در سال 1947، تحت رهبری ژنرال "مک آرتور"، قانون اساسی ژاپن تصریح کرد که کشور از جنگ "برای همیشه" چشم پوشی می کند.

اکنون و علیرغم دلبستگی عمومی مردم ژاپن به این جنبه از قانون اساسی، دولت این کشور مسیر دیگری را طی می کند.

این سرگذشت ها، سرگذشت هائی است که ژاپن در پی تکرار آنست:

1- هنگامی که "کیاما ترومیچی" ستوان دوم جوان که درنیروی هوانوردی درباندونگ (اندونزی) خدمت می کرد خبر تسلیم ارتش فاشیست ژاپن را در 15 اوت 1945 می شنود و به قصد پایان دادن به زندگی خود به بالای کوهی می رود تا به قصد خودکشی خود را پرت کند. او معتقد شده بود که زندگی اش به پایان رسیده است.

2-  کشیش "شینتو" از معبد جنجالی و بحث برانگیز "یاسوکونی" در توکیو میگوید:

 "ژاپن ناپدید می شود زیرا انچه را که اموخته ام باید فراموش کنم". او جنایتکاران جنگی را به یاد می آورد که در دادگاه های آمریکا، شوروی، چین، بریتانیا، استرالیا و هلند محکوم شدند.

3- "ایناگا سابورو" مورخ به یاد می‌آورد: «قبل از جنگ، شهروندان عادی ژاپنی از کتاب‌های مدرسه‌ای که توسط دولت منتشر شده بود یاد می‌گرفتند، که ژاپن کشوری برتر است که مأموریتش حکومت بر جهان است». آن اندیشه ژاپن را ویران کرد. قحطی و شهرهای مملو از کودکان یتیم، مصیبت بمباران هیروشیما و ناکازاکی.

و حالا، بار دیگر بمب اتمی را ملی گرایان افراطی یک مزیت میدانند.

 زمانی مجمع الجزایر ژاپن قانون آهنین خود را بنام «رفاه مشترک» بر منطقه تحمیل می کرد. آن زمان به پایان رسیده است. آن دوران پایان یافت. امپراتور "هیروهیتو" کشور را نجات داد. جنایات را  ارتش برعهده گرفت.

"ایناگا سابورو" مورخ، در باره آن دوران می گوید: قبل از اینکه مردم قیام کنند، طبقه حاکم ابتکار عمل را به دست گرفت. آن زمان امریکایی ها برای تحمیل اشغال ژاپن قصد داشتند از قیام عمومی جلوگیری کنند. ژاپن به مدت هفت سال، تحت رهبری ژنرال "داگلاس مک آرتور" امریکائی با کمک های مالی و مادی امریکا چهره امریکائی به خود گرفت و مجمع الجزایر یک سکوی پرش  در منطقه برای امریکا شد."ناوهای هواپیمابر" از طریق پایگاه های نظامی متعدد در جزایر ژاپن برای حمله به ویتنام مستقر شدند، همانطور که در طول جنگ ویتنام دیدیم .

ژاپن، امروز تبدیل به یک خط دفاعی در برابر چین، کره شمالی و همچنین روسیه  شده است.

شهروند دیگری بنام "توشیمی تسوجی"، ساکن اوزاکا، میگوید: پدرم 16 ساله بود که جنگ تمام شد. او دیده بود که هواپیماهای آمریکایی از بالای خانه اش عبور می کنند و می خواست یک بمب گذار انتحاری شود. این نسل ژاپن را ویران شده دید. او بسیار کار کرد زیرا متقاعد شده بود که با کمک آمریکا، کشور هرگز به رفاهی دست پیدا نخواهد کرد. البته امروز هم سن و سالهای او در این احساس با وی مشترک نیستند و آن را منطق نسل گذشته میدانند .

.

ماده 9 قانون اساسی ژاپن، تصریح می کند که ژاپن "جنگ را به عنوان یک حق حاکمیتی کنار می گذارد". ایناگا سابورو،مورخ، تأکید می‌کند که این روح عمیقاً صلح‌طلبانه، که زیربنای غیرنظامی‌سازی است، «نقش عمده‌ای در افزایش آگاهی مردم ژاپن» نسبت به مسئولیت‌شان در درگیری‌های جهانی داشت. اما امروز با این آگاهی مبارزه می شود و می خواهند گسست با دوران قبل از جنگ را جا بیاندازند.

تجدید نظر در کتاب‌های درسی مدارس و تغییر برخی ارزیابی‌های تاریخی از مدتها پیش آغاز شد و انتقاد از سیاست های دولت خلاف قانون اساسی اعلام شد. بار دیگر میلیتاریسم ستوده شد.

نظامی گرایی پس از هفت دهه که از شکست در جنگ دوم می گذرد بار دیگر رشد کرده است.

در اواسط دهه 2010، نخست وزیر سابق "گشینزو آبه"، که پدربزرگش در حین انتقاد از سیاست توکیو به اشاره آمریکایی‌ها زندانی شد.

کره شمالی با علم و آگاهی از آنچه در ژاپن می گذرد و از بیم تکرار جنگ دست به تهدیدهای اتمی زده است. در پنج سال آینده، ژاپن امیدوار است که به سومین قدرت نظامی جهان تبدیل شود و کبوتر بعد از جنگ دوم، بار دیگر تبدیل به شاهین شود.

. Le Japon, pacifiste malgré lui | L'Humanité (humanite.fr)

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده