نگاهی بین المللی
به قدرت و توان
نظامی ایران

ترجمه- فرزاد فروزنده

ایران دارای هواپیماهای بدون سرنشین، موشک ها و نیروهایی در منطقه دارد که به نیابتی مشهورند. اینگونه است که ایران بیشتر و بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

آخرین بار زمانی که پهپادهای انتحاری شاهد-136  در آسمان اوکراین به پرواز در آمدند مشخص شده که ایران به یک ابرقدرت نظامی تبدیل شده است.

به منظور نشان دادن قدرت بسیار فراتر از مرزهای ایران، این کشور غنی از نفت نه تنها می تواند از زرادخانه بزرگی از هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کند، بلکه ایران تعداد قابل توجهی موشک دوربرد در اختیار دارد.

در حالی که توانایی های نظامی ایران پس از پایان جنگ خلیج فارس به دلیل تلفات سنگین هنوز بسیار محدود بود، ایران از آن زمان قاطعانه در تحقیق و توسعه فناوری نظامی داخلی سرمایه گذاری کرد و این درحالی است که ایران تحت رژیم تحریم هایی قرار دارد که برای دهه ها به درجات مختلف به ایران تحمیل شده است. اولین تحریم ها در سال 1979 اعمال شد اما بیشتر تحریم هایی که امروز اعمال می شوند به سال 2018 باز می گردد.

در زمان شاه، واردات اسلحه به ایران تقریبا در انحصاری ایالات متحده بود. پس از انقلاب و با تحریم ها ایران مجبور شد به صنعت تسلیحاتی خود تکیه کند.

در اوایل سال 2012، ایران در تولید تسلیحات خودکفا شد. ظهور ایران برای تبدیل شدن به یک ابرقدرت نظامی توسط دو عامل هدایت شده است: منابع طبیعی و انسانی.

ایران پنجمین کشور ثروتمند جهان از نظر مواد خام است. پیش از چین. این کشور وابسته به واردات گسترده مواد خام نیست. تمام منابع کلیدی ضروری در کشور وجود دارد، در کنار نفت و گاز، آهن، زغال سنگ، مس، الومینیوم، نقره، طلا، منگنز.

این فراوانی مواد خام در کنار ارتش عظیمی از مهندسان قرار گرفته است. نکته شگفت انگیز این است که ایران در زمینه اموزش مهندسان در خط مقدم جهان قرار گرفته است.

پس از روسیه و تقریبا همطراز با ایالات متحده، ایران در جایگاه سوم قرار دارد. برای سال ها، اطلاعات شگفت انگیزی در گردش بوده است. این اطلاعات می گوید که 70 درصد مهندسان اموزش دیده ایران زنان هستند.

در سال 2007، ایران نسبت دانشجوی در حال تحصیلش 10/2درصد بود. با این ارزش، ایران در کنار گروهی از کشورهای دارای بالاترین نسبت فارغ التحصیلان دانشگاه قرار گرفته است. با تقریبا  88 میلیون جمعیت، این کشور در حال حاضر پرجمعیت تر از المان است.

ظاهرا دو جنگ تهاجمی امریکا علیه عراق، درایران با جزئیات مورد مطالعه قرار گرفته است، زیرا ایران سه اولویت تسلیحاتی را از آن پس تعیین کرد: دفاع هوایی، هواپیماهای بدون سرنشین و موشک.

در جنگهای اول و دوم خلیج فارس، در درجه اول نیروی هوایی امریکا بود که توانست ضربات قاطعی به ارتش عراق وارد کند.

حتی امروز، دستیابی به برتری هوایی هدف اصلی هر عملیات نظامی ناتو، معماری نیروهای مسلح، جهت گیری استراتژیک انها به سمت نیروهای هوایی و دستیابی به برتری هوایی است.

ایران با یک برنامه گسترده برای ساخت یک دفاع هوایی قدرتمند به این موضوع پاسخ داده و

اکنون ایران یکی از معدود کشورهای جهان است که قادر به تولید سیستم های دفاع هوایی دوربرد مدرن است. سیستم Bavar-373 به طور خاص برجسته است. گفته می شود که این مجموعه دفاع هوایی دوربُرد دارای قابلیت های مشابه سیستم S-400 روسیه است و بنابراین برتر از سیستم پاتریوت آمریکاست با حداقل 200 کیلومتر و در آخرین ارتقاء تا 300 کیلومتر بر،د دارد. برای مقایسه، سیستم پاتریوت دارای برد تا 160 کیلومتر است.

در سال 2019 یک سیستم دفاع هوایی دوربرد مدرن دیگر به نام "خرداد" را وارد خدمت کردند که برد آن 120 کیلومتر است. Talsh-3 که در سال 2017 وارد خدمت شد، 150 کیلومتر را برُد دارد. گفته می شود که همه این سیستم ها دارای رادارهای مدرن فازی هستند و همچنین قادر به شناسایی هواپیماهای رادار مخفی هستند.

ایران چندین سیستم دفاع هوایی دیگر نیز در نیروهای مسلح خود دارد و بطور کلی، این کشور دارای توانایی های دفاع هوایی بیشتری نسبت به کل اروپا می باشد.

در عراق و یمن، شبه نظامیان تحت حمایت ایران توانستند هواپیماهای بدون سرنشین Reaper را با استفاده از سیستم های ضد هوایی ایران سرنگون کنند. این پایان برتری قبلی هواپیماهای بدون سرنشین امریکا در خاورمیانه در واحدهای نظامی غیررسمی است.

تا کنون، هواپیماهای بدون سرنشین بزرگ امریکایی توسط اکثر گروه های جنگی شورشی قابل دسترسی نبودند. در حال حاضر با انتقال سیستم های دفاع هوایی ایران به نیروهای نیابتی، رابطه دوستانه تغییر کرده است.

https://www.telepolis.de/features/Militaerische-Supermacht-Iran-Die-Faehigkeiten-das-Potenzial-und-der-Konflikt-mit-den-USA-9616568.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده