رهبر اتحادیه کارگران فرانسه "ث .ژ ت" می گوید: فرانسه تنها کشوری در جهان است که اعتصابات بزرگ را تجربه می کند. رسانه های فرانسه دروغ میگویند و واقعیات را پنهان میکنند و سعی می کنند افکار عمومی را تحت فشار و تاثیر قرار دهند. دنیای کار تقسیم شده است. جهان چند قطبی شده است. اکنون شرایط جهانی کاملاً متفاوت شده است. اخبار اجتماعی اروپا نشان داده که قدرت خرید مردم در اروپا کاهش یافته و این مسئله در کانون بسیاری از درگیری های اجتماعی قرار دارد. جنبش اجتماعی در بریتانیا راه افتاده و اخبار آن در صدر روزنامه های جهان قرار دارد.

اعتصابات بزرگ و بی سابقه در بسیاری از کشورها جریان دارد. در فرانسه و انگلستان این اعتصابات حتی شامل پرستاران، کارمندان و کارکنان بخش های دولتی و خصوصی در شرکتها نیز شده است.

در اسپانیا و پرتغال نیز مبارزات در حال افزایش است. حتی در آلمان نیز جنبش‌های اعتصابی جریان دارد. درصنعت  متالورژی، خودروسازی، حمل و نقل مانند راه آهن یا شرکت های هوایی و غیره.

این ها نشان می دهد که در همه کشورهای اروپائی "اعتصاب" و اعتراض به یک رویداد روزانه تبدیل شده است. کارفرمایان و دولت می خواهند اعتصابات را محدود و حتی ممنوع کنند، اما اعتصاب و اعتراض اکنون شکل انترناسیونالیستی به خود گرفته و تنها یک یا دو کشور اروپائی درگیر آن نیستند است.

اینها نکاتی است که روزنامه اومانیته درباره جنبش اعتراضی در سراسر اروپا نوشته است. همین روزنامه با "فابین روسل" دبیر حزب کمونیست فرانسه در باره تظاهرات و اعتراضات مردم فرانسه قانون افزایش سن بازنشستگی در این کشور مصاحبه کرده که ترجمه فشرده آن را می خوانید:

اومانیته: دولت مکرون با آراء 44.3 به شکل کودتایی در سنا لایحه افزایش سن بازنشستگی را به تصویب رساند. چه جوابی به او می دهید؟

روسل: کودتای سنا غیرقابل قبول است. دولت مجلس را تحقیر می کند. "افزایش سن بازنشستگی" بیش از پیش نامشروع است. مکرون به مشروعیت کار احترام نمی گذارد، جهان کار در اکثریت قریب به اتفاق خود با تنوع بسیار زیادش، از بخش دولتی تا خصوصی، و از همه اتحادیه ها، به بازنشستگی در 64 سالگی "نه" می گوید. دولت باید این را قبول کند و بسنجد که کشور را به مرز شورش کشانده است. مکرون باید اصلاحات خود را پس بگیرد. بحث زیر سوال بردن مشروعیت نمایندگان مجلس نیست، بلکه باید به صحبت های مردم فرانسه که همزمان از تورم، افزایش قیمت انرژی، غذا رنج می برند، توجه کرد.

اومانیته: الیزابت بورن، نخست وزیر، مدعی است که اعتصابات فقط طبقات محروم جامعه را مجازات می کند.

روسل: این یک دروغ است. دولت کارمندان را به دلیل روزهایی که کارگران اعتصاب می کنند   جریمه می کند و حقوق آنها را قطع می کند. اما اگر کارگران ما تا این حدی که شاهدید دست به اعتصاب می زنند و بسیج می شوند، به این دلیل است که نمی خواهند بعداً که بازنشسته می شوند، باز هم به مدت دو سال کار اضافی کنند و در واقع جریمه شوند. کسانی که امروز تظاهرات می کنند در درجه اول نگران زندگی خود در فرانسه هستند و از دولت میخواهند به دنیای کار و حقوق انها  احترام بگذارد. در واقع این دولت است که سرسختانه تصمیم گرفته کشور را به بن بست بکشاند. زمانی که تنها یک اقلیت کوچک – که آنها را می توان با انگشتان چند دست حساب کرد - از افزایش سن بازنشستگی به هر قیمتی دفاع می کند. این اقدام دمکراتیک نیست.

اومانیته: قوه مجریه در تلاش است هم  مردم را متقاعد کند و هم با LR به توافق برسد، بویژه با تأیید برخی اصلاحات از سوی اکثریت سناتورهای جناح راست. نظر شما در مورد تکامل متن چیست؟

روسل: دولت در حال فروپاشی است. توجیهات دولت نشان میدهد برای  جبران کسری بودجه خود باید 12 میلیارد یورو پیدا کند. رای مجلس سنا نباید مانع از ادامه بسیج اعتراضی شود، زیرا این متن نباید اجرا شود.

اومانیته: امانوئل ماکرون در حالی که ادعا می‌کرد گوش شنوا دارد به بهانه «حفظ وقت» از پذیرش اتحادیه‌های کارگران خودداری کرد و همه پیشنهادات جایگزینی که کمونیستها برای بحث گذاشته بودند را نا دیده گرفت. شما اکنون چگونه واکنش نشان می دهید؟

روسل: رئیس جمهور با پاسخ منفی خود به اتحادیه ها، بار دیگر به مردم پشت کرد. زمانی که مذاکرات واقعی آغاز شد، او نگرش بسیار تحقیرآمیزی داشت. همه ما موافق بهبود نظام بازنشستگی هستیم. قلب بحث اصلی این است که ما چگونه اصلاحات بازنشستگی را تامین مالی کنیم. ما اجازه نمی دهیم که هزینه آن بر دوش کارگران سنگینی کند. نیروهای چپ فرانسه، مانند اتحادیه های کارگری، معتقد است که "زمان کار" بیشترلازم نیست. کافی است از ثروت عظیم تولید شده در فرانسه برای تامین هزینه حقوق بازنشستگی بهره برداری شود. تولید ناخالص داخلی در دهه 1980 حدود 600 میلیارد یورو بود، امروز به 2400 میلیارد یورو رسیده است. چهار برابر بیشتر از چهل سال پیش.

اومانیته: اگر سناتورها و نمایندگان در کمیته مشترکی که قرار است روز چهارشنبه برگزار شود به توافق برسند، آیا همچنان کارتی در دست دارید؟ آیا رفراندوم هنوز راه حل است؟

روسل: حتی در صورت توافق، نمایندگان مجلس ملی و سنا برای رأی گیری فراخوانده می شوند. تا روز رای گیری 16مارس باید به نمایندگان مجلس، یعنی "میانه روها" مکرونیست ها و" LR" جمهوری خواهان فشار بیاوریم تا به این متن رای ندهند! در مورد همه پرسی، باید دید ارای موافق یا مخالف بازنشستگی در سن 64 سالگی چه تعداد است؟ البته در صورتی که دولت نیاز به تایید نظر فرانسوی ها داشته باشد و اجازه دهد فرانسوی ها تصمیم بگیرند.

اومانیته: شما معتقدید که «دولت اگر سرسختی کند، ریسک بزرگی می‌کند.» ماهیت این خطر چیست؟

روسل: ما خوشنود هستیم که یک اتحادیه بین المللی بسیار قوی و بسیار متحد داریم که تظاهرات و بسیج را سازماندهی می کند. اما اگر دولت اصلاحات پیشنهادی خود را به هر قیمتی ادامه دهد، بر خلاف همه خشنودی ما و خشم مردم سرریز شود، چه کسی مسئولیت آن را بر عهده خواهد گرفت؟ تهدیدی که قوه مجریه برای دموکراسی ما ایجاد می کند بسیار عمیق است. من به این فکر می کنم که آیا دولت مکرون سعی در تحریک به خشونت ندارد و اگر او در نهایت به دنبال این نباشد که طبقه کارگر و طبقات متوسط به طور کامل از صندوق های رای دوری کنند. زیرا می دانیم که در طرف مقابل، سرمایه داران، بانکداران، ثروتمندان، از رای خود استفاده می کنند تا قدرت را در دست داشته باشند.

اومانیته: آیا می ترسید که این اصلاحات تنها اولین گامی باشد که مکرونیست ها و جمهوری خواهان میخواهند در اینده آن را  به "یک طرح اروپایی" به اتحادیه اروپا تحمیل کنند؟

روسل: این اصلاحات به خودی خود گامی به سوی سرمایه گذاری "کاپیتالیسون" است. من کارگرانی و کارمندان دولتی را ملاقات میکنم که کمر آنها در اثر  کار شکسته ‌است و می‌گویند: «من هرگز تا 64 سالگی طاقت نمی اورم و به همین دلیل پس‌انداز می‌کنم تا بتوانم درسن  60 سالگی یا حتی قبل از آن بازنشسته شوم.» هرچه بیشتر سیستم پرداخت را تنزل دهد، دولت مردم را بیشتر تحت فشار قرار می دهد تا به بیمه خصوصی روی بیاورند و بخشی از حقوق ناچیز خود را به حقوق بازنشستگی خصوصی که در بازار سهام عرضه می شود، اختصاص بدهند. این یک پروژه کاملاً منسجم و در خدمت سرمایه است.

اومانیته: در طول گفتگو در مجلس، اختلافاتی در مورد استراتژی در درون چپ ظاهر شد.

روسل: بهتر است به این مسئله بعدا بپردازیم. در حال حاضر، من می خواهم انرژی خود را صرف موفقیت در بسیج اعتصابات و تظاهرات کنم، گوش دادن به اتحادیه های بین المللی، برای اطمینان از اینکه حزب کمونیست در این مبارزه در خط مقدم جبهه و روی پل این نبرد است. تفاوت‌های استراتژی در سمت چپ، که در مجلس ملی رخ داد، زمان زیادی برای صحبت لازم دارد. ما در حال حاضر تنها یک هدف داریم و آن پیروزی است. این هدف وسیله وحدت است.

اومانیته: این پنجشنبه، 16 مارس، شما کتاب جدیدی را منتشر می کنید «روزهای خوش پیش روی ما قرار دارد» – این کتاب برای رسیدگی به چالش های پیش روی چپ نوشته شده است؟

روسل: در این کتاب، من پشت صحنه انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات قانونگذاری، آنچه که در این دوره تجربه کردم را نشان میدهم، زیرا از نظر انسانی کاملاً یک ماجراجویی است. من اشک های شادی ام را می گویم، اما همچنین اشک های سخت ترین لحظاتم را بازگو می کنم. من در واقع به چالش‌هایی اشاره می‌کنم که باید با فرانسوی‌ها در میان بگذاریم. من یک هدف دارم: اینکه چپ برنده شود. اگر یک عصای جادویی وجود داشت، کار بسیار آسان بود. اما اولین چالش، برای من، شوق رای دادن و پای صندوق های رای رفتن است که باید به فرانسوی ها بازگردانده شود. اگر به آن توجه کنیم، همه چیز برای پاسخ به شرایط اضطراری اقلیمی و اجتماعی، برای اصلاح فرانسه امکان پذیر است.

. Fabien Roussel : « Le gouvernement fait planer une profonde menace sur notre démocratie » | L'Humanité (humanite.fr

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده