اومانیته- ترجمه آذرنگ

از زمان تصرف دوباره کابل توسط طالبان در ماه اوت 2021، رژیم طالبان آزادی بیان را در سراسر کشور محدود کرده است. وضعیتی غیرقابل تحمل برای خبرنگاران در افغانستان که هر روز تحت فشار هستند و بسیاری از همکاران خود را در زندان می بینند.

 طالبان دو سال پیش در افغانستان به قدرت بازگشتند و بلافلاصله اکثر رسانه ها سانسور شدند و روزنامه نگاران دائماً تحت فشار هستند.

طبق گزارش فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران، از 90 روزنامه منتشر شده در 15 آگوست 2021، تنها 11 روزنامه هنوز منتشر می شوند و بیش از نیمی از ایستگاه های تلویزیونی و رادیویی بسته  شده اند.

به این ترتیب تعداد خبرنگاران در کشور به نصف کاهش یافته است. به این دلایل که  آنها با فشار شدید رژیم طالبان مواجه هستند.

آنها در فضائی از ترس انتقام جویی زندگی می کنند.

 سال گذشته، "سوبره عمر"، روزنامه نگار افغانستان، بار سنگین فشارها را از سوی رژیم طالبان در کار خود متحمل شد. او در 5 آگوست 2022، در باره زمانی که به عنوان روزنامه نگار و عکاس کار می کرد گفت: من  در منطقه ای که "ایمن الظواهری" در اثر حمله پهپاد آمریکایی کشته شد، قدم می زدم که توسط سرویس های اطلاعاتی طالبان که به گروه تروریستی حقانی تعلق دارد، دستگیر و تحت تعقیب قرار گرفتم. بعد از 3 ساعت بازداشت و بازجویی آزاد شدم اما بلافاصه تلفنی تهدید شدم و در این تماس ها به من گفته شد: از کشور برو وگرنه تو را پیدا می کنیم و کاری را که لازم است انجام می دهیم.

"سوبره عمر" مانند بسیاری از روزنامه نگاران افغان در ترس زندگی می کند.

"حمد شعیب فنا" رییس اتحادیه خبرنگاران افغانستان به فرار گسترده خبرنگاران افغان اشاره کرده و میگوید: "سانسور و خودسانسوری بیداد می کند. روزنامه نگاران  میتوانند اخباری را  گزارش کنند که محتوای ان از طرف طالبان مجاز هستند. فضای ترس ایجاد شده و باعث مهاجرت خبرنگاران شده است. دسترسی به اطلاعات بی طرفانه کاهش یافته است و شهروندان را بی اطلاع گذاشته است".

در سطح بین المللی، اقداماتی جدی برای حمایت از خبرنگاران افغان انجام نمی شود. درحالیکه برخی خبرنگاران ناپدید شده اند و یا بدلیل درخواست مجوز کار، در بازداشت طالبان هستند. در فرانسه برخی تظاهرات به سود خبرنگاران دستگیر شده در افغانستان برپا می شود اما اینها نه کافی است و نه طالبان به آن اهمیت می دهد.

حقوق زنان خبرنگار بیش از مردان خبرنگاران پایمال می شود و این یعنی محدودیت های مضاعف نسبت به زنان در رژیم طالبان.

 سخنگوی طالبان بنام "ذبیح الله مجاهد" پس از به قدرت بازگشتن طالبان در کابل به نخستین خبرنگاری که با او مصاحبه کرد گفت: زنان افغان می توانند کار، تحصیل و هر نوع فعالیتی داشته باشند، اما دو سال بعد، واقعیت کاملا متفاوت است. تحصیل، کار، بهداشت، زندگی روزمره زنان  در تمام عرصه های جامعه کاهش یافته است و تقریباً از بین رفته است. دختران بالای 12 سال دیگر اجازه تحصیل ندارند و بیشتر زنان دیگر نمی توانند کار کنند. به گزارش زنان سازمان ملل در فرانسه، در ماه مارس 2022، 80 درصد از دختران و زنان جوان افغان در سن تحصیل در مدارس از تحصیل محروم هستند و 61 درصد از زنان مشاغل و درآمد خود را از دست داده اند. رقمی که نسبت به سال گذشته  افزایش یافته است.

 با وجود انکه فعالیت‌های حرفه‌ای رسماً ممنوع نیست، زنان دیگر حق ندارند بدون همراهی یکی از اعضای مذکر خانواده سفر کنند، که این امر استقلال آنها را به شدت کاهش می‌دهد.

"دومینیک دوپوی"، رئیس انجمنی که به آموزش مخفیانه زنان جوان افغان کمک می کند، بر در آمد اقتصادی این اقدامات تأکید می کند. او به روزنامه اومانیته  توضیح می‌دهد:

«در این کشوری که قبلاً با مشکلات زیادی به دلیل کمبود شغل روبرو بود، دستمزد زنان گاهی تنها منبع درآمد خانواده‌هاست. قضات، وکلا، دکتران، روزنامه نگاران و همه کسانی که کوچکترین امکان خروج از کشور را داشته اند افغانستان را ترک کرده اند. فراتر از محیط حرفه ای، هر سفری باید توجیه شود. زنان افغان این امکان را ندارند در پارک قدم بزنند و به رستوران یا حمام عمومی بروند. در جولای 2023 تعطیلی سالن های زیبایی، که تا کنون تنها مکان ملاقات و معاشرت زنان افغان بود بسته شدند. طالبان بصورت سیستماتیک فضای عمومی را به روی زنان بسته اند. اگر خشونت خانگی قبل از ورود طالبان قابل توجه بود، اکنون افزایش ازدواج های اجباری گسترش یافته و خودکشی و افسردگی در میان زنان افزایش یافته است.»

 "این یک زندگی بدون زندگی است. قلب آنها می تپد، اما زندگی آنها دیگر معنایی ندارد." علاوه بر این، مشکل بزرگ دسترسی به مراقبت پزشکی است. پس از ممنوعیت پیشگیری از بارداری زنان در فوریه 2022، اکنون درمان توسط پزشک جنس مخالف در بیمارستان ها ممنوع است. دختران از تحصیلات عالی محروم هستند. تصور اینکه چند سال دیگر چگونه با زنان رفتار خواهد شد دشوار است.

.» Deux ans après, « c’est une vie sans vie » pour les Afghanes | L'Humanité (humanite.fr)

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده