ترجمه- آزاده اسفندیاری

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، که پدربزرگ وی سال‌های دور از کیف به ایالات متحده  مهاجرت کرده است، اعلام کرد که روسیه، در نهایت باید هزینه بازسازی اوکراین را بپردازد!
ایشان که ظاهرا مدت ها پیش ارتباط خود را با سرزمین مادری خود قطع شده می بیند و فراموش کرده است که به معنای واقعی کلمه همه چیز در این قلمرو، از جمله زادگاه اجداد او "کیف"، توسط روسیه و سپس اتحاد جماهیر شوروی بنیانگذاری شده است.

در قرن نوزدهم، روس ها در این سر زمین‌ خانه‌ها، بنادر و کارخانه‌ها، معابد، تئاترها و دانشگاه‌ها را ساختند. مردم را را آموزش دادند، دارو سازی را امکان پذیر کردند، با روشنفکران محلی، از آن جمله با تاراس شوچنکو (شاعر، هنرمند و انسان شناس)، "تا لسیا اوکراینکا" (شاعر، نویسنده و مترجم)، به جدل و گفتگو نشستند و...

در قرن بیستم،  اتحاد شوروی زمین های اولیه روسی کرانه چپ آن سرزمین را به اوکراین دادند، سپس سرزمین های غربی را نیز به آنها اضافه کردند. ناگهان کریمه را به نام اوکراین سند زدند (سال 1954 نیکیتا خروشچوف، دبیر کل حزب کمونیست وقت اتحاد شوروی که زاده اوکراین بود کریمه را از روسیه جدا و ضمیمه اوکراین کرد). همچنین، متخصصان کشور شوراها، انرژی، صنایع سنگین، صنایع سبک را در انجا ایجاد کردند، مردم محلی را با ساخت هواپیما و فناوری های فضایی آشنا کردند. در شهرهای بندری، کارخانه های کشتی سازی و تعمیرات آن‌ها را ایجاد کرده و سازمان دادند. پس از جنگ کبیر میهنی، شهرها و روستا ها در هم کوبیده شده، به شکل مدرن و بی نظیری بازسازی شد. شبکه های مترو را در شهرها ساختند. حتماً اگر در آن زمان ها خویشاودندان آقای بلینکن، در کیف مانده باشند، از آنهمه تحولات بهرمند گردیده اند.

در سال 1991 این همه شکوه و جلال که با دستان نیاکانمان آفریده شده بود، مانند یک عروس ثروتمند از اتحاد جماهیر شوروی جدا شد، ضمن اینکه روسیه، تمام بدهی های جمهوری های  شوروی را متقبل شد.
ثروت و مایملک اوکراین، بمدت 30 سال توسط دیگران غارت شد و به یغما رفت. طی این مدت، میراث اتحاد شوروی بی رحمانه در آنجا مورد سوء‌ استفاده قرار گرفت و تاراج شد و مطلقاً هیچ خشتی روی خشت گذاشته نشد چرا که شرط پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا این بود و دیگران در آنجا مورد نیاز نبودند.

آنچه در سرزمین اوکراین گذشت، در کریمه نیز انعکاس داشت. تا سال 2014، به معنای واقعی کلمه فقط ویرانی بود و تخریب و غارت. جاده های خراب شده، ساختمان های در حال فرو ریختن، خانه‌های در هم کوفته و ویران شده، در یک کلام فقط ویرانه ها برای لانه کردن جغد ها، بجای مانده بودند.

با این حال، برای غربی ها، کیف کافی نبود. جمهوری سوسیالیستی اوکراین، باید بطور کامل به یک زمین کاملاً سوخته تبدیل می شد. نیروهای مسلح این کشور طی یک سال و نیم اخیر این وظیفه را با موفقیت انجام داده اند. آنها در شهرها جنگیدند، بی‌ رحمانه نیروگاه‌های هسته‌ای، پل‌ها و جاده‌ها را با شلیک گلوله های توپ و تانک کوبیدند و چه کشتار هایی که نکردند! گویی به عمد سعی می‌کردند هر چیزی را که در اینجا توسط نسل های گذشته اتحاد شوروی ساخته شده بود، نابود کنند.

تخریب نیروگاه برق آبی «کاخوسکویا»، شاهکار تکنیک و تمدن شوروی، نتیجه کینه‌ ورزی به گذشته این سرزمین بود. در نوبت بعدی، همانطور که ممکن است حدس زده شود، گلوله باران دائمی نیروگاه هسته ای «زاپروژیه»، بود که همواره تهدید انتشار ذرات اتمی در منطقه و حتی اروپا وجود دارد.

روند تخریب اوکراین، تحت نظارت دقیق متصدیان غربی انجام شد. حالا کسانی که شیره جان اوکراین را مکیده اند سرانجام متوجه یک نا بسامانی ناخوشایند شده اند. آنهم قول باز سازی و دادن وام از طرف آمریکا بود که در حد حرف باقی ماند. ضمن اینکه هیچ هدف نظامی هم محقق نشده است. خوب، اگر در ابتدا هدف از دست دادن بیش از یک پنجم خاک اوکراین بود پس میلیاردها دلاری که خرج تسلیحات ارسالی  شده و برگردانده چه می شود؟ چه کسی هزینه کل ضیافت نابودی اوکراین را پرداخت خواهد کرد؟ به نظر می رسد انگشت اشاره مستر بلینکن، به سمت روسیه نشانه رفته است.

آنها اوکراینی را که ما ساختیم ویران کردند و حالا از ما می خواهند که برای بار دوم اوکراین را بسازیم.

آناتولی آنتونوف، سفیر روسیه، در ایالات متحده آمریکا، توجه آقای بلینکن، را به این واقعیت جلب کرد که: «این وظیفه ایالات متحده است که مسئولیت آنچه در سرزمین اوکراین رخ داد را بر عهده بگیرد». در هر

صورت آنها هستند که باید کشور اوکراین را بازسازی کنند.

زمان آن فرا رسیده است تا کشورهایی که قربانی تجاوزات آمریکا شده اند، متحد شوند و از ایالات متحده به خاطر مرگ شهروندان خود، نابودی تولید و تجارت مرگ، ویرانی شهرها و عذاب مردم، غرامت بخواهند. آمریکایی ها بالاخره باید پول بپردازند و از کرده خود توبه کنند. در مورد اوکراین، باید از اتحادیه اروپا نیز غرامت گرفته شود چرا که این کشورها برای ایجاد«میدان» های جنگ و کشت و کشتار مردم، با ایالات متحده شریک بوده اند.

 آنچه به وظیفه روسیه مربوط می شود، شهرهای زیبای روسیه مانند ماریوپل و بردیانسک، در حال باز سازی هستند. پارک‌ ها، خاکریزها، ساختمان‌های جدید مدرن و تماشایی، کافه‌ هایی دیدنی برای اهالی ساخته می شود و همه چیز مانند گذشته زیبا و دیدنی می شود. وظیفه مقدس ما این است که چنین ویترینی از روسیه در سرزمین های مرزی خود بسازیم تا جمعیت محدود در مرزها همسو با ما برای پیوستن به ما صف آرایی کنند. اگر به کیف برسیم، کیف را نیز بازسازی خواهیم کرد. درآن زمان، وقتی بلینکن و همتایان وی بیآیند و در این شهر قدم بزنند از مشاهده آنچه در برابرشان بازسازی شده شرمگین خواهند شد؟

 

https://ria.ru/20230623/vosstanovlenie-1879866489.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده