ترجمه- آزاده اسفندیاری

با رسیدن به پایان تابستان، مبارزات کارگری در آسیای مرکزی تشدید شده است. طی روزهای اخیر اعتراضات کارگران معدن و نفت در قزاقستان آغاز شده، در قرقیزستان، کارگران آمبولانس و رانندگان حمل و نقل عمومی با آمدن به خیابان‌ها، از شرایط کار خود ابراز خشم کردند.

هیچ چیز ریاکارانه تر از آن نیست که سیستم سرمایه داری، به کمونیست ها اتهام میزند که گویا «رفتار خشونت آمیز با زحمتکشان با ساختار سوسیالیسم همراه است». در رژیم سرمایه داری، درباره این واقعیت که جنگ پنهان و بی‌ رحمانه اقلیت سرمایه دار، علیه اکثریت زحمتکش لحظه‌ ای متوقف نمی‌شود، سکوت می‌ شود. جوهر نظام بازار در خشونت نهفته است و استثمار کار دیگران و مجازات بی رحمانه کسانی که جرات قیام علیه آن را دارند تبعاتی از وحشی گری است.

روز 17 اوت، آتش سوزی در معدن "قزاقستانسکایا" در منطقه "کاراگاندا" جان سه نفر را گرفت و دو نفر دیگر مفقود شده اند. این معدن متعلق به ArcelorMittal Temirtau است که بخشی از یک شرکت فراملیتی متعلق به یک تاجر هندی به نام "لاکشمی میتال" است. در دهه 1990، کارخانه ذوب آهن "کاراگاندا" گل سرسبد صنعت قزاقستان شوروی، به این تاجر فروخته شد. اما اگر در گذشته سود این مؤسسه بزرگ تولیدی به نفع همه مردم بود، اکنون تبدیل به آخوری برای صاحبان و همدستان آنها شده است.
در تأسیسات خصوصی شده، این کارگران هستند که باید محدودیت‌های ایجاد شده بابت مصائب را تحمل  کنند. به دلیل صرفه جویی دائم در ابزار ایمنی، تصادفات به طور منظم اتفاق می افتد. تنها در نوامبر سال گذشته، پنج نفر بر اثر انفجار در معدن لنین، جان خود را از دست دادند. به گفته شاهدان عینی یکی از دلایل فاجعه این بود که همه کارگران تجهیزات حفاظت تنفسی شخصی لازم را در اختیار نداشتند. این آتش سوزی ممکن است به دلیل معیوب بودن تسمه نقاله شروع شده باشد. معدنچیان همچنین به کمبود تعداد عمدی کارکنان اشاره می کنند. برای بهره مندی از مزایای بیشتر، مدیریت ترجیح می دهد مسئولیت های بیشتری را بر دوش کارکنان موجود بگذارد.

در چنین شرایطی، تراژدی ها فقط موضوع زمان است. کارگران که دیگر نمی‌خواهند زندگی و هستی خود را در اختیار ثروت رو به افزایش الیگارشی‌ها قرار دهند، به طور فزاینده‌ ای به اعتراض علنی می‌پردازند. صدها معدنچی در شرکت "قزاقمیس"، بزرگترین تولید کننده مس کشور، در ماه اوت اعلام اعتصاب کردند. از جمله خواسته های مطرح شده توسط آنها را می توان به جایگزینی تجهیزات قدیمی معدن با تجهیزات جدید، افزایش نیرو، کاهش سن بازنشستگی، گنجاندن پاداش نقدی در حقوق، افزایش مدت مرخصی معدنچیان از 48 به 54 روز و غیره اشاره کرد.

مدیریت شرکت در دیدار با معترضان، قول داد آن بخشهای لازم را که در صلاحیت آنها است در نظر بگیرد. اما به حسن نیت سرمایه دار «ولادیمیر کیم» و صاحب این معدن، که ثروتمندترین تاجر قزاقستان است، به طور جدی نمی‌توان باور داشت.

وعده های بورژوازی همواره یک شکل است. به عنوان مثال، شرایط کاری کارکنان شرکت خدمات میدان نفتی «برعلی منگیستاو» از این قرار است: کارگران تاکنون چندین بار دست به اعتصاب زده و خواهان افزایش یافتن دستمزدها شده اند و پس از اینکه شرکت در مناقصه ارائه خدمات به شرکت Ozenmunaigas شکست خورد و صدها نفر با تهدید به بیکاری مواجه شدند، به پایتخت آمدند. اقدام آنها در نزدیکی ساختمان وزارت نیرو کوتاه مدت بود تا اینکه معترضان توسط پلیس متفرق شدند. در عین حال به کارگران قول حل مشکل اشتغال داده شد. با این حال، اعتراضات همچنان ادامه دارد. اخیراً کارگران نفت با انتشار پیامی تصویری، خطاب به مسئولان اعلام کردند که به خواسته های آنها توجهی نمی شود و تهدید به اعتراضات جدید کردند.

کارکنان یکی دیگر از شرکتهای خدمات میدان نفتی از منطقه "مانگیستاو" به نام Moldir Munai Service با پا فشاری بر افزایش حقوقها به نسبت میانگین دستمزد در بخش صنعت دست به اعتصاب غذا زدند. مقامات (مانند همتایان خود) با بیان مشکلات مالی از دادن امتیاز خود داری کردند. در این رابطه معترضان بطور دائم با تهدید افراد ناشناس (لباس شخصی ها) مواجه می شوند.

فعالیت اعتراضی در جمهوری همسایه، قرقیزستان نیز در حال افزایش است. اوایل ماه اوت، کارکنان آمبولانس های پایتخت به ساختمان وزارت بهداشت آمدند. آنها از کاهش دستمزدهای پایین، که تنها بین  14تا19 هزار روبل ( 200 تا 140 دلار) بود و همچنین حجم کاری زیاد به دلیل کمبود پرسنل، خشم خود را نشان دادند. در صورت نادیده گرفتن خواست کارکنان آمبولانس ها، پزشکان نیز تهدید کردند که به صف معترضین خواهند پیوست. با این حال مقامات با وعده هایی مبنی بر افزایش پرداخت ها در آینده، از زیر بار مسولیت فرار کردند. کافرمایان کاهش دستمزدها را با کاهش نرخ مشارکت نیروی کار توضیح دادند: آنها می گویند، در تابستان بسیاری از کارمندان به تعطیلات می روند.

کارمندان شرکت شهرداری بخش" ترولیباس بیشکک" نیز از منافع خود دفاع می کنند. دلیل این اعتصاب، راه اندازی سامانه فروش بلیت الکترونیکی بوده است. به گفته رانندگان، این امر نه تنها باعث کاهش درآمد آنها می شود، بلکه مسئولیت های اضافی مانند فروش کارت حمل و نقل به مسافران را بر دوش آنها می گذارد. در همین راستا آنان خواستار افزایش حقوق و همچنین حل موضوع تامین مسکن شدند. مقامات قول دادند که خواسته های اعتصاب کنندگان را در نظر بگیرند، اما بلافاصله هشدار دادند که ادامه اعتراضات با اخراج گسترده کارگران همراه است.

مقامات کشورهای پسا اتحاد شوروی، با سیاست های ارتجاعی خود فقط بر چشم مردم خاک می پاشند و باعث خشم هر چه بیشتر آنها می شوند. بر اساس یک نظرسنجی که اخیرا انجام شده است، بیش از 58 درصد از مردم قزاقستان از کیفیت زندگی ناراضی هستند. دو سوم پاسخ دهندگان، وضعیت مالی خود را رضایت بخش نمی دانند. با توجه به کاهش درآمد واقعی جمعیت، این مسله قابل درک است. کارگران صنعتی بیش از همه تحت تأثیر این روند قرار گرفته اند. بنابراین، دستمزدهای واقعی در بخش معدن تقریباً 10 درصد در طول سال کاهش یافت و تصویر مشابهی هم در تمام جمهوری های دیگر مناطق مشاهده می شود. جنگ اعلام نشده سرمایه علیه کارگران همچنان ادامه دارد.

https://gazeta-pravda.ru/issue/89-31438-2223-avgusta-2023-goda/zhertvy-neobyavlennoy-voyny

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده