای جلوگیری از تشدید درگیری در خاورمیانه متمرکز کرده است. اهمال و بی توجهی پوتین برای اتمام کار یک « پیمان دفاعی»، خطر تهاجم به ایران و گسترش جنگ در حدی بی سابقه و نه تنها در منطقه خاورمیانه بلکه در سطح بین الملل را ممکن می کند.

اگر پیمان روسیه و ایران فقط و به طور ضمنی یک پیمان دفاعی «صوری» باشد، در اینصورت می توان شرط بندی کرد که «ویکتوریا نولاند» و دیگر «عوامل نومحافظه کار امریکاییِ اسرائیل» که سیاست خارجی ایالات متحده را کنترل می کنند، سعی خواهند کرد قبل از اینکه چنین پیمانی از تئوری به عمل تبدیل شده و به اجرا در آید، به ایران حمله کنند، با این استدال و ادعا که «این یک توافق دفاعی متقابل نیست!»

البته تاکنون اقدامات کوچک مثبتی نیز در این رابطه بعمل آمده است اما چنین اقداماتی اصلا کافی نیست. مثلا چین این ابتکار را داشت که میانجی یک توافق صلح بین ایران و عربستان سعودی شود. این یک ضربه اساسی به واشنگتن و اسرائیل بود. از طرفی «سازمان بریکس» مورد علاقهِ پوتین، ایران، عربستان سعودی، مصر و امارات متحده عربی را به هم نزدیک کرده است. دلار زدائی از دلارهای نفتی، مورد توجه ویژه عربستان واقع شده است.

البته یک نشانه خوب از طرف روسیه وجود دارد. روسیه گشت های هوایی بر فراز بلندی های جولان سوریه در مرز با اسرائیل را اعلام کرده است. پوتین از حمله واشنگتن به سوریه جلوگیری کرد، اما به امید برقراری صلح در منطقه. پوتین به اشتباه در مقابل غارت میادین نفتی سوریه سکوت کرده است. روسیه با حملات هوایی و موشکی اسرائیل و آمریکا به خاک سوریه مقابله نمی کند و ظاهرا مانع از استفاده سوریه از سیستم دفاع هوایی S-300 شده است.

در ایالات متحده صحبت های زیادی در مورد بحران موجود، سیستم های تسلیحاتی منسوخ شده کشور، بدهی های بیش از حد، ناتوانی در استخدام سربازان و غیره وجود دارد و بیشتر آنها درست است، اما نومحافظه کاران تصمیم گیرنده در آمریکا هنوز اعتماد به نفس خود را حفظ کرده اند.

می دانم که به نظر خیلی ها انتقادها و پیشنهادهای من به پوتین متکبرانه ارزیابی می شود، اما نظرات من مشاوره نیست بلکه وصف موقعیت و صحنه سیاسی موجود است و اینکه «برای جلوگیری از حمله امریکا و اسرائیل به ایران باید اتحادی بین روسیه، چین و ایران وجود داشته باشد» که احتمالا شامل «ترکیه» نیز خواهد شد. در حال حاضر، ایران به سیستم های دفاع هوایی بسیار موثر روسیه نیاز دارد و اگر ایران آنها را نداشته باشد، به موشک های دوربرد مافوق صوت روسیه نیازمند است.

جهان چند قطبی که پوتین همیشه در مورد آن صحبت می کند، بدون «معاهده نظامی روسیه و چین و ایران» در مقام «دفاع متقابل» تحقق نخواهد یافت. فراموش نکنیم بدون انعقاد یک پیمان استراتژیک و «اقدامات مشترک روسیه، چین وایران» بمنظور«دفاع متقابل»، جنگ و تهاجم امپریالیستی در منطقه خاورمیانه و علیه ایران اجتناب ناپذیر است.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده