ایران هستیم؟

پیرامون مقالاتی که در مخالفت با روسیه ستیزی در رسانه های ایران منتنشر کرده ایم، و خطابی که دراین زمینه و بصورت انتقادی نسبت به اصلاح طلبان داشته ایم، سئوالاتی شده که جمعبندی پاسخ به را می خوانید:

1- مسئله روسیه، امروز اگر مورد توجه و تائید است نخست بدلیل تحولاتی است که در آن صورت گرفته و دوران نکبت بار یلتسین را پشت سر گذاشته و دوم بخاطر نقش مهمی است که در پیمان های جدید (اوروآسیا، بریکس و شانگهای) با هدف گیری نظام چند قطبی و دلار زدائی از اقتصاد جهانی برعهده گرفته است. ریشه های جنگ در اوکراین، از جمله به همین دو دلیل باز میگردد.

2- موقعیت کنونی روسیه در جهان از نظر نظامی یک سد بازدارنده اساسی در برابر سیاست های تجاوزکارانه و نظامی امریکا و پیمان نظامی ناتوست و باید قاطعانه از آن دفاع کرد. نگاه کنید به سرنوشت لیبی و عراق و افغانستان که می خواستند سوریه را هم به همان سرنوشت دچار کنند که با همه ویرانی که بدان تحمیل کردند، نتوانستند بر آن سلطه پیدا کرده و آن را بین خود تقسیم کنند.

3- همکاری روسیه و جمهوری اسلامی در عرصه نظامی و بویژه در سوریه هیچ ارتباطی به نارضائی ما و شما و مردم ایران از سیاست های داخلی حکومت ندارد. این نارضائی یک امر داخلی است. بنابراین، نباید در جریان مخالفت با جمهوری اسلامی تسلیم روسیه ستیزی شد و اگر زورمان به حکومت نمی رسد، حکیم باشی (روسیه) را دراز کنیم.

4-  روسیه امروز یک کشور سوسیالیستی نیست که ما متهم به وابستگی به آن بشویم و آنچه ما از آن حمایت می کنیم همان نکاتی است که دربالا اشاره شد، ضمن آن که گام هائی در جهت بازسازی کشور و رفاه عمومی بر میدارد و یا حداقل برنامه هائی را در این جهت اعلام می کند که حزب کمونیست روسیه نیز آن را بعنوان طرح های پوتین معرفی و از آنها حمایت می کند.

5-  هرگز در سیاست نباید تسلیم جو و مُد روز شد، بلکه باید خطی را که فکر می کنیم و تحلیل می کنیم که درست است قاطعانه دنبال کنیم. به همین دلیل و علیرغم همه فشارهای تبلیغاتی که به ما وارد می شود، به سیاست خود با در نظر داشت آنچه در بالا اشاره شد ادامه میدهیم.

6-  بخش مهمی از نارضائی و حتی خصومت کنونی جوانان و یا حتی روشنفکران و سیاسیون ایران از روسیه باز می گردد به این کم آگاهی و ساده انگاری که تصور می کنند روسیه جمهوری اسلامی و یا آقای خامنه ای را حفظ کرده است. این مخرب ترین تحلیل از حاکمیت و جنبش نارضائی مردم و موقعیت حکومت در ایران است، چرا که اگر قدرت خارجی می توانست حکومتی را نگهدارد امریکا و غرب شاه را نگهداشته بودند. بنابراین، بجای این تحلیل وتفسیرهای ساده و سطحی ، باید روی توان جنبش و امکانات موجود و قدرت مردم برای تحولات حساب کرد و نه روی توان و امکان روسیه برای حفظ حکومت.

7-   ما تجربه بسیار مهمی از گذشته مناسبات شاه با روسیه و در واقع "اتحاد شوروی" داریم. مثلا درباره خرید ذوب آهن اصفهان از اتحاد شوروی همین کج اندیشی را جنبش چریکی و حتی توده ای جوان و نسل پس از 28 مرداد بصورت "انتقاد" داشتند و تصور می کردند دادن ذوب آهن به ایران یعنی حمایت از رژیم شاه. بتدریج معلوم شد که این ارزیابی اشتباه است زیرا دادن ذوب آهن به ایران به معنای تجدید نظر طلبی شوروی و یا حمایت آنها از شاه نیست. و از آن مهم تر این که صنایع سنگین تولیدی، طبقه کارگر صنعتی را در ایران شکل می بخشید و بخشید.

نتیجه آن که:

یک سیاست درست، نیروی خود را در دراز مدت بدست می آورد نه در لحظه و روز. هرگز نباید تسلیم فضا سازی و جّو سازی ها و ناآگاهی ها و کم اطلاعی ها شد، بلکه باید کوشید آگاهی و اطلاعات منتقدان و بویژه مردم را بالا برد. امروز رسانه های غربی و بویژه رسانه های داخلی اجازه نمیدهند مردم ایران بدانند در روسیه و یا در چین چه می گذرد و این کم آگاهی در حکومت و بوِیژه در میان مجلسی ها و کارگزاران دولتی نیز وجود دارد.

به ما توصیه می کنند فضای باز سیاسی روسیه را نشان بدهید.

ما می گوئیم که فضای باز سیاسی روسیه را در فعالیت حزب کمونیست و حضور پر قدرت آن در پارلمان روسیه "دوما" ببینید! آنها در مجلس روسیه  از مجانی شدن تحصیلات از مدرسه تا  دانشگاه، از افزایش حقوق کارگران و بازنشستگان، از انتخابات آزاد، از گسترش مناسبات با چین، از ایستادگی در برابر ناتو در اوکراین دفاع می کنند و شدیدترین انتقادها را نسبت به دولت دارند و آنها را از تریبون مجلس اعلام می کنند. برای این مواضع حزب کمونیست روسیه تحت پیگرد قرار نمی گیرد. همچنان که دیگر احزاب نظرات خود را مطرح می کنند و روزنامه و ارگان های تبلیغاتی دارند و

از ما انتظار نداشته باشید که دنباله رو تلویزیون های بی بی سی و "من و تو" و "صدای امریکا" و "ایران اینترنشنال" باشیم و نگوئیم و ننویسیم که تلویزیون های روسیه چه میگویند و چه اخباری را منتشر می کنند و چرا غرب دست یابی به همه آنها را مسدود کرده است.

آنها که کعبه آمالشان امریکاست و روسیه ستیزی را پیشه کرده اند، نمی خواهند قبول کنند که این کعبه آمال اگر بتواند با ویرانگر ترین موشک ها شهرهای ما را خواهد زد و پایگاه های اتمی ایران را بی اعتناء به فجایع و کشتاری که به بار می آورد بمباران خواهد کرد و زمین سوخته را تحویل ما خواهد داد.

اگر قدرت نظامی ایران و تقویت آن و از شتاب در فعالیت های اتمی ایران دفاع می کنیم، همین خطرات بر شمرده شده را در نظر داریم.

ما در چارچوب نکاتی که در بالا نوشتیم به سیاست وتلاش خود ادامه میدهیم و یقین داریم که در آینده ای نه چندان دور چشم ها به روی واقعیات باز خواهند شد!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده