ترجمه- کیوان خسروی

رویداد 7 تا 8 اکتبر اسرائیل را غافلگیر کرد؛ هیچ کس انتظار نداشت که جنبش حماس قادر باشد دیواری با "فناوری پیشرفته" بین منطقه تحت محاصره  و دولت یهود را تخریب، سیستم دفاع هوایی گنبد آهنین را فلج کرده و تعداد زیادی از فرماندهان بلند پایه ارتش اسرائیل را به اسارت بگیرد. کارشناسان و تحلیلگران توافق نظر دارند که در اینجا این امر بدون کمک یک کشور ثالث که برنامه ریزی عملیات حماس، پشتیبانی فناوری، شناسایی و تعیین هدف را تامین کرده است، از عهده این کار بر نمی‌آمد. در رسانه‌ها به طور فعال این فکر تبلیغ می شود که این کشور ایران است. با این وجود، هیچ دلیلی برای این کار، به جز تحلیل بی مدرک و لفاظی‌های تبلیغاتی تهران، قابل مشاهده نیست.

ایران یک دولت نظامی نیرومند است، اما این فرض که کل سیستم اداری نظامی اسرائیل زیر "پوشش" سرویس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی است، مبنای چندانی ندارد. همچنین باید به این امر تکیه کرد که جمهوری اسلامی امروز نه توسط رمانتیک‌ها، بلکه توسط ژئوپلیتیک‌های بسیار هوشیار رهبری می‌شود. مسائل بسیار با اهمیت تهران به ترتیب عبارتند از اوضاع پیرامون ارمنستان و کریدور منتهی به دریای خزر بین ترکیه و آذربایجان، وضعیت دشوار و پچیده بغداد، جایی که بین عوامل ایرانی، آمریکایی و انگلیسی رویارویی رخ می دهد  و سیاست غیرقابل پیش بینی رژیم طالبان در افغانستان که روابط با آن پرتنش است.

روشن است که رهبری ایران در نظر نداشت وارد یک رویارویی مستقیم مسلحانه با اسرائیل با خطر درگیری مستقیم با ایالات متحده آمریکا شود. از این رو حزب الله شیعه، متحد تهران، در جنوب لبنان با خونسردی و ملایمت رفتار می‌کند. اقدامات حماس و حزب‌الله به هیچ وجه هماهنگ نیستند و آخرین گام‌های جنبش شیعی در قبال اسرائیل، لفاظی عمومی این سازمان هر چه باشد، در فرمول «به ما دست نزنید و ما به شما دست نزنیم» است. و اینکه «اگر به ما ضربه بزنید، ما پاسخ خواهیم داد». حماس، حداقل از زمان تسلط بر قدرت در نوار غزه، تحت حمایت ایران نبوده است. پشتیبان و حامی اصلی این جنبش قطر است. پادشاهی کوچک اما بسیار ثروتمند و بسیار بلند پرواز خلیج فارس که ضمن تلاش برای انجام بازی خود، در بیست سال گذشته مدعی داوری سرنوشت جهان عرب است. آنچه باید در مورد قطر بدانیم اینست که، قطر تحت حمایت ایالات متحده آمریکاست و یکی از بزرگترین مراکز زیرساخت نظامی آمریکا در جهان در قطر مستقر است.

تمام شبه جزیره ای که قطر در آن قرار دارد، به استثنای دوحه پایتخت آن، در واقع یک پایگاه نظامی بزرگ آمریکایی است. دوم آنکه، خاندان حاکم ارتباط تنگاتنگی با بریتانیایی‌ها دارند. آنها بموقع به ایجاد یک ابرسلاح اطلاعاتی برای سلطنت کمک کردند.

تلویزیون «الجزیره» بر اساس الگوهای «بی‌بی‌سی» اکنون در سرتاسر خاورمیانه تماشا می‌شود. این تلویزیون ارائه دهنده پیشرو اطلاعات و ابزاری کلیدی برای شکل دادن به افکار عمومی در جهان عرب است.

قطر ضمن استفاده از این ابزار نقشی کلیدی در راه اندازی بهار عربی در سال 2011، سرنگونی «مبارک» در مصر، از بین بردن «قذافی» در لیبی و سازماندهی قیام تندروهای اسلامی در سوریه داشت. در تمامی این فرآیندها، قطر نه تنها یک مرکز کلیدی اطلاعات، بلکه یک مرکز مالی نیز بوده و پول برای «شورش» از دوحه عبور می‌کند. سوم اینکه، قطر دارای ذخایر عظیم نفت و گاز است و میتواند همراه با ایران و روسیه، هر از گاهی حتی در مورد طرح‌هایی برای ایجاد «اوپک گازی» بحث کند.

هم قدرت مالی و هم ثبات رژیم سیاسی دو مشخصه قطر است و برای اینکه با همسایگان خود "نه بر اساس قوانین" بازی کند، دارای تضمین های امنیتی است.

تا آنجا که به حضور نظامی مربوط می‌شود، علاوه بر آمریکایی ها، ترک ها نیز در شبه جزیره قطر ظاهر شده اند و این درحالی است که جمهوری اسلامی نیز روابط سیاسی و اقتصادی حسنه ای با قطر دارد.

اما نمی توان منکر نگرانی های امروز حکام قطر شد. در حالی که امارات متحده عربی ضمن جذب سرمایه میخواهد سوئیس خلیج فارس شود، عربستان سعودی در حال دستیابی به موفقیت‌های دیپلماتیک در همه زمینه‌ها، از جمله پیوستن به "بریکس"، صلح با ایران، برقراری روابط قوی با پکن و مسکو، و حفظ استقلال خود از واشنگتن است. قطر نمی تواند در سایه باقی بماند.

https://russtrat.ru/analytics/11-oktyabr-2023-0617-12262

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده