ترجمه ـ عسگر داوودی

تلاش برای منفی نشان دادن چهره روسیه در سطح بین الملل همچنان ادامه دارد. «جان مک کین» جنگ طلب از حزب جمهوری خواه آمریکا با این جمله پیش قراول روسیه ستیزی بود: « روسیه فقط یک پمپ بنزین است که می کوشد خود را یک کشور جلوه دهد!»

دشمنی با روسیه ظاهر دشمنی با پوتین را دارد. وسواس روسیه ستیزی در واشنگتن، بروکسل و برلین آنقدر زیاد است که آنها می خواهند روسیه را با رئیس جمهورش یک جا نابود کنند. با این حال روسیه توانسته است از دوازدهمین تحریم، مسدود کردن 300 میلیارد دلار دارایی خارجی و اخراج از سیستم ارتباطات بانکی سوئیفت و جنگ نیابتی غرب در اوکراین عبور کند. تصویر سازی از روسیه با توسل به جعلیات رسانه ای رسانه های غربی تاکنون بی نتیجه مانده است. روسیه نه تنها در چالش های هماهنگ شده غرب عبور کرده، بلکه توانسته است بدون توسل به اقدامات اجباریِ استقرار اقتصاد جنگی، گام های قاطعانه ای برای گسترش و تنوع اقتصادی خود بردارد. تولید ناخالص داخلی فعلی روسیه در سال 2023 معادل 1,86 تریلیون دلار است. این رقم روسیه را در رتبه یازدهم رتبه بندی جهانی قرار می دهد و با توجه به قدرت خرید واقعی روبل (پ.پ.پ)، روسیه در جایگاه ششم پس از آلمان قراردارد.( ایرنا 25 آبان 14102 ـ به گزارش دیدبان . Guru ، اقدام بانک مرکزی روسیه بمنظور توقف استفاده از دلار آمریکا در مبادلات تجاری نتیجه‌ داد و ارزش روبل (واحد پول روسیه) در ماه نوامبر [آبان، آذر] از دلار آمریکا پیشی گرفته است .م

تا دهمین ماه میلادی امسال، مسکو درآمد دولتی تقریبا 20 تریلیون روبلی کسب کرده است. این در آمد با هزینه تقریبا 20,21 تریلیون روبل در همان دوره جبران شد. کسری بودجه احتمالا تا حد زیادی توسط وام های داخلی پوشش داده می شود. نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی روسیه در سال2022 ، 17,2 درصد بود که بسیار پایین تر از کشورهای غربی ویران شده با اقتصاد نئولیبرال است. سال 1998، در پایان دوران یلتسین، نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی حدود 140 درصد بود. در آن زمان روسیه دیگر قادر به پرداخت بدهی های خود نبود. تورم به 84 درصد افزایش یافت. روبل در عرض یک ماه دو سوم ارزش خود را از دست داد. روسیه در سال1998 یعنی هفت سال پس از انحلال شوروی، تحت رهبری یلتسین عملا ورشکسته شده بود.

ساختار داخلی و تمرکز روابط اجتماعی- اقتصادی، به طور کلی، تابعی از جغرافیا، منابع، تهدیدات و توازن نیروهای مبتنی بر طبقات داخلی و خارجی است. کودتای هماهنگ شده توسط بوریس یلتسین برای انحلال اتحاد جماهیر شوروی، یک دهه غارت بدون مانعِ کشورهای جانشین اتحاد جماهیر شوروی را توسط بخش هایی از نخبگان کمونیستی سابق که به الیگارش های غارتگر و همچنین سرمایه مالی غربی و «کارشناسان» اقتصادی تبدیل شده بودند، امکان پذیر کرد. طبیعتا امیدهای ساده لوحانه برای «استقرار معاهدات و روابط صلح آمیز» برآورده نشده بود و ناتو به این نوع معاهدات نه در حرف بلکه در عمل اعتقادی نداشت. در عوض، «شوک درمانیِ نئولیبرالیستیِ اقتصادی ـ فرهنگی» و پیشروی ناتو به مرزهای شرقی روسیه توسط سرمایه داری غرب اعمال شد. در سال 2008، واشنگتن آشکارا قصد خود را برای پذیرش اوکراین در ناتو اعلام کرد و به طور پی در پی از معاهدات اصلی محدودیت تسلیحات استراتژیک خارج شد. سناریوی اعتصاب دهه اول 1980 به شکلی جدید و تشدید شده بازگشت. رهبری روسیه باید به سختی به جامعه آموزش می داد که «جنگ ترکیبی واشنگتن فقط یک تهاجمی اقتصادی ـ اجتماعی نیست، بلکه از محاسبات ژئواستراتژیک نیز ناشی می شود.» بدین ترتیب سیاستهای جدیدی اتخاذ شد :«نگاه به شرق».اکنون در اثر استراتژِی جدید، در اتحاد عمل با چین و دیگر قدرت های شرقی، یک روسیه مستقل، سوسیالیست یا غیر سوسیالیست، یک چالش وجودی علیه تهاجمی است که از سمت غرب اعمال می شود. از نقطه نظر نومحافظه کاران (نئوکان ها) که بر واشنگتن تسلط دارند، روسیه بعنوان یک قدرت دوباره جان گرفته است و اگر نابود نشود، حداقل باید به سطح نازلی فرو کشانده شود. در نتیجه روسیه باید به این تهدید استراتژیک، هم از نظر نظامی و هم اقتصادی پاسخ بدهد. این امر مستلزم تخصیص مناسب منابع و همچنین تجدید نظر و نوسازی نیروهای مسلح بوده است. برای این منظور، لازم بود منابع مالی کوتاه مدت گسترش یابد و به سودآوری آنها افزوده شود. در سال 2014، واشنگتن «کودتای میدان» را در اوکراین علیه روسیه سازماندهی و سپس تحریمهایی را علیه روسیه اعمال کرد. هدف این بود: ایجاد میدان در میدان کرملین البته علیه سیاستهای متمایل به سرخ و تغییر رژیم و تجزیه روسیه. اما رهبری روسیه سریعا اقتصاد کشور را علیه این سیاست مخرب تجهیز کرد. مقابله با تهاجم غرب با دلار زدایی مداوم آغاز شد.

اول ماه  مارس 2018، ولادیمیر پوتین تحولات قابل توجه جدید در سیستم های تسلیحاتی استراتژیک و تاکتیکی را اعلام کرد. در جنگ اوکراین، توانایی های صنعت تسلیحاتی روسیه مشخص کرد که روسیه نه فقط از نظر نظامی هم تراز با غرب است و بلکه در برخی موارد حتی جلوتر است. بدین ترتیب شکست غرب در اوکراین، جهت گیری ژئواستراتژیک کشورهای جنوب جهانی، به ویژه در جهان عرب را برای پیوستن به «بریکس» هموار کرد.

ستون اصلی اقتصاد روسیه سوخت های فسیلی است. این کشور دارای بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان، دومین ذخایر بزرگ زغال سنگ و ششمین ذخایر بزرگ نفت است. از 24 فوریه 2022 تا آغاز نوامبر 2023، روسیه معادل 580 میلیارد دلار از طریق صادرات انرژی فسیلی درآمد داشته است. با وجود تحریم ها، که حدود یک سوم آن سیاست تحمیلی اتحادیه اروپا می باشند، روسیه توانسته است کاهش واردات اروپا را با افزایش صادرات به ویژه به چین و هند جبران کند.

صنعتی سازی مبتنی بر «جاده ابریشم جدید» و ایجاد زیرساختهای مربوط به آن در آسیا و بخش های گسترده ای از جنوب جهانی، تولید انرژی سوختی عظیمی را طلب می کند که از هم اکنون به سختی می توان میزان آن را پیش بینی کرد. روسیه روی این توسعه بانکداری می کند و به طور قابل توجهی زیرساخت های انرژی موجود خود را گسترش می دهد. علاوه بر این، روسیه دارای موقعیت پیشرو در استخراج و پردازش طیف گسترده ای از مواد معدنی و فلزات است: وانادیوم، مولیبدن، کبالت، نیکل، مس، روی، قلع، اورانیوم، منیزیم، آلومینیوم، سنگ آهن، گچ، بخش های مهم این دارایی طبیعی است. روسیه همچنین دارای معادن فلزات گرانبها مانند طلا، نقره و پلاتین و همچنین معدن الماس است. با این حال، 90 درصد از محصولات مختلف مجتمع فلزات روسیه (فولاد و محصولات غیر آهنی) برای نیازهای داخلی تولید می شود. از سال 2016، روسیه به بزرگترین صادر کننده گندم تبدیل شده است که تقریبا با حجم تولید کشاورزی اتحاد جماهیر شوروی سابق در مساحتی کمتر مطابقت دارد. گندم یکی از 25 محصول مهم کشاورزی روسیه بعنوان یکی از دوازده تولید کننده بزرگ جهان. تحریم های غرب همچنین بازسازی تولید خودرو و هواپیما را ضروری کرده است. هم مستقل و هم با همکاری شرکت های عمدتا چینی. بازار خودروهای سواری روسیه در حال گذراندن یک دوره تحول عمیق است: مارک های چینی در حال حاضر سهم بازار 49 درصد برای خودروهای سواری را در اختیار دارند. تولید هواپیما نیز در وضعیت تحول قرار دارد. به عنوان مثال، سوخو سوپرجت 100، یک هواپیمای کوتاه تا متوسط، در انواع مختلف تولید می شود. هواپیمای ام .س.21 نیز  تولیدی شرکت ایارکوت است. یک تولید جدید از ایلویشن «ل.ل 96» که یک هواپیمای چهار موتوره در مسافت های طولانی است که به طور کامل در روسیه با ظرفیت 390 مسافر و برد تا 10 هزار کیلومتر تولید می شود. در این رابطه نیز با چین همکاری می شود. یکی از گل های سرسبد همکاری نزدیک روسیه و چین برنامه ریزی برای احداث راه آهن سریع السیر 7 هزار کیلومتری مسکو- پکن می باشد که هزینه آن 250 میلیارد دلار تخمین زده شده است که زمان سفر را به حدود دو روز کاهش می دهد. انتظار می رود بخش هایی از این پروژه مانند راه آهن 762 کیلومتری مسکو- کازان نیز تا سال 2024 تکمیل شود.

توانایی های مجتمع نظامی-صنعتی روسیه (ام. آی.ک) به وضوح پتانسیل نظامی ناتو را در جنگ اوکراین کاهش داده است. در تمام انواع و اقسام اصلی سلاح، نیروهای روسی از نظر عددی و اغلب کیفی برتر می باشند. مجتمع نظامی ـ صنعتی روسیه حدود 3 میلیون شاغل دارد. روسیه دارای حدود 1,5 میلیون عضو در بخش نیروهای مسلح است. هزینه های نظامی روسیه به طور کلی بیش از 20 درصد از بودجه دولتی را تشکیل می دهد.

علاوه بر تمرکز بر تسلیحات و سوخت های فسیلی، تحریم های اعمال شده توسط غرب نیز متنوع سازی اقتصادی را در روسیه باعث شده است. استقلال و تقسیم بندی مستقل بین رشته ای در صنعت به یک واقعیت تبدیل شده است، همانطور که دلارزدایی و بازگشت به روبل در سرمایه گذاری های عظیم حتی سه میلیاردی به واقعیت تبدیل شده است. رهبری سیاسی روسیه همچنین آموخته است که حکومت الیگارش ها، سیاستهای نئولیبرالیستی و گردن نهادن زیر حاکمیت جهانی سرمایه مالی انگلیس و امریکا گزینه ای کشور بر باد ده است. میراث سیاستهای مخربِ نئولیبرالیستی یلتسین همچنان و به شدت بر اقتصاد روسیه و حاکمیت فعلی روسیه سنگینی می کند. ضریب جینی ثروت 0,88 نشان دهنده تفاوت های شدید در ثروت است. در سال 2003، رهبری سیاسی پوتین در نبرد قدرت با الیگارشهای جاه طلب سیاسی پیروز شد. اگرچه میخائیل خودورکوفسکی، چهره برجسته پشت میله های زندان ناپدید شده بود اما همچنان بسیاری از دارایی های غارت شده در اختیار الیگارش ها بود. به تدریج در روسیه، یک اقتصاد مختلط با سهم غالب دولت در بخش های مهم استراتژیک مانند بانکداری، انرژی، کشتی سازی، راه آهن، حمل و نقل هوایی و تسلیحات توسعه یافته است. در وضعیت ژئوپلیتیکی کنونی تحولات تاریخی و در وضعیت فعلی مبارزات پیچیده طبقاتیِ بین المللی، موضوع تضمین نفوذ قاطع دولت در توسعه کشور امر حیاتی است، این نفوذ در عین حال ظرفیت تخصیص سریع، عظیم و استراتژیک ضروری منابع را نیز فراهم می کند. سرمایه گذاری های عظیم برای نوسازی جامع، بازسازی و تنوع بخشیدن به اقتصاد روسیه، مانند «سیاست اقتصادی نپ لنین» در سال 1920 و یا «چهار اصل مدرن سازی دنگ شیائوپینگ»، احتمالا تنها می تواند با سرمایه گذاری های خصوصی مدیریت شود. البته همانطور که لنین گفت: حفظ ارتفاعات فرماندهیِ نظامی و اقتصادی وظیفه اصلی رهبری و حاکمیت است. این عملکرد در مورد حزب پوتین نیز صدق می کند و این در حالی است که حزب کمونیست فدراسیون روسیه به طور آشکار نگران ایجاد یک مدل ملی سوسیالیستی است و حزب پوتین بر حفظ و دفاع از حاکمیت روسیه تمرکز دارد. جالب توجه است که هر دو هدف منجر به یک نتیجه می شوند.

 روند تشکیل یک جامعه چند قطبیِ «مستقل از بلوک انگلیس و امریکا» توسط روسیه و چین و هم پیمان هایشان اعمال می شود. هدف بزرگ این است که با توسعه و رفاه اقتصادی و استقلال ملی، علیه نئولیبرالیسم  و جهانی شدن سرمایه داری مالی، جبهه جدید جهانی، قطب سیاسی جدیدی را مستقر کند. اما سرمایه مالی انگلو- امریکایی، با کلیه ابزارهای سلطه، ماشین جنگی، ارز استعماری دلار امریکا، صنعت رسانه های فرمایشی و مراکز به ظاهر مستقل برای دامن زدن به انقلاب های نارنجی، تلاش می کنند به هر طریق از رشد و پیشروی این جبهه جدید جهانی جلوگیری کند. ما در حال حاضر درگیر این مبارزه تاریخی هستیم.

https://www.unsere-zeit.de/inmitten-einer-historischen-neuorientierung-4785586/

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده