ایران، در ادامه سیاست گردش به شرق، به سازمان همکاری شانگهای پیوست. سومین اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای (SCO) روز سه شنبه 13 تیرماه در دهلی نو برگزار شد. به این ترتیب، اعضای سازمان همکاری شانگهای از نهمین عضو خود استقبال کردند. این اتحاد منطقه ای برای اهداف تجاری، سیاسی و امنیتی در سال 2001 در چین ایجاد شد و 8 کشور آسیائی و اروپایی را گرد هم آورد: چین، روسیه، هند، پاکستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان.

سازمان همکاری شانگهای خود را بعنوان وزنه تعادلی در برابر قدرت های غربی و جایگزینی برای سازمان هایی که قدرت های غربی بر آنها تأثیر می گذارند می باشد.

 پیوستن ایران به این سازمان، نفی انزوائی است که غرب به این کشور تحمیل کرده است. از جمله تحریم نفتی ایران که در سال 2018 توسط دونالد ترامپ اعلام شد.

پیوستن به سازمان همکاری شانگهای به ایران این امکان را می دهد تا از انزوا خارج شده و از مدار غرب خارج شود.

"دیوید ریگوله رز"، پژوهشگر و سردبیر مجله Orients Strategiques متخصص منطقه خاورمیانه می گوید: ایران با نگاه هر چه بیشتر به شرق و روی گردانی از غرب، شعار نه شرقی و نه غربی انقلاب اسلامی 1979 را در پشت سر می گذارد و  در ادامه این سیاست تمایل خود را به پیوستن به سازمان بریکس اعلام کرده است. سازمانی که قدرت های نوظهور (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) را گرد هم آورده است. پیوستن ایران به سازمان بریکس همان خواستی است که عربستان سعودی نیز دارد تا خود را در برابر غرب توانمندسازی کند.

عضویت ایران در شانگهای و بریکس بیش از هر چیز نزدیکی ایران با چین و روسیه را نشان میدهد که به تدریج در حال انجام است.

درعین حال، تهران همکاری نظامی و اقتصادی خود با مسکو را بویژه با ارسال پهپادهای تهاجمی به روسیه نشان داده است. چین نیز به نوبه خود، اولین شریک تجاری ایران است که بزرگترین وارد کننده نفت ایران از سال 2021 تاکنون نیز هست. واردات نفت ایران بطور رسمی صورت نمی گیرد  و با ساز و کارهای دور زدن تحریم ها انجام می شود. طبق برآوردها، چین در دسامبر 2022 روزانه 1.2 میلیون بشکه نفت از ایران وارد کرده است که نسبت به سال گذشته 130 درصد افزایش داشته است.

"دیوید ریگوله-رز" می گوید: چین 30 درصد صادرات و 25 درصد واردات ایران را به خود اختصاص داده و ایران بیست و پنجمین مشتری بزرگ پکن است.

چین از پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای خشنود است زیرا جای پای خود را در خاورمیانه، که عمدتاً تحت نفوذ ایالات متحده است مستحکم تر می کند. چین، همچنین درحال گسترش نفوذ خود در آفریقاست. ایران برای چین اهمیت دیگری هم دارد و آن عبور جاده ابریشم از این کشور است. از آسیا تا غرب.

در ماه مارس گذشته، چین همچنین نقش میانجی بین ایران و عربستان سعودی - یکی دیگر از شرکای تجاری بزرگ پکن در خاورمیانه - را برعهده گرفت که نشان دهنده نزدیکی بین دو کشور مسلمان  است.

البته، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای نمی تواند تمام مشکلات اقتصادی ایران، بویژه مشکلات ناشی از تحریم های جهانی را جبران کند. تحریم هائی که ناشی از حل نشدن مناقشه اتمی میان ایران و غرب و بویژه امریکاست. پیش بینی می شود که ایران با پیوستن به پیمان همکاری شانگهای و سازمان بریکس  به توسعه اقتصادی بزرگی دست یابد.

در حکومت ایران نیز دو دستگی بر سر مذاکرات اتمی و توافق با امریکا جریان دارد، اما موافق و مخالف توافق اتمی با امریکا و غرب میدانند که توافق با غرب در حال حاضر از نظر سیاسی و فنی غیرممکن است.

L’Iran rejoint l’OCS et confirme son virage à l’Est | L'Humanité (humanite.fr)

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده