در ایران است

در ایران با وجود آنکه مردم هنوز به انتخابات نگاه چندانی ندارند، گروه ها و احزاب بتدریج در حال تهیه و اعلام لیست های انتخاباتی هستند. فعلا غیر از جبهه پایداری و هواداران قالیباف صحبت از لیست علی مطهری است که حتما بصورت یک لیست مشترکی از چهره های شاخص درخواهد آمد و احتمالا در خارج از نامزدهای انتخابات حامیانی خواهد یافت. در کنار اینها یا در ائتلاف با آن لیستی از عدالتخواهان نیز مطرح شده که باید دید تا چه اندازه رسمیت خواهد یافت.

مشکل بزرگ انتخابات در جمهوری اسلامی نداشتن برنامه است. انواع و اقسام احزاب یا در واقع شبه حزب و تشکل هایی که در چند دهه گذشته به عرصه انتخابات ایران ورود کرده اند حتی یک خط برنامه نداده اند که مشکلات کشور را چه می بینند و برای آن چه راه حلی دارند تا بعدا پاسخگوی پیگیری یا نتایج برنامه های خود باشند. این خود یکی از ضعف های بزرگ انتخابات در کشور و ضعیف شدن مجلس و دیگر نهادهاست.

در این شرایط هر جریانی که بخواهد درانتخابات نیرو جمع کند یا حداقل از آن به عنوان یک فرصت گفتگو با مردم بهره گیرد باید برنامه و شعارهایش روشن و مشخص باشد. بنظر ما عدالتخواهی و نگاه به شرق دو شعاریست که اگر فرصت و امکان بیان نظرات آن وجود داشته باشد می تواند نیرو جمع کند. به فضای مانور تجمل و جنگ تبلیغاتی ضد چین و روسیه و بریکس و شانگهای و اوراسیا نباید بها داد. درواقع دستگاه دولتی ما که هم ناکارآمد، هم فاسد و هم پرنفوذ است مخالف نگاه به شرق است. برای همین در هر حرکتی در جهت گشایش اقتصادی به سمت شرق ابتدا از طریق رسانه ها یک جوسازی انجام می دهند بعد به بهانه اینکه گویا نظر رسانه ها همان نظر مردم است و مردم مخالفند عقب نشینی می کنند. در حالیکه در بطن جامعه چنین نیست. توده های محروم جامعه تشنه بهبود وضع اقتصادی هستند از هر طریق و می دانند که این کار فقط از طریق روابط با جبهه شرق ممکن است. طبعا وقتی قاطعیتی در این زمینه نمی بینند و هر حرکتی در جهت گسترش روابط و بهبود وضع مردم از طریق همکاری با چین و روسیه به شکست می انجامد دچار سردرگمی و انفعال می شوند. هدف روسیه ستیزها و چین گریز ها همین ایجاد انفعال در طبقات پایین و محروم جامعه است و در نهایت جلب آنها به این فکر است که کلید همه مشکلات در غرب و روابط با غرب است. ولی اگر طبقات زحمتکش و فرودست جامعه بدانند که نیروهایی وجود دارند که با قاطعیت، با برنامه، با استدلال، بدون تزلزل از این روابط دفاع می کنند در حول آنها جمع می شوند. ما هنوز غیر از مرکز "تحریریه" جریان منسجم دیگری که با قاطعیت و استدلال از این روابط در عین داشتن روابط منطقی با غرب دفاع کند نمی شناسیم. به همین دلیل اتحاد عدالتخواهان با نامزدهای این جریان را بسود گسترش پایگاه آن می دانیم.

در آنچه به جنبش عدالتخواهی مربوط می شود، ضعف بزرگ حرکت عدالتخواهی همین عدم تاکید آنها روی نگاه به شرق است و شاید به آن یا اهمیت یا ناگزیر آن اعتقاد ندارند. در حالیکه اینها دو روی یک سکه هستند. نه عدالتخواهی بدون نگاه به شرق ممکن است، نه نگاه به شرق بدون عدالتخواهی. عدالتخواهی در داخل از عدالتخواهی درجهان جدا نیست و نمی تواند باشد. با حفظ مناسبات سلطه در جهان نمی شود در داخل عدالت برقرار کرد و برعکس نمی شود در یک جامعه مبتنی بر خشن ترین تبعیض های طبقاتی به فکر مبارزه با نظام سلطه در جهان بود. نگاه به شرق جز عدالتخواهی در عرصه جهانی، یعنی تلاش برای یک جهان چند قطبی، با مناسباتی عادلانه تر، چیزی دیگر نیست و عدالتخواهی، خواه و ناخواه، یعنی قرار گرفتن در جبهه شرق.

ضمن اینکه عدالتخواهی بدون توسعه ممکن نیست و توسعه بدون نگاه به شرق ممکن نیست. البته نگاه به شرقی که هدایت آن در دست نیروهای ملی باشد نه فروش نفت و واردات کالا مثلا از چین. این کار را تجاری هم که دشمن سرسخت چین و سرمایه گذاری مثلا چین در ایران هستند همین الان انجام می دهند. مسئله استفاده از ظرفیت های عظیم شرق برای توسعه صنایع و زیرساخت ها در ایران است. فروش نفت و مواد خام باید در چارچوب گسترش زیرساخت ها، توسعه بنادر و راه ها، وارد کردن کارخانه ها و انتقال فن اوری ها و ورود کالاهایی باشد که امکان تولید آن در داخل کشور وجود ندارد یا فعلا در الویت نیست. فقط کشورهای شرق و اتحادهای اوراسیا و شانگهای و بریکس می توانند برای ما فرصتی برای توسعه ملی فراهم کند.

بدون این توسعه بهبود کیفی در زندگی زحمتکشان و فرودستان جامعه در نهایت ممکن نیست. توزیع بهتری از درآمد نفت خام و گاز و خام فروشی می شود داشت ولی تغییر اساسی نمی شود ایجاد کرد.  عدالتخواهی در داخل و نگاه به شرق در خارج دو روی یک سکه هستند. هریک از آنها بدون دیگری می تواند آغاز شود ولی هیچکدام از آنها بدون دیگری به سرانجام نخواهد رسید.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده