«توماس پرینگل» به عنوان یک عضو چپگرا و مستقل در پارلمان دوبلین فعال بوده است. او رئیس گروه پارلمانی ایرلند- کوباست. پدر و مادر او عضو حزب سوسیالیست جمهوریخواه ایرلند (IRSP) بودند. «توماس پرینگل» در سال 1967 در دوبلین در یک خانواده جمهوری خواه متولد شد. او در انتخابات محلی در سال 1999 عضو شورای شهرداری شد. از سال 2011، به عنوان نماینده شهر «دونگال» (در شمال غربی جمهوری ایرلند) حضور دارد. روزنامه یونگه ولت آلمان مصاحبه ای با او انجام داده که می خوانید:

 یونگه ولت: نظر سیاسی خودت را چگونه تعریف می کنی؟

توماس پرینگل: من یک سوسیالیست هستم

س: عوامل اولیه پیدایش افکار سیاسی تو از کجا  ناشی می شود ؟

ج: پدر و مادرم هر دو شخصیت های سیاسی بودند. آنها اگر چه حامیان احزاب اصلی (محافظه کار، jW)، نبودند، اما به موازات این طیف فعال بودند. هر دو از جمله جمهوریخواهان فعال در دهه های 1950، 1960 و اوایل دهه 70 بودند.

س: گفتی که والدین تو فعالان جمهوریخواه بودند. پدرت حتی یک زندانی جمهوریخواه بود. دوران جوانی بعنوان فرزند یک زندانی سیاسی چگونه طی می شد؟

ج: خانه ما بارها توسط پلیس مورد بازرسی قرار می گرفت. یادم می آید که اغلب صبح ها وقتی می خواستم به مدرسه بروم، در را که باز می کردم، خانه توسط پلیس مسلح احاطه شده بود. وقتی یازده یا دوازده ساله بودم، پدرم به اتهام مسئولیت در یک سرقت از بانکی در شهرستان روسکومون به اعدام محکوم شد. این حکم سپس به 40 سال زندان فوق امنیتی Portlaoise در شهرستان Laois کاهش یافت. من به طور منظم او را ملاقات کردم تا زمانی که محکومیت او لغو شد.

س: اولین باری که همدیگر را ملاقات کردیم بیش از ده سال پیش در یک رویداد همبستگی برای زندانیان جمهوریخواه در جنوب شهرستان "دری" در نزدیکی Toomebridge بود. تو بارها زندانیان سیاسی ایرلندی را تحسین کردی. آیا در جمهوری ایرلند، هنوز دادگاه های جنایی ویژه (SCC) وجود دارد، دادگاه هائی که با شهادت افراد ناشناس و بدون هیئت منصفه برگزار می شدند. وضعیت حقوق بشر در ایرلند امروز چگونه است؟

ج: هنوز زندانیانی هستند که به دلیل درگیری در ایرلند شمالی در بازداشت هستند. البته تعداد آنها در حال کاهش است، وضعیت کمی بهبود داشته، اما همانطور که گفتی همان دادگاه های جنایی معروف یعنی SCC هنوز وجود دارند. از آنها به طور فزاینده ای حتی برای اتهامات غیر سیاسی نیز استفاده می شود. افراد کمتر و کمتری در ایرلند این فرصت را دارند که عادلانه محاکمه شوند. وقتی نظام حقوقی عادلانه ای وجود ندارد، حقوق بشر در جامعه تضعیف می شود.

SCCs دادگاه های ویژه ای هستند که در طول جنگ در ایرلند شمالی بدعت گذاری شده اند. امروزه از آنها در کلیه دادرسی ها استفاده می شود و مسئولینِ دادگاه های SCC فقط به این دلیل که افسر پلیسی بدون ارائه هیچ مدرکی و شواهدی، شهادت داده باشد و یا ادعائی را مطرح کرده باشد، رای صادر می کنند. ایرلند دارای یک سیستم حقوقی مبتنی بر اطاعت کورکورانه قضات از پلیس است.

س: بدین ترتیب معتقدی که دخالت پلیس در قوه قضائیه وجود دارد ...

بله. درگیری های متعددی در شمال، زمینه حضور و دخالت بیشتری را برای پلیس در جنوب فراهم کرده است. در نتیجه، در چند دهه گذشته اشتباهات فاحشی در زمینه عدالت در ایرلند رخ داده است.

س: تو عضو مستقل پارلمان هستی. آیا منطقی تر نیست که بخشی از یک حزب یا یک جناح سیاسی بزرگتر باشی؟

ج: مشکل انتظاراتی است که اغلب در بعضی جوامع و مهمانی ها از من دارند. اما من حاضر نیستم هیچ سازشی انجام دهم. من فکر می کنم که اساسا سیستم حزبی بزرگترین مشکل است. یک طرف نمایندگان منتخب، بعد حزب و سپس مردم را دارید. در چنین وضعیتی یک حزب به عنوان یک حائل و واسطه بین نمایندگان مجلس و افرادی که آنها را انتخاب کرده اند، عمل می کند. این موضوع نوعی محدودیت ایجاد می کند، نوعی فاصله در ارتباط مستقیم با مردم. اما من بعنوان یک نماینده مستقل، این محدودیت را ندارم، چون یک خط مستقیم ارتباطی با رای دهندگان دارم و می توانم به طور مستقیم در تماس بوده و خواسته های آنها را شنیده و نمایندگی کنم. در اصل این احزاب نباید باشند که کشور را اداره می کنند، بلکه باید خود مردم باشند. در ایرلند سیستم انتخاباتی بسیار دموکراتیک است و بنابراین امکان انتخاب شدن به عنوان یک فرد مستقل وجود دارد. در ایرلند، شخص نیازی به یک حزب برای کاندید و انتخاب شدن در حوزه انتخابیه خود ندارد، زیرا کشور بسیار کوچک است. مردم حوزه انتخابیه کاندیدها را از نزدیک می شناسند و می توانند همنشین کاندید شده و با او صحبت کنند. سیاستمداران ایرلندی مانند سایر کشورها برای مردم دور و غیرقابل دسترس نیستند. در نتیجه، برای تبلیغات کمپین انتخاباتی نیاز به هزینه پولی زیادی هم نیست.

س:سیاست خارجی یکی از اولویت های کار تو است. مهمترین مسئله سیاست خارجی در اروپا جنگ اوکراین است. تاثیر این جنگ در ایرلند چگونه مشاهده می شود؟

- مهم تر از همه، تبعیض در مسئله پناهندگان است. دولت از پناهندگان اوکراینی در مقایسه با دیگر پناهندگان کاملا حمایت می کند. نحوه مراقبت از آنها، نحوه ارائه مسکن و مزایای اجتماعی به خوبی این موضوع را نشان می دهد. شهر دونگال دارای بالاترین نسبت پناهجویان به ازای هر ساکن است. اعتراضاتی علیه استفاده از هتل ها به عنوان محل اقامت پناهندگان اوکراینی وجود دارد.

تمایز قائل شدن دولت ایرلند بین پناهندگان اوکراینی و سایر پناهندگان، اخیرا باعث ناآرامی هایی شده است. دولت، البته، می خواهد فراتر برود و نه تنها از پناهندگان اوکراینی حمایت کند، بلکه از اوکراین نیز حمایت نظامی کند. فکر نمی کنم مردم ایرلند از این مسئله حمایت کنند. علاوه بر این، به دلیل تحریم ها و کمبود سوخت و گاز، قیمت همه چیز، به ویژه سوخت نیز افزایش یافته است.

س: آیا سیاست های دولت دلیل اعتراضات نژادپرستانه ماه های اخیر بوده؟

ج: بله. اعتراضات ضد مهاجرتی در مقابل هتل ها در شهرستان «کلر» و حمله به اردوگاه پناهندگان که درون چادرها زندگی می کنند اتفاق افتاده است. در دوبلین این اعتراضات ضد مهاجرتی علیه غیر اوکراینی روی می دهد به این دلیل که مقررات قانونی دیگری برای پناهندگان اوکراینی وجود دارد آنها احساس امنیت بیشتری می کنند و ما بطور مرتب نظرات دولت را می شنویم که فقط پناهندگان اوکراینی خوب هستند، اما سایر افرادی که به دنبال پناهندگی می باشند، مشکل ساز هستند.!

س: بحث های سیاسی در حول و حوش جنگ اوکراین در ایرلند چگونه مطرح می شوند؟

ج: نتیجه تمام نظرسنجی ها نشان می دهد مردم ایرلند با بیش از 80 درصد در هر نظرسنجی بی طرفی را حفظ میکنند. این چیزی است که ایرلندی ها می خواهند. اما این نظر خوشایند صاحبان  قدرت نیست و می کوشند تا آن را تغییر دهند. معاهدات اتحادیه اروپا از زمان معاهده لیسبونِ توسط کمیسیون اتحادیه اروپا، 20 سال پیش راه را برای بی طرفی در سیاست خارجی برای کشورهای عضو کمیسیون اتحادیه اروپا هموار کرده است. از لحاظ تاریخی، همیشه بی طرفی امکان بسیار قدرتمندی برای ایرلند بوده است. در نتیجه، ایرلند نقش مهمی در صحنه جهانی به عنوان بی طرف ایفا می کند. اما چنین پیداست که ما آن را از دست خواهیم داد و به جای آن به چرخ دنده دیگری در ماشین جنگی اروپا تبدیل خواهیم شد. این چیزی است که دولت می خواهد. دولت می خواهد از «بی طرفی» خلاص شود.

مجتمع نظامی- صنعتی آخرین بخش از اقتصاد ایرلند است که هنوز هم می تواند توسعه یابد. دولت و شرکت های بین المللی اکنون می خواهند از این مزیت استفاده کنند و با آن پول بسازند. این موضوع مورد علاقه سرمایه داری ایرلند است و هدف آن جذب سرمایه گذاران مستقیم خارجی است.

همچنین سیستم Triplelock در ایرلند مقرراتی را برای شرکت در عملیات نظامی سازمان ملل و سایر عملیات خارجی مقرر کرده است. بطوری که ایرلند برای فعال کردن حضور نظامی خود در خارج از ایرلند باید رای اکثریت سازمان ملل را داشته باشد. این بدان معناست که شرکت ایرلند در عملیات سازمان ملل و سایر عملیات های خارجی، باید اکثریت اعضای شورای امنیت سازمان ملل رای مثبت داده باشد. اکنون دولت ایرلند با علیه حضور روسیه در شورای امنیت سازمان ملل موضع گرفته و مدعی است که وتوی روسیه به مسکو اجازه می دهد تا سیاست خارجی ایرلند را کنترل کند!  یعنی اینکه اگر وتوی روسیه نبود، ایرلند تاکنون به جمع دشمنان روسیه پیوسته بود. سوال این است که چرا تاکنون هرگز مشکلی با وتوی امریکا وجود نداشته و به آن ایراد گرفته نشده است؟ چرا تاکنون هیچکس نگفته است که وتوهای آمریکا باعث می شود امریکا سیاست خود را به ما دیکته کند؟. من در پارلمان تاکید کرده ام که از سال 1975 ایالات متحده 115 بار تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل را وتو و مسدود کرده است. اما روسیه، چین و اتحاد جماهیر شوروی جمعا از همان تاریخ تاکنون فقط 22 و یا 23 بار وتو کرده اند. می بینیم که عملا فلج کردن شورای امنیت سازمان ملل همیشه عملکرد مکرر امریکا بوده است. البته گوش شنوائی در این رابطه نیست و دولت ایرلند اصرار دارد علیه روسیه وارد جنگ شود.

س: تو به عنوان رئیس گروه پارلمانی ایرلند و کوبا، بسیار فعال هستی و در حمایت از فلسطین و کوبا، پیشنهادات زیادی ارائه کرده ای . چرا بر این دو کشور توجه و تاکید داری؟

ج: چون این یک عمل اخلاقی و وجدانی است. کوبا چندین دهه است که علیرغم تحریم امریکا تلاش می کند تا زنده بماند. پس ضروری است که حمایت ما را دریافت کند. فلسطینی ها زندگی سختی دارند. ما باید شانه به شانه مردم فلسطین در این وضعیت دشوار بایستیم. اسرائیلی ها یک رژیم آپارتاید ایجاد کرده اند. در طول تاریخ، ما وضعیت مشابهی را در شمال ایرلند هم تجربه کرده ایم، و به اندازه کافی تجربه داریم که وضعیت فلسطینی ها چقدر دشوار است.

متاسفانه، ایرلند به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به یک خدمتکار اتحادیه اروپا در بروکسل است و دولت فعلی ایرلند به تدریج استقلال سیاسی خود را معامله می کند. اتحادیه اروپا نسبت به فلسطین بسیار ریاکار است و همبستگی زیادی با اسرائیل دارد. کاملا عجیب است که «اورسولا فون درلاین»از مسئولین اصلی اتحادیه اروپا در هفته های گذشته ویدئویی را در توییتر منتشر کرد که در آن تولد 75 سالگی اسرائیل را تبریک گفته است. وضعیت تصمیمات سیاسی فعلی در اتحادیه اروپا شگفت انگیز و شوکه آور است. «فون درلاین» هرگز توسط شهروندان اتحادیه اروپا انتخاب نشده اما او به عنوان سخنگوی اروپا عمل می کند. اتحادیه اروپا فلسطین را تنها گذاشته است. ایرلند باید نقش قویتری در یافتن راه حلی برای مشکل اسرائیل ایفا کند.

س: به عنوان یک نماینده مجلس در دوبلین برای فلسطین چه کاری می توانید انجام دهید؟

ج: مجلس ایرلند قانونی را به تصویب رسانده که واردات کالا از سرزمین های اشغالی به ایرلند را ممنوع می کند. این موضوع مهم است زیرا یک پیام قوی به جهان می فرستد: اگر کشوری دموکرات مانند ایرلند چنین کاری را انجام می دهد، پس ممکن است اقدامات دیگری نیز توسط او امکان پذیر باشد. من همچنین لایحه ای را به مجلس معرفی کرده ام که اوراق قرضه دولتی ایرلند دیگر نمی تواند در سوخت های فسیلی سرمایه گذاری شوند. این لایحه یک اقدام و سیگنال مهم برای بقیه جهان است که سوخت فسیلی بطور فاجعه باری دشمن محیط زیست و کلیه موجودات زنده است.

03.06.2023: »Die Regierung will in den Krieg gegen Russland ziehen« (Tageszeitung junge Welt)

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده