ترجمه و تدوین- عسگر داوودی

پساب هسته‌ای مورد استفاده برای خنک کردن راکتور منفجر شده فوکوشیما در سال 2011، اکنون به معضلی بزرگ برای ژاپن و کشور های منطقه تبدیل شده است. میزان این پساب اتمی در بهار 2023 به حد بالای ظرفیت مخزن ذخیره سازی 1,37 میلیون تن رسیده است و دولت ژاپن بمنظور خلاصی از این پساب شیمیائی می خواهد آنرا به اقیانوس آرام سرازیر کند. اهمیت این کار زمانی مشخص می شود که مطابق تحقیقات، پس از تخلیه این زباله اتمی به دریا، خنثی شدن عناصر موجود در آن سالها طول می کشد. اما چیزی که دولت ژاپن نمی گوید این است که این پساب حتی پس از پردازش، هنوز هم حاوی مواد رادیواکتیو مانند استرنیوم 90 و کربن 14 است که باعث جهش ژنتیکی در اکوسیستم است.

یک هفته پس از حادثه هسته ای سال 2011 کارشناسان اعلام کرده بودند که هسته های واحدهای 1 تا 3 نیروگاه هسته ای فوکوشیما ذوب شده اند.

«گرین پیس»( صلح سبز) که سالها است برای حفظ و امنیت محیط زیست مبارزه می کند می گوید: « مشخص است که این فاضلاب هسته ای حاوی بسیاری از «رادیونوکلئیدها» است که برای محیط زیست و سلامت انسان زیان آور است . همچنین موادی مثل [ استرانسیوم90»، «ید»، «روتنیوم»، «رودیوم»، «آنتیموان»، «تلوریم»، «کبالت» و «استرانسیوم ] را نمی توان با تصفیه و فیلتر حذف کرد. نباید فراموش کرد که فاجعه راکتور اتمی فوکوشیما 500 برابر بیشتر از بمب اتمی هیروشیما رادیو اکتیو بخش کرده است»

وزارت امور خارجه روسیه با صدور بیانیه ای از دولت ژاپن به دلیل عدم مشورت یا ارائه هرگونه اطلاعات مرتبط با همسایگانش در هنگام تصمیم گیری انتقاد کرد و نگرانی شدید خود را از ریختن پساب آلوده هسته ای به اقیانوس آرام ابراز داشت.

با اقدامی که ژاپن در تدارک آنست، بر اساس تحقیقاتی که مرکز آلمانی تحقیقات اقیانوس GEOMAR Helmholtz Kiel انجام داده، نیمی از اقیانوس آرام در کمتر از 57 روز آلوده خواهد شد.

ساکنان منطقه بی خبر نگهداشته شده اند و کشورهای همسایه، کارکنان صنعت دریائی منطقه و ماهیگیران و فعالان محیط زیست نیز نگران نتیجه اقدام دولت ژاپن هستند. سوال مردم ژاپن و منطقه اقیانوس آرام این است: چه کسی می تواند تضمین دهد که پس از رها کردن فاضلاب اتمی به اقیانوس، چه اتفاقاتی بروز خواهد کرد؟ حتی اگر گیاهان و جانوران دریایی آسیب نبینند که آسیب خواهد دید، چه کسی مسئولیت مرگ ماهی ها و سایر محصولات دریائی را که از این اقیانوس به سایر دریاها می روند را برعهده می گیرد؟ حتی کارشناسان نسبت به آلودگی آب‌های این منطقه و بروز سرطان هشدار داده اند.

روزنامه یونگه ولت آلمان پس از فاجعه فوکوشیما با« تئتوسوزو فاوا» عضو رهبری حزب کمونیست ژاپن و مسئول «انستیتو علوم اجتماعی مرتبط با حزب کمونیست ژاپن» گفتگو کرد. او در این مصاحبه گفت:

رسانه ها می پرسند که در «مرکز اتمی تپکو» چرا برنامه هدایت آب دریا برای خنک کردن راکتورهای صدمه دیده سریعا انجام نشد؟ جواب مشخص است: زیرا اگر آب دریا به درون راکتورها هدایت می شد، آنها دیگر بعد ها قابل تعمیر نبودند و بطور کامل بلااستفاده می شدند و راکتورهای نو می بایستی جانشین آنها می شد. در نتیجه آگاهانه در اوایل کار آب دریا را جهت جلوگیری از گسترش فاجعه به درون راکتورها هدایت نکردند تا بتوانند در آینده راکتورها را تعمیر و دوباره استفاده کنند. می بینید که موضوع «سود». سئوال می شود که چرا چندین راکتور اتمی اینچنین تنگ هم و در کنار یکدیگر بنا شده اند؟ جواب ساده است: در غیر این صورت هزینه های مالی و زمانی سرمایه گذاران بالا می رفت. در این مورد نیز می بینید که هدف صرفه جوئی در هزینه هاست و موضوع «سود بیشتر» در اولویت قرار داشته است. در حالیکه سرمایه گذاران دقیقا می دانستند که ژاپن جزیره ای زلزله خیز است و مخصوصا از خطرات احتمالی بنای مراکز اتمی در کنار ساحل دقیقا اطلاع داشته اند اما به دلیل ارزان بودن قیمت زمین در این منطقه ساحلی مراکز اتمی را بنا کردند. باز هم می بینید که در این رابطه نیز موضوع «سود بیشتر» مطرح است. باز هم صاحبان این نیروگاه ها بمنظور سود جوئی بیشتر کوشش کرده بودند تا تعطیلی راکتور 70 سالهِ فوکوشیما را به تعوق بیندازند!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده