اهل میدان "نگاه به شرق" نیستند!

همزمان با بالا گرفتن زمزمه ها درباره احیای برجام، سرمایه داری تجاری دلارمحور، صاحبان پتروشیمی ها و فولادی ها و خام فروش ها، گردانندگان بانک های خصوصی و خلاصه همه کسانی که گلوگاه های ارزی و مالی و اقتصادی ایران را در دست دارند دلارهای خود را وارد بازار کردند تا بهای آن را پایین آورند. اینان همانطور که در گذشته با بالا بردن بهای دلار به حکومت برای تن دادن به مصالحه و تسلیم به خواست های غرب فشار می آوردند، اکنون با کاهش بهای آن فشار می آورند و در واقع تهدید می کنند که اگر ایران تسلیم نشود دوباره دلار را این بار تا صدهزارتومان هم که شده بالا خواهند برد.

دولت رئیسی نیز نشان داده که ضعیف تر از آن است که بتواند با این فشارها مقابله یا در جهت خنثی کردن آن گام بردارد. نه تنها اهل مقابله نیست، بلکه انگیزه آن را هم ندارد. رئیسی ۱۸ ماه طول کشید تا به چین سفر کند، آن هم پس از اینکه رئیس جمهور چین به عربستان رفت و احساس کردند که صبر تنها حامی و خریدار نفت ایران نیز ممکن است به پایان رسیده باشد و در جریان احیای برجام که آرزوی آن را از روز اول دولت در سر داشتند مجبور شوند امتیازات باز هم بیشتری به آمریکا و غرب بدهند. همین وضع درباره راه اندازی قطار کریدور شمال – جنوب اجرا شد که می تواند سالانه حداقل ۵۰ میلیارد دلار حق ترانزیت نصیب ایران کند. همین تاخیرها نشان داد که از روز نخست دولت رئیسی با به تاخیر انداختن اصلاحات اقتصادی، عدم مقابله با صاحبان منافع مالی، بهره گیری نکردن از گسترش روابط با شرق برای ایجاد گشایش ها در زندگی مردم و ... سمت و سوی خود را به شکلی تعیین کرده که هیچ اثر مثبتی از گسترش روابط با شرق و پیمان بریکس و شانگهای در زندگی مردم مشاهده نشود بنحوی که در نهایت، خرید واقعی نفت ایران توسط چین در نرخ ارز تاثیر نگذارد، ولی صرف شایعه احیای برجام موجب کاهش بهای دلار و ارز شود. و این در شرایطی است که به گفته کارشناسان، ایران امروز به اندازه دوران قبل از تحریم دارای درآمد ارزی است. پس چرا باید زمزمه های احیای برجام روی بهای دلار تاثیر بگذارد؟ دلیل آن در همین نکاتی است که در بالا گفتیم یعنی کارشکنی دولت در بهره گیری اقتصادی از گسترش روابط با شرق، ناتوانی و عدم انگیزه در مهار سرمایه داری تجاری، خام فروش ها و دارندگان ارز و اجازه دادن به آنها که بتوانند زندگی اقتصادی کشور را دستخوش منافع کوتاه مدت خود کنند.

بدیهی است این کاهش بهای ارز در این شرایط موقتی است و به محض اینکه اولین گام برای تسلیم برداشته شد دوباره شرط و شروط های جدید دربرابر ایران گذاشته می شود که اگر آن شروط را نپذیرد بازی با قیمت دلار از سر گرفته خواهد شد. فعلا این به موثرترین حربه سرمایه داری تجاری و خام فروش های ایران در اتحاد استراتژیکی که با منافع آمریکا و ناتو در جهان و منطقه دارند تبدیل شده است.

باوجود همه شعارهایی که دولت درجهت دلارزدایی می دهد واقعیت سیاست آن دلارمحوری است و دلیل روشن آن هم اینکه حاضر نیست به منافع خام فروش ها و صاحبان دلار حمله کند. مهار بهای دلار برای دولت بسیار ساده است و کافیست کنترل آن را از دست پتروشیمی ها و فولادی ها وخام فروش ها بیرون آورد. ولی اراده ای برای این کار وجود ندارد چون هم سیاست دولت و هم منافع مدیران دولتی با منافع خام فروش ها گره خورده و هم این حربه ایست برای وادار کردن مردم به پذیرش خواست های آمریکا در برجام و یا مذاکرات اتمی. یعنی مردم خود باید به این نتیجه برسند که بهتر است تسلیم آمریکا شویم تا فشاری بیش از این را نپذیریم. این محور سیاست دولت است و تاخیر ۱۸ ماهه در سفر به چین که بزرگترین و مهمترین خریدار نفت ایران است که به آن اشاره کردیم در واقع با همین هدف موثر کردن تحریم ها و نقش دلار انجام شد، ضمن اینکه چراغ سبزی بود به آمریکا که ما منافع شما را در نظر داریم و اجازه عبور جاده ابریشم چین از ایران را نمی دهیم. ادامه همان استراتژی ترسیم شده توسط علی اکبر صالحی رئیس وقت سازمان انرژی اتمی که گفت: "ایران آخرین حلقه کمربند محاصره چین و روسیه است."

از این مجموعه و این تفکر چیزی بهتر از آنچه اکنون شاهد آن هستیم بیرون نخواهد آمد. سرانجام نیز زندگی اقتصادی کشور مختل می شود، هم مردم به فلاکت می افتند، هم تسلیم آمریکا می شویم و هم از این تسلیم چیزی نصیبمان نمی شود برای اینکه آینده ایران و جهان، چه بخواهیم و چه نخواهیم، در شرق رقم می خورد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده