مشارکت اندک - مجلس کارشکن

انتخابات مجلس می رود که در فضایی سرد و یخزده حداقل در شهرهای بزرگ برگزار شود. بخش مهمی از این فضا به وضع کنونی مجلس و اوضاع عمومی کشور باز می گردد. امروز دلایل برگزاری انتخابات مجلس به شکل رقابت حداقلی در سال ۱۳۹۸ و ریاست جمهوری ۱۴۰۲ به میزان زیادی مشخص شده است. رهبری ایران که در جریان اطلاعات پشت پرده قرار داشت و آگاه از اینکه بزودی جنگ های بزرگی در سطح جهانی شکل خواهد گرفت، می خواست مجلس و دولتی مطیع و همسو را سرهم کند تا بتواند از این دوران بطور یکپارچه و منسجم و بدون مزاحمت ها و کارشکنی های سیاسی عبور کند. 

واقعیت آن است که در شرایط شکافی که میان دولت و حکومت در طی دهه های گذشته بوجود آمده بود اگر انتخابات به آن شکل برگزار نمی شد و مجلس و دولتی همسو با سیاست خارجی نگاه به شرق و غیرکارشکن دربرابر نیروهای نظامی کشور وجود نداشت معلوم نبود ما اکنون در چه وضع پیچیده و خطرناکی قرار داشتیم. سیاست منتقدینی که دست و پول اتاق بازرگانی و دهها رسانه داخلی و خارجی در پشت آنهاست و طرفدار ناتو و اسرائیل هستند بی گمان ایران را به کانون نزاع داخلی میان طرفداران جبهه مقاومت با حامیان غرب می کشاند و به پایگاه جنگ با روسیه و ستیز اقتصادی با چین، و تبدیل شدن به چرخ پنجم جبهه ناتو و آمریکا تبدیل می کند. جبهه ای که در همه جهان با مقاومت سنگین روبروست و در حال شکست خوردن و عقب نشینی است. این سیاست که تحت عنوان اجتناب از کشاندن ایران به جنگ مطرح می شد و می شود بی آینده و مرگبار بوده و هست و ایران را در معرض کشیده شدن به خطر سهمگین ترین جنگ ها قرار می داد و می دهد.

بنابراین مسئله بیش از آنکه این باشد که چرا انتخابات پیشین آنگونه برگزار شد؟ آن است که این مجلس چهار سال و دولت دو سال فرصت داشتند تا شرایط را تغییر دهند. اگر در این چند سال مجلس و دولت مسیر درستی را پیش می رفتند می توانستند فضای اقتصادی و اجتماعی را بهبود دهند و پشتیبانی مردم را جلب کنند و دیگر لازم نبود برای جلوگیری از پیروزی آن سیاستی که امنیت ملی ایران را به خطر خواهد انداخت دوباره دست به کار مهندسی انتخابات یا دادن امتیازات شد. 

این تحول، در این دوسال انجام نشد به دلایل مختلف و مهمتر از همه آنکه این دستگاه دولتی در نتیجه سیاست خودی و غیرخودی انباشته از چاپلوسان و شیادان و فاسدهایی است که فقط حاضرند کشور را در جهت منافع خود که با غرب گره خورده پیش ببرند. نمونه بارز آن کارشکنی هایی است که در راه گسترش کریدور شمال – جنوب با روسیه، استفاده از ظرفیت های اوراسیا، استفاده از قدرت اقتصادی و سرمایه گذاری های چین در زیرساخت ها و توسعه بنادر و راه های آهن و غیره در دوران مجلس و دولت کنونی شد و کشور را همچنان در برزخ نگاه داشت. نبود یک حزب و سازمان طرفدار نگاه به شرق با برنامه منسجم تحول اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی چشم اسفندیار مهندسی انتخاباتی بود که انجام شد و کشور را در دست حکومتی در قد و قواره دولت رئیسی به انواع تناقضات درونی قرار داد.

عدم تمایل و قاطعیت حکومت در دست زدن به اصلاحات بنیادین، ملی کردن معادن، انحلال بانک های خصوصی، بررسی فعالیت الیگارش ها و گردانندگان اتاق بازرگانی که حامیان مالی طیف غربگرایان و طرفداران ناتو در ایران هستند و اجازه دادن به آنها که به هر شکل اقتصاد کشور را ویران و مردم را سرکیسه کنند و بسیاری را به خاک سیاه بنشانند، بخشی دیگر از دلایل رسیدن به نقطه کنونی است.

همانطور که عدم قاطعیت در مقابله با ارتجاع مذهبی و اصلاح صدا و سیما و بکارگیری نیروهای میهندوست مسلمان منتقد و دگراندیشان در اداره کشور یا حداقل اجازه دادن به آنها برای مقابله با مرتجعین مذهبی و غربگرایان طرفدار ناتو و آمریکا هم بنوبه خود زمینه وضع کنونی را فراهم کرده است.

بنابراین اگر غربگرایان با سیاست کشاندن ایران به سمت جبهه جنگ طلب و امپریالیستی که در جهان و منطقه با نفرت عمومی روبروست بخشی از خطر برای امنیت ملی کشور هستند، کسانی که خود را طرفدار نگاه به شرق معرفی می کنند ولی دست مافیاها و اتاق بازرگانی و الیگارش ها و بانک های خصوصی و ارتجاع مذهبی را در غارت و فشار اجتماعی و مذهبی و روانی به مردم باز گذاشته اند نیز بنوبه خود در به خطر افتادن امنیت ملی کشور مقصرند.

دو سال فرصت وجود داشت که بتوان پایه های وضع کنونی را تغییر داد و پشتیبانی مردم را جلب کرد تا ناگزیر نشد بین دو گزینه انتخابات با مشارکت اندک یا تشکیل مجلسی ناهمسو و کارشکن یکی را برگزید. این فرصت از دست رفت و ما به این نقطه رسیدیم و انتخابات آینده به هر شکل که برگزار شود و هر مجلسی که در آینده تشکیل شود بنظر نمی رسد ما را از این دو راهی خارج کند.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده