و انقلاب بیرون آمد

جنگ کره در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰، پس از یک سلسله درگیری‌های مرزی میان دو کره شمالی و جنوبی آغاز شد. کره  از سال ۱۹۰۵ تا پایان جنگ جهانی دوم در تصرف ژاپن بود. با شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم و بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی، نیروهای آمریکایی وارد بخش جنوبی شبه‌جزیره کره شدند. ارتش سرخ اتحاد شوروی وقت نیز که نقش تعیین کننده را در شکست آلمان هیتلری داشت وارد بخش شمالی این شبه جزیره شد و خط معروف به مدار ۳۸ درجه شمالی به عنوان مرز دو کره تعیین شد.

در ابتدا قرار بود یک انتخابات آزاد در سراسر شبه‌جزیره کره برگزار شود اما نه امریکا و نه شوروی وقت نتوانستند بر سر چنین انتخاباتی به تفاهم برسند. کمونیست های کره که درجریان جنگ دوم علیه اشغالگران ژاپن جنگ پارتیزانی کرده بودند، قدرت را در بخش شمالی کره بدست گرفته بودند و یقین داشتند که در بخش جنوبی جزیره نیز مردم با نفرت از اشغالگران ژاپنی به جنبش کمونیستی و انقلابی کره به چشم نیروی ملی و میهن دوست نگاه می کردند. این وضع در جریان تقسیم ویتنام به دو بخش شمالی و جنوبی بعدها بوجود آمد.

در بخش جنوبی کره یک حکومت دست راستی و دست نشانده آمریکا قدرت را بدست گرفت و در بخش شمالی یک حکومت کمونیستی که از حمایت اتحاد شوروی برخوردار بود. در هر دو بخش، حکومت ها مدعی حکومت بر کل شبه جزیره کره بودند و یکدیگر را به رسمیت نشناختند.

سرانجام در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ ارتش انقلابی کره شمالی به فرمان "کیم ایل سونگ" رهبر کره شمالی از مدار ۳۸ درجه گذشت و بدلیل حمایت مردم بخش جنوبی، توانست بسرعت این بخش را در اختیار بگیرد.

شورای امنیت ملل متحد به پیشنهاد آمریکا و در غیاب نماینده اتحاد شوروی قطعنامه‌ای را برای کمک نظامی به کره جنوبی به تصویب رساند. شوروی که در شورای امنیت صاحب حق وتو بود در آن هنگام جلسات شورا را در اعتراض به محروم کردن دولت انقلابی چین از تصاحب کرسی چین در این شورا تحریم کرده و در آن شرکت نمی کرد.

امریکا مستند به همین قطعنامه ۳۴۱ هزار سرباز و نیروی نظامی در کره جنوبی پیاده کرد. ۸۸ درصد این نیرو آمریکایی و بقیه از ۲۰ کشور متحد امریکا بود. امریکا برای آنکه مدعی شود این ارتش مورد تائید سازمان ملل است، 20 در صد آن را به متحدان خود اختصاص داده بود. در این دوران کره شمالی بر بخش جنوبی نیز مسلط شده و در پی تاسیس یک حکومت واحد برای کره بود.

فرماندهی نیروهای امریکائی را ژنرال "داگلاس مک‌ آرتور" فرماندار نظامی آمریکا در ژاپن شکست خورده در جنگ دوم بر عهده داشت.

۱۰ روز پس از پیاده شدن نیروهای امریکائی در کره جنوبی "سئول" از ارتش کره شمالی پس گرفته شد و در ادامه جنگ، ارتش امریکا توانست "پیونگ‌یانگ" پایتخت کره شمالی را هم تصرف کند.

در این مرحله میلیون‌ها انقلابی داوطلب چینی به کمک دولت انقلاب کره شمالی شتافته و بار دیگر ارتش کره شمالی و این نیروی داوطلب تا دروازه های سئول پیش رفته و امریکا را عقب راندند. جنگ تا ژوئیه ۱۹۵۱ ادامه یافت تا سرانجام مذاکرات برای آتش‌بس بین دو طرفین آغاز شد. این مذاکرات دو سال طول کشید تا سرانجام در دوران ریاست جمهوری "آیزنهاور" در امریکا، در ژوئیه ۱۹۵۳ بار دیگر و با برجای ماندن 3 میلیون قربانی جنگی، مدار ۳۸ درجه شمالی به عنوان مرز دو کره اعلام شد. اما این مذاکرات نتوانست به توافق میان دو کره بیانجامد و هنوز هر دو کره یکدیگر را به رسمیت نمی شناسند. کره شمالی که نام کامل آن "جمهوری دمکراتیک کره" است، از آن زمان و با تجربه دوران سلطه ژاپن بر شبه جزیره کره، جنبش چریکی وانقلابی دوران جنگ دوم جهانی و سپس جنگ کره و دخالت نظامی امریکا در آن، پیوسته بر قدرت نظامی و اکنون اتمی و موشکی خود افزوده تا در صورت آغاز دوباره جنگ بتواند از موجودیت خود دفاع کند. در تمام سالهای پس از آتش بس سال 1953 زیر فشار امریکا، کره دمکراتیک تحت شدیدترین تحریم های همه جانبه جهانی است و ناوگانهای نظامی - اتمی امریکا در اطراف آن پرسه می زنند. سفر وزیر دفاع روسیه به کره و حضور هیاتی از رهبری حزب کمونیست چین در کره بمناسبت هفتادمین سالگرد استقلال کره از ژاپن، نشان داد که پیش بینی های کره شمالی برای آمادگی نظامی بیهوده نبوده و با اولین ماجراجوئی نظامی و اتمی امریکا به بهانه استقلال تایوان، کره شمالی بار دیگر تبدیل به یک جبهه جنگی در آن منطقه خواهد شد. امری که با شکست ناتو و امریکا در اوکراین بعید به نظر نمی رسد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده